Οι ειδικοί φακοί

Κα­θό­μουν στην κου­ζί­να απο­λαμ­βά­νο­ντας το ζου­με­ρό μου χά­μπουρ­γκερ όταν ξαφ­νι­κά το κου­δού­νι της εξώ­πορ­τας άρ­χι­σε να βα­ρά­ει επί­μο­να. Έτρε­ξα ν΄ ανοί­ξω με το στό­μα ακό­μη γε­μά­το. Μπρο­στά μου στε­κό­ταν ένας νε­α­ρός της Speedex μ’ ένα μι­κρό δέ­μα στο χέ­ρι. «Εί­στε ο κ. Δά­κης», εί­πε. «Ναι», απά­ντη­σα. «Αυ­τό εί­ναι για εσάς». «Ποιος εί­ναι ο απο­στο­λέ­ας», ρώ­τη­σα. «Κ. Σά­ρας», εί­πε. «Υπο­γράψ­τε εδώ πα­ρα­κα­λώ». Πή­ρα το δέ­μα και το άνοι­ξα με προ­σο­χή. Πε­ριεί­χε ένα dvd κι ένα ση­μεί­ω­μα που έγρα­φε: «Για να βελ­τιώ­σεις την από­δο­σή σου». Το έβα­λα στον υπο­λο­γι­στή που ήταν ήδη ανοι­χτός στο γρα­φείο μου και στην οθό­νη εμ­φα­νί­στη­κε ο Negreanu, ο πιο διά­ση­μος επαγ­γελ­μα­τί­ας παί­κτης του πό­κερ! Το dvd ήταν μια επι­λο­γή από τις ση­μα­ντι­κό­τε­ρες στιγ­μές στην κα­ριέ­ρα του - θρυ­λι­κές μο­νο­μα­χί­ες με άλ­λους γνω­στούς χαρ­το­παί­κτες τους οποί­ους ο Negreanu εί­χε κα­τα­τρο­πώ­σει.*

Πρέ­πει να εί­δα το dvd πά­νω από εκα­τό φο­ρές. Με­λέ­τη­σα με προ­σο­χή κά­θε κί­νη­ση του Daniel, τον τρό­πο που κοι­τού­σε ή πεί­ρα­ζε τους συ­μπαί­κτες του, που χάι­δευε τις μάρ­κες προ­τού μι­λή­σει. Με­τά από ώρι­μη σκέ­ψη απο­φά­σι­σα πως ήμουν πλέ­ον έτοι­μος να συμ­με­τά­σχω κι εγώ σ’ ένα από τα διε­θνή πρω­τα­θλή­μα­τα στα οποία πρω­τα­γω­νι­στού­σαν εδώ και χρό­νια αυ­τός και οι άσπον­δοι φί­λοι του. Δυο μέ­ρες αρ­γό­τε­ρα βρι­σκό­μουν στο Λας Βέ­γκας, στο Caesars Palace, και κα­θό­μουν σ’ ένα από τα τρα­πέ­ζια στη με­γά­λη σά­λα πε­ρι­μέ­νο­ντας ν’ αρ­χί­σει το τουρ­νουά.

Η πρώ­τη μέ­ρα κύ­λη­σε ήρε­μα. Εί­χα μέ­τριο φύλ­λο, αλ­λά εί­χα κα­τα­φέ­ρει να μεί­νω ζω­ντα­νός. Εί­χα ακό­μη αρ­κε­τές μάρ­κες μπρο­στά μου. Τριά­ντα blinds του­λά­χι­στον. Τη δεύ­τε­ρη μέ­ρα όμως ένας Αυ­στρα­λός πι­τσι­ρι­κάς με πέ­τα­ξε έξω, κά­νο­ντας κέ­ντα στο river, ενώ εί­χα Ρη­γά­δες στο χέ­ρι! Έκα­να all in, preflop, όπως θα έκα­νε κι ο «δά­σκα­λος», κι αυ­τός ο άθλιος έκα­νε call με επτά και οκτώ!

Κα­θό­μουν πε­ρί­λυ­πος στο μπαρ πί­νο­ντας ένα δι­πλό Chivas, όταν ξαφ­νι­κά ένιω­σα να με χτυ­πά­ει κά­ποιος ελα­φρά στον ώμο. Γύ­ρι­σα και με έκ­πλη­ξη εί­δα ότι ο άγνω­στος που εί­χε μό­λις δια­κό­ψει τις μαύ­ρες μου σκέ­ψεις ήταν ο Negreanu ο ίδιος! «Σε πα­ρα­κο­λου­θώ από τη στιγ­μή που ήρ­θες», εί­πε. «Ήσουν τρο­μα­κτι­κά άτυ­χος από­ψε. Εί­χες πο­λύ κα­λό φύλ­λο, αλ­λά πά­ντα κά­ποιος στο τρα­πέ­ζι εί­χε κα­λύ­τε­ρο. Μη παί­ξεις άλ­λο. Το Vegas έχει κι άλ­λα ‘αξιο­θέ­α­τα’». «Εσύ για­τί πά­ντα κερ­δί­ζεις;» εί­πα. «Φο­ράω ει­δι­κούς φα­κούς. Βλέ­πω τα φύλ­λα των αντι­πά­λων μου», εί­πε. «Ξέ­ρω πό­τε να χτυ­πή­σω, πό­τε να μπλο­φά­ρω, πό­τε να πάω πά­σο». «Ει­δι­κούς φα­κούς;» εί­πα. «Ναι», εί­πε. «Και δεν φο­βά­σαι μή­πως σε πιά­σουν;» εί­πα. «Όχι», εί­πε. «Πώς κι έτσι;» εί­πα. «Οι φα­κοί έχουν γί­νει πια ένα με τα μά­τια μου».

Ξαφ­νι­κά χτύ­πη­σε το τη­λέ­φω­νο. Στην άλ­λη γραμ­μή ήταν ο Χρή­στος. «Για­τί δεν απα­ντάς στα μη­νύ­μα­τα στο What’s Up; Στις 9.00 παί­ζου­με στον Δη­μή­τρη». «Δεν μπο­ρώ να έρ­θω», εί­πα. «Για­τί;» εί­πε. «Δεν μπο­ρώ. Μην επι­μέ­νεις», εί­πα. «Εί­σαι άρ­ρω­στός;» εί­πε. «Κόλ­λη­σες μή­πως τον ιό;» «Όχι», εί­πα. «Έχεις ρα­ντε­βού με κα­μιά δι­κη­γο­ρί­να στο ‘Μπο­έ­μ’;» εί­πε «Όχι», εί­πα. «Τό­τε;» εί­πε. «Δεν φο­ράω τους ει­δι­κούς φα­κούς», εί­πα. «Μα εσύ δεν φο­ράς φα­κούς», εί­πε. «Αυ­τό εί­ναι το πρό­βλη­μα», εί­πα.

————————
*Daniel Negreanu (1974- ): Κα­να­δός επαγ­γελ­μα­τί­ας παί­κτης του πό­κερ ο οποί­ος έχει κερ­δί­σει έξι φο­ρές το WSOP (World Series of Poker) και δύο το WPT (World Poker Tour). Η ανε­ξάρ­τη­τη εται­ρεία κα­τά­τα­ξης των παι­κτών του πό­κερ, Global Poker Index, ανα­κοί­νω­σε πρό­σφα­τα ότι ο Negreanu ανα­δεί­χθη­κε ο κα­λύ­τε­ρος παί­κτης του πό­κερ της τε­λευ­ταί­ας δε­κα­ε­τί­ας.