Η ποιήτρια και ο ζωγράφος

Η Ελέ­νη Βα­κα­λό, υπη­ρέ­τη­σε τις αδελ­φές τέ­χνες της ποί­η­σης και της ζω­γρα­φι­κής με ίση αγά­πη. Πα­ντρεύ­τη­κε το ζω­γρά­φο και σκη­νο­γρά­φο Γιώρ­γο Βα­κα­λό (1902-1991). Ο Βα­κα­λό εί­ναι ίσως ο πρώ­τος Έλ­λη­νας ει­κα­στι­κός που σχε­τί­στη­κε με τον Υπερ­ρε­α­λι­σμό στο γί­γνε­σθαί του, διέ­πρε­ψε στο προ­πο­λε­μι­κό Πα­ρί­σι την κρί­σι­μη ει­κο­σα­ε­τία 1920-1940 συ­νερ­γα­ζό­με­νος με με­γά­λη επι­τυ­χία σαν σκη­νο­γρά­φος με τους J. Cocteau, J.-L. Barrault, R. Vitrac, κ.ά. Αυ­τός ει­κο­νο­γρά­φη­σε βι­βλία της ποί­η­σής της με δι­κά του σχέ­δια, όπως τα 12 έξο­χα σχέ­δια-μι­νια­τού­ρες στην ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή Το Δά­σος (1954), αλ­λά και σε πολ­λά άλ­λα εξώ­φυλ­λα ποι­η­τι­κών της βι­βλί­ων (Θέ­μα και Πα­ραλ­λα­γές 1945, Του Κό­σμου 1978). Εκεί­νη με­τά τον θά­να­τό του συ­νέ­γρα­ψε ένα βι­βλίο για το ει­κα­στι­κό έρ­γο του (1994), Το Θέλ­γη­τρο της Γρα­φής, ενώ άφη­σε αβί­α­στα να πε­ρά­σουν στα ποι­ή­μα­τά της μύ­θοι και σύμ­βο­λα από την ει­κα­στι­κή φύ­ση του Γ. Βα­κα­λό (το­πία βυ­θού, δέ­ντρα, κή­ποι, που­λιά, φεγ­γά­ρι, κ.λπ.).

Εδώ πα­ρου­σιά­ζε­ται ακρο­θι­γώς η συ­νερ­γα­σία της Ελέ­νης με τον Γιώρ­γο Βα­κα­λό στην έκ­θε­ση έρ­γων του στην Γκα­λε­ρί Ώρα, το 1971. Η Ελέ­νη γρά­φει ένα ή δυο στί­χους ως τί­τλους για κά­θε πί­να­κα του Γιώρ­γου. Ο Γιώρ­γος Βα­κα­λό τους εγ­γρά­φει κα­τό­πιν πά­νω σε κά­θε πί­να­κα με αχνά γράμ­μα­τα. Ο τρί­γλωσ­σος κα­τά­λο­γος (96 σε­λί­δων) πε­ρι­λαμ­βά­νει τους 28 πί­να­κες του Γιώρ­γου Βα­κα­λό με τους αντί­στοι­χους τί­τλους -στην αρι­στε­ρή κά­θε φο­ρά σε­λί­δα. Το βι­βλίο έχει λευ­κό εξώ­φυλ­λο με το όνο­μα G. VAKALΟ, ενώ στις πρώ­τες σε­λί­δες ανα­φέ­ρε­ται και ο υπό­τι­τλος «Μια μέ­ρα με ψά­ρια, με ζώα και που­λιά». Όσον αφο­ρά τη συμ­βο­λή της Ελέ­νης Βα­κα­λό στους πί­να­κες του Γιώρ­γου Βα­κα­λό στην έκ­θε­ση αυ­τή, ανα­φέ­ρε­ται πως

Στο αρ­χείο που ακο­λου­θεί αρ­χι­κά πα­ρα­θέ­του­με το εξώ­φυλ­λο της έκ­δο­σης των ποι­η­μά­των Γε­νε­α­λο­γία/ Του κό­σμου (Ύψι­λον 1990) που φι­λο­τέ­χνη­σε ο Γιώρ­γος Βα­κα­λό, όπως και 2 σε­λί­δες από την ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή Το Δά­σος (1954) της Ελέ­νης Βα­κα­λό, πρώ­τη έκ­δο­ση (Αθή­να, εκδ. Κα­ρα­βία), με μι­νια­τού­ρες σχέ­δια του Γιώρ­γου Βα­κα­λό που σχε­τί­ζο­νται άμε­σα με το ποί­η­μα που συ­νο­δεύ­ουν.
Στη συ­νέ­χεια, το αρ­χείο (γκά­λε­ρι) εν­δει­κτι­κά πε­ρι­λαμ­βά­νει σε­λί­δες από τον κα­τά­λο­γο της έκ­θε­σης Γιώρ­γου Βα­κα­λό στη Γκα­λε­ρί Ώρα με τους πί­να­κες του Γιώρ­γου και τους στί­χους/ τί­τλους που έδω­σε η Ελέ­νη Βα­κα­λό.
Τέ­λος, πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται χει­ρό­γρα­φοι όλοι οι στί­χοι που έγρα­ψε η Ελέ­νη Βα­κα­λό (αρ­χείο Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πρίν­στον).

Η σχέ­ση ποί­η­σης και ζω­γρα­φι­κής στο έρ­γο της Ελέ­νης Βα­κα­λό έχει πολ­λές ακό­μα αδιε­ρεύ­νη­τες όψεις. Εξό­χως εν­δια­φέ­ρου­σες.