Η εξέλιξη των ... ιδεών

[ Απά­ντη­ση στην επι­στο­λή της Μαί­ρης Μί­ντλε­τον-Αθα­να­σιά­δου ]

————————

Κά­τω από τον τί­τλο του ποι­ή­μα­τός μου με τί­τλο, «Αυ­τός, εγώ, ο άλ­λος» υπάρ­χει η έν­δει­ξη: «Πά­νω σε μια ιδέα του Jamie McKendrick». Όταν κά­τω από ένα ποί­η­μα γρά­φου­με «πά­νω στην ιδέα τού…» ή «με τον τρό­πο τού…», εν­νο­ού­με ότι το ποί­η­μα ενός άλ­λου ποι­η­τή στά­θη­κε η αφορ­μή να γρά­ψου­με το δι­κό μας. Επο­μέ­νως, αδυ­να­τώ να κα­τα­λά­βω την έν­στα­ση της επι­στο­λο­γρά­φου η οποία μά­λι­στα ση­μειώ­νει κά­πως υπο­τι­μη­τι­κά ότι «προ­σθέ­τω στί­χους». Σω­στά. Στους 22 του πρω­το­τύ­που που απο­τέ­λε­σε την αφορ­μή, «προ­σθέ­τω» άλ­λους 32! Το ποί­η­μά μου απο­τε­λεί­ται από 54 στί­χους και σε αυ­τούς τους 32 (στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα 37 για­τί ήδη στον 17ο στί­χο το ποί­η­μα παίρ­νει άλ­λη τρο­πή) βρί­σκε­ται όλο το νό­η­μα του ποι­ή­μα­τος που έγρα­ψα. Τα δύο ποι­ή­μα­τα έχουν κοι­νή αφε­τη­ρία αλ­λά τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή εξέ­λι­ξη. Απο­τε­λεί, άλ­λω­στε, κοι­νό τό­πο αυ­τό που εί­χε γρά­ψει ο Χά­ρολντ Μπλουμ: «το κα­λύ­τε­ρο σχό­λιο σ’ ένα ποί­η­μα εί­ναι ένα άλ­λο ποί­η­μα».

ΥΓ. Πε­ρισ­σό­τε­ρα ποι­ή­μα­τα του McKendrick (με τον οποίο γνω­ρι­ζό­μα­στε από πα­λιά) θα δη­μο­σιευ­τούν προ­σε­χώς σ’ ένα αφιέ­ρω­μα που του ετοι­μά­ζου­με στην Athens Review of Books.