Το βασίλειό της για λίγη ζάχαρη & άλλα ποιήματα

Το βα­σί­λειό της για λί­γη ζά­χα­ρη

Μό­λις ξη­με­ρώ­σει ο Κύ­ριος τη μέ­ρα
πα­νέ­τοι­μη η αρ­μά­δα
με επι­κε­φα­λής τον βα­σι­λέα
θα απο­πλεύ­σει
για τό­πους μα­κρι­νούς
εκεί όπου ρέ­ει το χρυ­σά­φι και το αί­μα.

Πριν η Με­γα­λειό­τη­τά του ανα­χω­ρή­σει
θα της φο­ρέ­σει τη ζώ­νη αγνό­τη­τος
θα την κλει­δώ­σει και θα πά­ρει μα­ζί του το κλει­δί.

Κα­βά­λη­σε μέ­σα στη νύ­χτα το άλο­γό της και χά­θη­κε στο δά­σος.
Στην κα­λύ­βα του ο ξυ­λο­κό­πος φύ­λα­γε σε μια κού­πα
επτά κύ­βους ζά­χα­ρης για την αγα­πη­μέ­νη του φο­ρά­δα.

Μό­λις η Με­γα­λειό­τη­τά της γεύ­τη­κε τον πρώ­το κύ­βο
άρ­πα­ξε φω­τιά η κο­ρυ­φο­γραμ­μή.
Με τον δεύ­τε­ρο
τυ­λί­χτη­κε στις φλό­γες το πα­λά­τι.
Με τον τρί­το
πυ­ρο­πο­λή­θη­κε η αρ­μά­δα
με τις μπο­μπάρ­δες της μα­ζί.
Με τον τέ­ταρ­το
έγι­ναν κάρ­βου­νο πο­λι­τεί­ες και χω­ριά.
Με τον πέμ­πτο
κα­μέ­νες σάρ­κες στα πε­δία των μα­χών.
Με τον έκτο
γυ­ναί­κες και παι­διά
από το πυρ στα σκλα­βο­πά­ζα­ρα.
Με τον έβδο­μο
δρυ­μοί και δά­ση, του ξυ­λο­κό­που η κα­λύ­βα, σκαν­τζό­χοι­ροι, χε­λώ­νες,
όλα στά­χτη.