(Πει­ραιάς 1963). Εί­ναι κα­θη­γη­τής Νε­ο­ελ­λη­νι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΑΠΘ. Τα βι­βλία του αφο­ρούν τις σχέ­σεις της Αρι­στε­ράς με τη λο­γο­τε­χνία στον Με­σο­πό­λε­μο (1999), το έρ­γο του Ρί­τσου (2003, 2009), το έρ­γο του Χρι­στια­νό­που­λου (2003, 2011), την κρι­τι­κή πρό­σλη­ψη του Γιώρ­γου Ιω­άν­νου (2013), τον ποι­η­τι­κό ρυθ­μό (2006), τη λο­γο­τε­χνι­κή με­τά­φρα­ση (2007), τις σχέ­σεις της φι­λο­σο­φί­ας με τη νε­ο­ελ­λη­νι­κή λο­γο­τε­χνία (2015), ένα τμή­μα της αλ­λη­λο­γρα­φί­ας των Μ. Ανα­γνω­στά­κη-Τ. Σι­νό­που­λου (2016), το ποι­η­τι­κό έρ­γο του Ν. Κα­ζαν­τζά­κη (2020) και την ελ­λη­νι­κή πο­δο­σφαι­ρι­κή λο­γο­τε­χνία (2023). Επι­με­λή­θη­κε τη χρη­στι­κή επα­νέκ­δο­ση της Ασκη­τι­κής (2023) του Κα­ζαν­τζά­κη, κα­θώς και του μυ­θι­στο­ρή­μα­τος του Θε­ο­τό­κη Οι σκλά­βοι στα δε­σμά τους (2022) κα­θώς και του μυ­θι­στο­ρή­μα­τος του Καρ­κα­βί­τσα Ο Αρ­χαιο­λό­γος (υπό έκ­δο­σιν).]