Δύο ποιήματα

Ουρανού αντίδωρα

Λεπίδες, θειάφι, ολοφυρμούς :

αντιδωρίζει μας ο ουρανός ό,τι του στείλαμε.

Δεν μας λυπάται.

Κανείς δεν θα μας λυπηθεί.

Σφαγείo και σφάγιo

Κρεμασμένος στο τσιγκέλι

ο πλανήτης

στάζει το αίμα του στο δάπεδο

το πριονίδι το ρουφά.

Άπτερος κόρη προσπερνά

με άχραντα σανδάλια.

Όμορφη που είσαι, ω Νίκη,

όταν είσαι δική μας.