Πρόλογος
Πίστευε και μπλε ερεύνα.
1
― Εσύ πέταξες την πέτρα;
― Ναι, εγώ.
― Ξέρεις ότι έσπασες το τζάμι;
― Συγγνώμη, αλλού σημάδευα.
― Πού δηλαδή;
― Στο μπλε, αλλά αστόχησα.
3
Ο μπλε κομήτης που ανακαλύφθηκε από τηλεσκόπιο της Καλιφόρνιας τον Μάρτιο του 2022, ο C/2022 E3 (ΖΤF), θα περάσει σχετικά κοντά από τη Γη στη διάρκεια του Ιανουαρίου του νέου έτους και μπορεί να γίνει ορατός ακόμη και με γυμνά μάτια έως το τέλος του μήνα. Θα πλησιάσει τον πλανήτη μας, όπου αναμένεται να φθάσει στην πλησιέστερη απόστασή του (περίγειο) των 42 εκατ. χλμ. την 1η ή την 2α Φεβρουαρίου.
― Μα ο κομήτης δεν έχει τέτοιο χρώμα!
― Α, τότε διάβασα λάθος.
4
― Σ’ ενοχλούσε;
― Με πονούσε κιόλας.
― Τι έκανες;
― Πήγα στον γιατρό και μου το ’βγαλε.
― Τι σου είπε;
― Ότι είναι μπλε.
― Τον πίστεψες;
― Αφού μου το ’δειξε!
5
― Στάσου εκεί που βρίσκεσαι. Μη κινείσαι. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
― Μπλε.
― Προχώρα μπροστά. Σταμάτα! Τώρα...;
― Μπλε.
― Πήγαινε δεξιά. Στοπ! Ακίνητος! Άλλαξε τίποτα;
― Όχι.
― Τώρα αριστερά. Μείνε εκεί που βρίσκεσαι. Πώς τα βλέπεις;
― Μπλε.
― Άρχισε πάλι να βαδίζεις. Το ίδιο;
― Ναι.
― Μια τελευταία προσπάθεια: μπορείς να πετάξεις;
6
― Έχουμε εδώ κάποιες φωτογραφίες. Αν σου τις δείξουμε, μπορείς να τον αναγνωρίσεις;
― Αν φοράει μπλε...
8
― Κέρδισα;
― Κέρδισες.
― Ποιο απ’ όλα;
― Το μπλε.
― Θα χωράει;
13
― Μα τι έχει και σ’ αρέσει τόσο πολύ;
― Όλα τα μάτια της είναι μπλε.
18
― Πώς σου φαίνομαι;
― Μα εσύ άλλαξες τελείως! Δε σ’ αναγνωρίζω. Οι μπλε βλεφαρίδες σού πάνε πολύ. Αλλά γιατί δεν τις φοράς στα μάτια;
19
― Μη μακρηγορείς, δε θέλω πολλά πολλά. Μπλε ή όχι;
― Μπλε.
22
― Ξέρεις,τι με ηρεμεί στο μπλε;
― Τι;
― Το χρώμα του.
24
― Τι ακούγεται απ' το σαλόνι;
― Μη δίνεις σημασία. Ο Σπύρος είναι, που διυλίζει τον κώνωπα. Αυτός ο ήχος ακούγεται όταν το δυστυχές έντομο είναι μπλε.
27
― Από πού προκύπτει;
― Ποιο;
― Ότι είναι μπλε.
― Από το χρώμα του.
30
― Θα είναι ακαριαίος;
― Είπαμε: μπλε και κάτω.
31
― Βάλε το χέρι σου πάνω του. Ωραία. Τώρα πιστεύεις;
― Ναι: είναι μπλε.
36
― Τι σ’ αρέσει στο μπλε;
― Τ’ όνομά του.
37
― Σοβαρά μιλάς τώρα; Μπλε;
― Ναι× δεν το πιστεύεις;
― Πρώτη φορά συμβαίνει.
― Για τα πάντα υπάρχει πρώτη φορά.
38
― Έχετε δίκιο, σας τα είπα μπερδεμένα, αλλά δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.
― Σας καταλαβαίνω, αλλά ελάτε στη θέση μου. Πρέπει να ’μαι κατανοητός και λεπτομερής όταν καταθέσω την πρότασή σας στο Διοικητικό Συμβούλιο. Δεν μπορώ να τους αρχίσω στο μπλε μπλε.
39
― Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;
― Ο Θανάσης έχει πάρει το μπλε και με φοβίζει.
― Ποιο μπλε; Δεν έχει όνομα;
― Όχι.
40
― Πες το, να σ’ ακούσω.
― Δε θα το ξανακάνω, μανούλα.
― Δεν το ’πες όλο. Ξαναπές ολόκληρη τη φράση.
― Δε θα το ξανακάνω μπλε, μανούλα μου.
― Έτσι μπράβο!
46
― Αλήθεια;
― Αλήθεια.
― Ορκίζεσαι;
― Ορκίζομαι.
― Φίλα μπλε.
50
― Βλέποντας να πλησιάζει η αστυνομία, μπήκε στο αμάξι του, πάτησε γκάζι κι έγινε καπνός.
― Μήπως ο καπνός ήταν μπλε;
― Ναι! Πώς το ξέρεις;
― Κάπου το διάβασα.
51
― Θ’ αργήσεις;
― Όχι× μέχρι να πεις μπλε, γύρισα.
53
― Σ’ ακούω ανήσυχη. Τι συμβαίνει;
― Το μπλε, Θεανώ μου...
― Καμία βελτίωση;
― Όχι.
― Παραμένει ίδιο; Όπως το είδα τελευταία φορά;
― Ακριβώς.
― Το ’χεις ακόμη κρεμασμένο;
― Όχι× δεν μπορώ να το βλέπω πια. Το πήγα στην αποθήκη.
54
― Αν δεν ήταν μπλε, θα το κρατούσες στην αγκαλιά σου;
― Όχι.
― Θα του ’ριχνες έστω και μία τρυφερή ματιά;
― Όχι.
― Θα το χάιδευες;
― Όχι.
― Θα το ’παιρνες μαζί σου όπου κι αν πήγαινες;
― Όχι.
― Θα το ’τρωγες;
― Ναι.
― Άρα;
― Ό,τι κάνω είναι δικός μου λογαριασμός.
56
― Τι ήταν αυτό που πέρασε;
― Ένα μαχητικό αεροπλάνο.
― Με τέτοιο ήχο;
― Α, έτσι κάνουν τα μπλε!
57
― Με ποια προσόντα θα ζητήσεις να σε προσλάβουν;
― Με τα μπλε.
60
― Μπορείς να υιοθετήσεις ένα κατοικίδιο; Προσπαθώ να βρω κάποιον να δεχθεί ένα αδέσποτο σκυλάκι που φιλοξενώ προσωρινά στο σπίτι μου.
― Αν είναι μπλε, πολύ ευχαρίστως.
63
― Γιε μου, γύρισες; Μη κλαις. Έλα κοντά μου να σ’ αγκαλιάσω. Μα τι ρούχα είν’ αυτά; Ραχήλ, φέρε τον μπλε χιτώνα στο παιδί ν’ αλλάξει.
68
― Ήταν εύκολο το θέμα της έκθεσης;
― Ναι. Μας έδωσε ελεύθερο θέμα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό: μας παραχώρησε ακόμη περισσότερη ελευθερία, δηλώνοντας ότι μπορούσαμε, αν θέλαμε, να μη χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «μπλε».
69
― Γιατί δεν το ’πιασες;
― Μόλις άπλωσα τα χέρια μου, χάθηκε.
― Πέταξε;
― Όχι! Πώς να πετάξει;
― Τότε...;
― Σαν κάτι να το φύσηξε. Ένιωσα μιαν ανθρώπινη ανάσα πίσω μου. Γύρισα, μα δεν ήταν κανείς.
― Πώς το εξηγείς;
― Δεν ξέρω. Δυστυχώς, το ’χασα μέσα απ’ τα χέρια μου. Πιο πολύ στεναχωριέμαι γιατί ήταν μπλε.
70
― Να το διώξω;
― Όχι!
― Μα θα μας δαγκώσει!
― Δε δαγκώνουν τα μπλε.
71
― Μήπως πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους;
― Εγώ έτσι έχω μάθει να μιλάω: να λέω τα σύκα σύκα, και τα μπλε, μπλε.
72
― Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να το επαναφέρουμε. Όταν μας το φέρατε, είχε χάσει το χρώμα του. Μπλε δεν υπάρχει πουθενά. Δεν είμαστε δα και γιατροί.
― Μπορώ να το πάρω πίσω;
― Φυσικά, αν θέλετε. Πρώτα, όμως, πρέπει να περάσετε από το γραφείο κίνησης.
73
― Πλησιάζει!
― Να το παρακολουθείτε στενά.
― Περνάει στο χώρο δικαιοδοσίας μας!
― Ύψιστο σημείο επιφυλακής. Οπλίσατε!
― Περιμένουμε διαταγές.
― Τι χρώμα είναι;
― Μπλε.
― Λήξις συναγερμού.
76
― Τι να σου πω... Ήταν όμοια, δεν τα ξεχώριζες καθόλου.
― Πόσο όμοια δηλαδή;
― Σαν δυο σταγόνες μπλε.
79
― Έχεις συναίσθηση του τι είπες; (
― Φυσικά!
― Μπορείς να το επαναλάβεις;
― Μπλε.
80
― Ήρθα γιατί άκουσα κάποιον να καλεί σε βοήθεια.
― Άκουσες τη λέξη «μπλε»;
― Όχι.
― Τότε πώς θα ’μουν εγώ;
83
― Σε παρακαλώ, γίνε πιο σύντομος.
― Μπλε.
86
― Ξεκίνα! Τι περιμένεις; Ν’ ανάψει το μπλε;
― Δίκιο έχεις.
89
― Το μελέτησες καλά; Σκέφτηκες τις συνέπειες; Τι είναι; «Μπλε», το είπαμε, φύγαμε;
― Είμαι αποφασισμένος. Θα πάω, κι ό,τι βγει.
92
― Γιατί σου το πήρε;
― Είπε ότι απαγορεύεται σύμφωνα με τον κανονισμό.
― Είχε δίκιο;
― Δεν ξέρω... ίσως. Όταν αμφισβήτησα την ύπαρξή του, με αποκάλεσε αυθάδη και προκλητική.
― Εντάξει× μη στενοχωριέσαι, θα σου δώσω εγώ το δικό μου. Μόνο που είναι μπλε.
94
― Σου συνέβη ποτέ, την ώρα που μιλούσες, να σου ξεφύγει η λέξη «μπλε» δίχως να το καταλάβεις;
― Ποτέ. Εσένα;
― Συχνά.
96
― Θα σου εμπιστευτώ κάτι, αλλά να μείνει μεταξύ μας.
― Αφού με ξέρεις. Τάφος!
― Είναι μπλε.
― Είσαι σίγουρος;
― Αφού το είδαμε κι οι δυο μας.
― Και τι αποφασίσατε;
― Να το κρατήσουμε.
97
― Ξέρεις τι έλεγες στο παραλήρημά σου;
― Τι;
― Επαναλάμβανες συνεχώς τη λέξη «μπλε».
― Μόνο αυτό;
― Ναι.
― Κρίμα.
― Γιατί;
― θα ’θελα και να την έγραφα.
98
― Σε είδε κανείς να μπαίνεις;
― Όχι.
― Ωραία. Ακούμπα το εδώ σιγά σιγά. Είναι ακόμα μπλε;
― Ελπίζω.
99
― Τι ακούγεται;
― Η γάτα είναι. Θέλει να μπει μέσα.
― Διώξ’ την! Είπαμε ότι δε θα ξαναμπεί στο σπίτι. Το ’χει γεμίσει τρίχες.
― Επιμένει. Κάτσε να δω τι συμβαίνει.
Κοιτάζει έξω.
― Νίκο! Είναι μπλε!
― Παράτα την. Αλλάζει χρώματα για να μας εντυπωσιάσει. Καλά λέω ότι είναι διάολος μεταμορφωμένος.
