Ένα μνημείο της πόλης


α) Οι Μύ­λοι Αλ­λα­τί­νη απο­τε­λούν μνη­μείο για την πό­λη της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Έχουν ιστο­ρι­κό και σί­γου­ρα αρ­χι­τε­κτο­νι­κό εν­δια­φέ­ρον και μαρ­τυ­ρούν την βιο­μη­χα­νι­κή ανά­πτυ­ξη της πό­λης στα τέ­λη του 19ου αιώ­να.
Κομ­μά­τι μιας ση­μα­ντι­κής κλη­ρο­νο­μιάς σε μια όμορ­φη πε­ριο­χή, αυ­τή του Ντε­πώ.
Εί­ναι επι­τα­κτι­κή ανά­γκη να ανα­λά­βου­με και να ανα­λά­βουν οι πο­λί­τες της πό­λης και οι συ­νι­διο­κτή­τες (τρα­πε­ζι­κοί ορ­γα­νι­σμοί) των Μύ­λων σή­με­ρα, την προ­σπά­θεια ανα­στή­λω­σης και ανα­δό­μη­σης των Μύ­λων, σε­βό­με­νοι την ιστο­ρία τους και την πα­ρά­δο­ση, να δια­μορ­φω­θεί ένας πο­λυ­χώ­ρος, μια βι­βλιο­θή­κη, ένα κέ­ντρο πο­λι­τι­σμού.

β)
Η Θεσ­σα­λο­νί­κη, μια πό­λη με δυο με­γά­λα πα­νε­πι­στή­μια και δε­κά­δες ιδιω­τι­κά κολ­λέ­για, ΙΕΚ και πο­λι­τι­στι­κούς ορ­γα­νι­σμούς, αξί­ζει μια ευ­ρύ­τε­ρη, πιο ενη­με­ρω­μέ­νη, σύγ­χρο­νη βι­βλιο­θή­κη που να λει­τουρ­γεί ως «κύτ­τα­ρο» πο­λι­τι­σμού και βι­βλιο­φι­λί­ας στην βό­ρεια Ελ­λά­δα και στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή των Βαλ­κα­νί­ων.

γ) Η το­πο­θε­σία, η δο­μή των εγκα­τα­στά­σε­ων, η ιστο­ρία του κτη­ρί­ου, εν­δεί­κνυ­νται για την δη­μιουρ­γία ενός κέ­ντρου πο­λι­τι­σμού με μια με­γά­λη κε­ντρι­κή βι­βλιο­θή­κη πολ­λα­πλών κα­τευ­θύν­σε­ων, εκ­δη­λώ­σε­ων, λο­γο­τε­χνι­κών πα­ρου­σιά­σε­ων και ό,τι άλ­λο συ­νε­πά­γε­ται ένα τέ­τοιο εγ­χεί­ρη­μα.

δ)
Προ­τά­σεις υπάρ­χουν πολ­λές, όπως αυ­τές που ήδη σκε­φτό­μα­στε και πα­ρου­σιά­ζου­με. Θα πρό­τει­να ακό­μη και φε­στι­βάλ λο­γο­τε­χνί­ας, μου­σι­κά και θε­α­τρι­κά δρώ­με­να, εκ­θέ­σεις ει­κα­στι­κών έρ­γων, workshops. Το θέ­μα δεν εί­ναι oι προ­τά­σεις, αλ­λά η κι­νη­το­ποί­η­ση όλων μας προς τους υπεύ­θυ­νους φο­ρείς – ιδιο­κτή­τες, για να ξε­κι­νή­σει μια πρώ­τη συ­ζή­τη­ση, να δη­μιουρ­γη­θούν ομά­δες «ερ­γα­σί­ας» και να τε­θεί ένα πλά­νο προς την κα­τεύ­θυν­ση υλο­ποί­η­σης αυ­τής της ιδέ­ας.

Μύλος

Το κτίσμα είναι ποίημα
γι’ αυτό αντίκειται στον χρόνο

είναι αθάνατο απομεινάρι
το μόνο σύνορο μεταξύ του εκεί κι εδώ

το κτίσμα ξυπνάει κι αναγεννάται από τα θεμέλια της πόλης με ένα καθαρό μήνυμα:

«μια μέρα, θα σου πω πως η καμινάδα έκρυβε δράκους, όμως εσύ τους δάμασες – ήσουν προορισμένος να τους δαμάσεις»

η μνήμη που κρύβεται στην εσοχή των τοίχων είναι το τέρας που λέγεται αγάπη

αγάπη είναι φροντίδα φροντίδα είναι αλεύρι

αλεύρι και νερό είναι χρόνος

ο δικός σου χρόνος.

 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: