Ghazal για το πώς να τρώτε κεράσια

Φάτε τούς αν­θούς, κα­λω­σο­ρί­στε τους στο μπολ του πρω­ι­νού, ει­σπνεύ­στε τα άο­σμα χρώ­μα­τα όμορ­φα σχή­μα­τα κι αχώ­νευ­τα – πρέ­πει κα­νείς να πε­ρι­μέ­νει πο­λύ για τα κε­ρά­σια

Η επο­χή σύ­ντο­μη κι η τι­μή υψη­λή. Θυ­μά­στε το Τσερ­νό­μπιλ; Φά­γα­τε τό­σα πολ­λά τό­τε
με φό­βο κα­κο­ή­θη, μα όχι με λι­γό­τε­ρη χα­ρά. Δεν σας λεί­πουν πιο πο­λύ εκεί­να τα κε­ρά­σια;

Υπέ­ρο­χα πα­λαιά φρού­τα, πυ­ρη­νι­κά κι εμπύ­ρη­να, τα νε­ο­φερ­μέ­να αθά­να­τα και τό­σο ενο­χλη­τι­κά.

Φλού­δα αψε­γά­δια­στη και γυ­μνα­σμέ­νη σάρ­κα, μό­νο δια­κο­σμη­τι­κά πια – σκου­λα­ρί­κια κε­ρά­σια

Μπεί­τε στο πιο σκο­τει­νό μπαρ, των πού­ρων και της αρ­ρε­νω­πό­τη­τας on-the-rocks, πάρ­τε το πιο
φα­ντα­χτε­ρό πο­τό, γλείψ­τε το ζα­χα­ρω­μέ­νο χεί­λος, πιεί­τε, μα­σή­στε, κα­τα­πιεί­τε μα­ρα­σκί­νο κε­ρά­σια

Τρέξ­τε γυ­μνοί με τα νύ­χια και τους κυ­νό­δο­ντές σας έξω, χο­ρέψ­τε με αθώ­ους αναι­μι­κούς αγνώ­στους

Πώς εί­ναι η γεύ­ση του σώ­μα­τός τους; Πως φαί­νο­νται τα ού­λα σας στον κα­θρέ­φτη; – αι­μο­χα­ρή κε­ρά­σια