Crash
J. G. Ballard
ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ METAΦPAΣH:
ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ & ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Ο αφηγητής της ιστορίας, ένας μυστήριος τύπος με το όνομα Μπάλαρντ, εμπλέκεται σε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα: το αυτοκίνητό του συγκρούεται με ένα άλλο και ο Μπάλαρντ βλέπει τον οδηγό του οχήματος να ξεψυχάει μπροστά στα μάτια του. Αντί όμως αυτή η φοβερή εμπειρία να τον σοκάρει και να τον απελπίσει, τον βυθίζει σταδιακά σ’ έναν καινούργιο, ζοφερό, αλλά ιδιαίτερα θελκτικό κόσμο, τον κόσμο των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. Συνοδοιπόρος του ο Ρόμπερτ Βον, επιστήμονας και πρώην τηλεοπτικός αστέρας, ένας άγγελος εξολοθρευτής των αυτοκινητόδρομων. Ο Βον έχει συγκεντρώσει γύρω του ένα πλήθος θυμάτων από τα διάφορα «πειράματά» του, ανθρώπους διαλυμένους από τις θηριωδίες στις οποίες επιδίδεται οδηγώντας ξέφρενα το αυτοκίνητό του, όμως η φιλοδοξία του δεν σταματάει εκεί. Το μεγάλο του όνειρο είναι να συμμετάσχει σ’ ένα μεγαλειώδες τρακάρισμα, που θα υπερβαίνει όλα τ’ άλλα, σε μια παράσταση χωρίς προηγούμενο…
Το Crash, που σύμφωνα με τον ίδιο τον Τζ. Γκ. Μπάλαρντ αποτελεί «μια εργαλειοθήκη απόγνωσης για χρήση σε ακραία κρίση», θεωρείται ένα από τα κορυφαία του μυθιστορήματα. Μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο από τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.
«Ο τελευταίος σπουδαίος Άγγλος εκπρόσωπος της avant-garde». –– Will Self
«Ένα πολύ δυνατό κι αυθεντικό έργο. Ο Μπάλαρντ είναι ένας από τους καλύτερους Άγγλους συγγραφείς». –– Anthony Burgess
«To Crash
είναι ένα λαμπερό, εντυπωσιακό επίτευγμα». –– Martin Amis
O J.G. Ballard
(1930-2009) γεννήθηκε στη Σαγκάη, όπου πέρασε δυόμισι χρόνια σε ένα ιαπωνικό στρατόπεδο αλλοδαπών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, πριν επιστρέψει στη Βρετανία το 1945. Έζησε λίγα χρόνια στα προάστια του Πλίμουθ και ύστερα στο Κέιμπριτζ, όπου τελείωσε το λύκειο και μπήκε στην Ιατρική σχολή, την οποία εγκατέλειψε όταν κατετάγη στην Καναδική Αεροπορία.
Στην αεροπορική βάση ανακάλυψε τα αμερικανικά περιοδικά επιστημονικής φαντασίας και άρχισε να γράφει διηγήματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο New Worlds και στο Science Fantasy. Το πρώτο του μεγάλο μυθιστόρημα, The Drowned World, κυκλοφόρησε το 1962, και το 1966 ακολούθησε ο Κρυστάλλινος κόσμος. Θεωρήθηκε κατεξοχήν εκφραστής του νέου κύματος της βρετανικής επιστημονικής φαντασίας, παρότι το έργο του ξεπερνάει κατά πολύ το πλαίσιό της.
Πολλά από τα μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο: η Έκθεση ωμοτήτων από τον Τζόναθαν Γουάις, το Crash από τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και η Αυτοκρατορία του ήλιου (μια ημιαυτοβιογραφική εξιστόρηση της ζωής στο στρατόπεδο) από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Το 1984 η Αυτοκρατορία του ήλιου τιμήθηκε με το Guardian Fiction Prize και το James Tait Black Memorial Prize (το παλαιότερο λογοτεχνικό βραβείο που απονέμεται στη Μεγάλη Βρετανία). Μεταγενέστερα έργα του, όπως τα Νύχτες κοκαΐνης (1997), Super-Cannes (Commonwealth Writers’ Prize, 2000) και Άνθρωποι του Μιλένιουμ (2004), απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές από τον διεθνή Τύπο και τιμήθηκαν με βραβεία και διακρίσεις.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του High-rise
(2017) και Crash (2019).
Ο μεγάλος υπηρέτης
Δημήτρης Σωτάκης
Ένας επιχειρηματίας προσλαμβάνει στο σπίτι του έναν βοηθό, προκειμένου να βάλει τη χαοτική καθημερινότητά του σε μια τάξη. Από τη στιγμή όμως που θα ξεκινήσει αυτή η συγκατοίκηση, μια σειρά από παράξενα γεγονότα οδηγούν αυτή την ιστορία σε απρόβλεπτα και σκοτεινά μονοπάτια.
Ένα μυθιστόρημα για τη μάχη του ανθρώπου με τον εαυτό του· για την ψευδαίσθηση που δημιουργεί η δύναμη της εξουσίας.
Ο Δημήτρης Σωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973.Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Η πράσινη πόρτα (2002), Η παραφωνία (2005), Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι (2007), Το θαύμα της αναπνοής (2009), Ο θάνατος των ανθρώπων (2012), Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον (2014), Η ιστορία ενός σούπερ μάρκετ (2015), Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο (2017), Ο μεγάλος υπηρέτης (2019).Το θαύμα της αναπνοής κατέκτησε το βραβείο The Athens Prize for Literature και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας, καθώς και για το βραβείο Jean Monnet στη Γαλλία. Βιβλία του κυκλοφορούν στα γαλλικά, τουρκικά, σερβικά, ολλανδικά, ιταλικά, δανέζικα, αραβικά, κινεζικά κ.ά.
Οι ρεμπέτες και άλλες ιστορίες
Βασίλης Βασιλικός
[ Επίμετρο:
Θανάσης Αγάθος, Επίκουρος Καθηγητής Τμήμ. Φιλολογίας ΕΚΠΑ ]
Ένα μωσαϊκό της δεκαετίας του 1970, των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης. Παλαίμαχοι ρεμπέτες, η φυλή των Μπάο Μπάο, ένα παλιό μπαούλο με προσωπικά αντικείμενα, οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μια καταπιεσμένη νοικοκυρά που ζητάει σεξουαλική ανακούφιση, η άρνηση ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά να στρατευτεί, ένας άντρας που αναπολεί τη χαμένη του αγάπη μέσα από ένα κολάζ φωτογραφιών από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης και του αθλητισμού, ένας οικολόγος φιλοβασιλικός, Μολούκοι τρομοκράτες που δίνουν ζωή σε έναν απόκληρο, ένας καταξιωμένος αριστερός συνδικαλιστής, το απωθημένο ενός ανθρώπου να κερδίσει το πρωτοχρονιάτικο φλουρί στα χρόνια της Κατοχής.
Μικρές ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα μιας ολόκληρης εποχής.
Η έκδοση της συλλογής διηγημάτων Οι ρεμπέτες και άλλες ιστορίες είναι μια ευκαιρία για τους κριτικούς και το αναγνωστικό κοινό να ανακαλύψουν κάποια από τα ωραιότερα δείγματα της ενασχόλησης του συγγραφέα με τη «μικρή φόρμα».
Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Από το 1953 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει περί τα εκατό βιβλία (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση) και είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας πεζογράφος μετά τον Νίκο Καζαντζάκη. Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα The Guardian («1.000 novels everyone must read», 21.1.2009) περιλαμβάνονται μόνο δύο ελληνικά: το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και το Ζ του Βασίλη Βασιλικού. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μία κόρη, την Ευρυδίκη
Ήρωες και αντιήρωες
Διδώ Σωτηρίου
Διηγήματα 1931-1991
Επιλογή υλικού: Νίκος Μπελογιάννης
30 διηγήματα που καλύπτουν 60 χρόνια από τη ζωή της συγγραφέως και της χώρας
Το Ήρωες και αντιήρωες είναι το έκτο βιβλίο της Διδώς που εκδίδεται μετά τον θάνατό της. Από τον τεράστιο όγκο του αρχείου της αναμένεται να προκύψουν τουλάχιστον δύο ακόμη βιβλία. Είναι επίσης η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της μετά το Τυχαίο συναπάντημα (Κέδρος 2004). Σε σχέση με την πρώτη συλλογή, όπου υπάρχουν επτά δημοσιευμένα και εννέα αδημοσίευτα διηγήματα, στην παρούσα μόνο ένα διήγημα είναι δημοσιευμένο.
Με τέτοιο όγκο αρχειακού υλικού, δυσανάγνωστου σε ακραίο βαθμό, είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα, όχι εξαρχής εμφανή. Πολλά διηγήματα βρέθηκαν σε δύο ή περισσότερες γραφές, στις οποίες διαφαίνονται τα στάδια επεξεργασίας τους. Η Διδώ θα μπορούσε να επιλέξει ποια εκδοχή να κρατήσει, αλλά η επιμέλεια ήταν υποχρεωμένη να συγκεράσει αυτές τις γραφές, χωρίς να παραλείψει ούτε μία αφήγηση ή περιγραφή, εκτός αν ήταν αντιφατικές.
Στις διπλογραφές, όπου υπήρχαν διαφορές, έπρεπε να παρθούν κάποιες αποφάσεις, όπως, για παράδειγμα, εάν θα διατηρηθεί η αφήγηση σε παρελθόντα ή παρόντα χρόνο, σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο. Επίσης έπρεπε να αποφασιστεί ποια θα είναι τα ονόματα ή τα επώνυμα των ηρώων, όπου ήταν διαφορετικά.
Είναι προφανές ότι διατηρήθηκε ο τίτλος των διηγημάτων όπου υπήρχε, αλλά στα περισσότερα δόθηκε τίτλος από την επιμέλεια με βάση το περιεχόμενο ή το όνομα του κεντρικού προσώπου. Στον πρόλογο κάθε ενότητας διευκρινίζεται ποιος τίτλος προέρχεται από τη συγγραφέα και ποιος από την επιμέλεια. Ο χωρισμός σε έξι ενότητες (ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ, ΠΡΩΤΑ ΨΕΛΛΙΣΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΕΡΕ, ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΑ ΒΑΣΙΛΙΚΑ) έγινε σύμφωνα με τη χρονολογία στην οποία εξελίσσεται η υπόθεση κάθε διηγήματος. Σκοπός δεν ήταν μόνο η διευκόλυνση της ανάγνωσης. Έπρεπε να αναδειχτεί η εξέλιξη της θεματολογίας και ο τρόπος γραφής της συγγραφέως μέσα στον χρόνο.
Η χρονολόγηση των διηγημάτων, όπου δεν αναφερόταν στο γραπτό, έγινε με βάση το περιεχόμενο σε συνδυασμό με τον γραφικό χαρακτήρα της Διδώς. Διαπιστώσαμε επίσης ότι ακόμα και το χαρτί που είχε χρησιμοποιήσει η συγγραφέας ήταν διαφορετικό. Για παράδειγμα, όποιο διήγημα είναι γραμμένο σε δημοσιογραφικό χαρτί χρονολογείται πριν από τις 21 Απριλίου 1967, αφού έκτοτε δεν ξαναδούλεψε στη δημοσιογραφία.
Στο αρχείο βρέθηκαν και τα πρώτα επτά κεφάλαια του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος με προσωρινό τίτλο Τα κορίτσια, όπου η συγγραφέας ξεδιπλώνει τις εφηβικές και νεανικές της αναμνήσεις. Είναι γραμμένο το 1991, αλλά στα σημειωματάριά της έχουν βρεθεί προσχέδια από το 1989. Κάποια από αυτά (όπως, για παράδειγμα, το εύρημα με την νταλίκα που ξεφορτώνει τις αναμνήσεις της μπροστά στο σπίτι της στα Άνω Ιλίσια) έχουν συμπεριληφθεί στις Ανασκαφές
(Κέδρος, 2018). Από Τα κορίτσια, μόνο ένα μικρό μέρος ήταν αρκετά δουλεμένο, ώστε να αξιοποιηθεί. Συγκεκριμένα:
• το εύρημα με το γράμμα από τον προ εξηκονταπενταετίας εαυτό της, το οποίο ενσωματώνεται ως αυτοτελές διήγημα στο τέλος του βιβλίου.
• η πρόσληψη στην εφημερίδα και η δεξίωση για εντυπωσιασμό του διευθυντή, που ενσωματώνονται στο «Ξεκίνημα στη δημοσιογραφία», διήγημα το οποίο διαπιστώσαμε πως η συγγραφέας είχε ανασύρει το 1989 και επεξεργαζόταν.
• η αναπόληση ενός έρωτα, που παρατίθεται στο τέλος του προαναφερθέντος διηγήματος/νουβέλας.
Ο τίτλος του βιβλίου επιλέχτηκε ώστε και να είναι αντιπροσωπευτικός του περιεχομένου, αλλά και να υπάρχει σε τίτλο διηγήματος. Το Ήρωες και αντιήρωες ανταποκρίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα σε αυτές τις απαιτήσεις.
Η εξαιρετικά δύσκολη αυτή επεξεργασία αρχειακού υλικού και η συνολική επιμέλεια θα ήταν αδύνατον να επιτευχθεί χωρίς τις γνώσεις, την εμπειρία, αλλά και τον ηρωισμό της Μαρίας Σπανάκη. Εμπειρία και ηρωισμός χρειαζόταν και για τη δακτυλογράφηση των κειμένων από την Κυριακή Τομτσικιώτη. Καθοριστική συμβολή είχε και η αρχειοθέτηση του υλικού στο Ε.Λ.Ι.Α. από τη Σοφία Μπόρα, χωρίς το έργο της οποίας θα ήταν αδύνατον κανείς να προσανατολιστεί στο αχανές αρχείο της Διδώς.
–– Νίκος Μπελογιάννης,
Ιούλιος 2019
Φύλλα Χλόης
Walt Whitman
Ανθολογία
Επιλογή-Μετάφραση-Επίμετρο-Χρονολόγιο-Σημειώσεις:
Ελένη Ηλιοπούλου & Κατερίνα Ηλιοπούλου
Walt Whitman (1819-1892) 200 χρόνια από τη γέννησή του
Ο παρών τόμος αποτελεί μια εκτεταμένη ανθολογία από το σύνολο του έργου του κορυφαίου Αμερικανού ποιητή, καθώς περιέχει τα σημαντικότερα ποιήματα που έγραψε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και έρχεται να καλύψει ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία.
Η έκδοση κυκλοφορεί σε δύο εκδοχές: μία με μαλακό εξώφυλλο με την ελληνική μετάφραση και μία δίγλωσση συλλεκτική έκδοση με σκληρό εξώφυλλο, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Τη μετάφραση και επιλογή έχουν κάνει η Ελένη Ηλιοπούλου και η Κατερίνα Ηλιοπούλου. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης σημειώσεις και εργοβιογραφία, καθώς και επίμετρο της Κατερίνας Ηλιοπούλου και πρόλογο της καθηγήτριας Αγγλικής Φιλολογίας Ντόρας Τσιμπούκη.
Το έργο του Γουόλτ Γουίτμαν επηρέασε όχι μόνο την αγγλόφωνη αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία. Η ποίησή του αντλεί από κάθε δυνατή περιοχή του ορατού και του αόρατου για να δημιουργήσει το ιδιαίτερο ποιητικό του σύμπαν, που χωράει τα πάντα. Την αστική ζωή και την άγρια φύση, τη θάλασσα και την πορεία των άστρων, σκέψεις για τον χρόνο, τη θνητότητα, τον έρωτα και το σεξ, τον αυτοερωτισμό, το ανθρώπινο μεγαλείο και τη χυδαιότητα, τον πόλεμο και τον ηρωισμό, τη φτώχεια και τα βάσανα, την αρρώστια, την υποκρισία των πολιτικών, τα ζώα, τα επαγγέλματα και την οικογενειακή ζωή, τη συντροφικότητα, τις θρησκείες και τη δημοκρατία.
Ορμή, κι ορμή κι ορμή,
Πάντοτε η γεννήτρια ορμή του κόσμου.
Στον Γουίτμαν αυτός ο κόσμος, ο υπαρκτός κόσμος, ο υλικός, ο ανθρώπινος, ο ζωικός, ο οργανικός και ο ανόργανος, αποτελεί το μέγα μυστήριο και τη μαγεία· δεν υπάρχει συμβολισμός ούτε αλληγορία, όλα είναι φανερά, όλα είναι κυριολεκτικά. Το ποιητικό εγώ εμφανίζεται πανίσχυρο, πολλαπλό, αντιφατικό, επικυρώνοντας όλες τις πλευρές του μέσα στο ποίημα ̶ διευρύνεται ώστε να περιλαμβάνει όλους και όλα.
Κληροδοτώ τον εαυτό μου στο χώμα για να γεννηθεί μέσα από τη χλόη που αγαπώ,
Αν με επιθυμήσεις, ψάξε με κάτω από τις σόλες των παπουτσιών σου.
Δεν θα ξέρεις ποιος είμαι ή τι σημαίνω,
Ωστόσο εγώ θα σε γεμίζω με υγεία,
Το αίμα σου θα κρατώ καθαρό και θα το δυναμώνω.
Κι αν με την πρώτη δεν με βρεις μη χάσεις το κουράγιο σου,
Άμα δεν είμαι σε ένα μέρος, ψάξε σε κάποιο άλλο,
Κάπου έχω σταθεί και σε περιμένω.
(Aπόσπασμα από το επίμετρο της Κατερίνας Ηλιοπούλου)
Ο Μαύρος οβελίσκος
Erich Maria Remarque
Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης
Επίμετρο: Tilman Westphalen
Γραμμένο το 1956, από τον συγγραφέα του αριστουργήματος Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο, Ο μαύρος οβελίσκος είναι ένα κλασικό μυθιστόρημα για τα επακόλουθα του Α’ Παγκόσμιου πολέμου στη Γερμανία.
Με αυτό το μυθιστόρημα, που πραγματεύεται μια αργοπορημένη νιότη, ο Ρεμάρκ γίνεται ο χρονικογράφος της άγριας και πολυτάραχης δεκαετίας του 1920, με τις οικονομικές σπέκουλες και τα πρώτα εθνικιστικά έκτροπα – μιας εποχής που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο μεγάλες καταστροφές του 20ού αιώνα.
1923. Η χρονιά του μεγάλου πληθωρισμού. Η εποχή των κερδοσκόπων και των κομπιναδόρων, των δημόσιων υπαλλήλων και των μεγάλων εμπόρων, των φτωχών συνταξιούχων και των αναπήρων πολέμου – μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση. Μια ολόκληρη γενιά έμαθε με τον πιο πικρό τρόπο να επιβιώνει χωρίς μέλλον και όραμα. Όπως τόσοι άλλοι, ο Λούντβιχ έχασε τα νιάτα του στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και δεν ξέρει πια πού ανήκει. Αναζητώντας τον έρωτα και προσπαθώντας να βρει τη θέση του στη ζωή, συναντάει στον δρόμο του την όμορφη αλλά σχιζοφρενή Ιζαμπέλ...
Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ γεννήθηκε το 1898 στο Οσναμπρίκ της Κάτω Σαξονίας. Το 1915 γράφτηκε στην Καθολική Παιδαγωγική Ακαδημία της πόλης, αλλά η επιστράτευσή του στις 21 Νοεμβρίου 1916 ήρθε να διακόψει τη φοίτησή του. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ολοκλήρωσε τις σπουδές του και εργάστηκε στην αρχή ως αναπληρωτής δάσκαλος, αργότερα ως ανειδίκευτος εργάτης και κατόπιν ως συντάκτης, πρώτα στο Ανόβερο και από το 1924 στο Βερολίνο. Το 1932 ο Ρεμάρκ εγκατέλειψε τη Γερμανία και έζησε αρχικά στο ελβετικό καντόνι του Τιτσίνο. Το 1933 οι ναζί έκαψαν τα βιβλία του Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο και Επιστροφή, ενώ το 1938 του αφαιρέθηκε η γερμανική ιθαγένεια. Από το 1941 έζησε στις ΗΠΑ. Το 1947 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα. Έναν χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ευρώπη. Πέθανε το 1970 στο Λοκάρνο της Ελβετίας, τη χώρα που είχε επιλέξει για θετή πατρίδα του.
Η σκιά του κυβερνήτη
Άρης Σφακιανάκης
Το νέο βιβλίο του Άρη Σφακιανάκη, βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, είναι ένα μυθιστόρημα που καταπιάνεται με τα τελευταία χρόνια της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια, του σπουδαίου Κερκυραίου πολιτικού και θεμελιωτή του ελληνικού κράτους, που ήρθε στην Ελλάδα σαν σωτήρας και έμεινε στην Ιστορία σαν μια ευκαιρία που χάθηκε. Με τον δικό του, μοναδικό τρόπο ο συγγραφέας αφηγείται τα πιο σημαντικά γεγονότα του τόπου αλλά και τις προσωπικές στιγμές του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, του ανθρώπου που συνδύαζε τη βαθιά πνευματικότητα με τον ρεαλισμό και την αποτελεσματικότητα.
Τέλη του 1827. Η Ελληνική Επανάσταση έχει σχεδόν καταπνιγεί. Η χώρα αγωνίζεται ακόμα για την ανεξαρτησία της. Οι δύο εμφύλιοι, η πτώση του Μεσολογγίου, οι καταστροφές του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στην απόγνωση. Σε μια ύστατη προσπάθεια να σωθούν καλούν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφωνούν. Οι ελπίδες αναπτερώνονται.
Ο Καποδίστριας φτάνει στη χώρα και ρίχνεται αμέσως στη δουλειά. Στην αρχή γίνεται δεκτός με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Ωστόσο δεν αργεί να συναντήσει τα πρώτα εμπόδια. Οι κοτζαμπάσηδες αντιδρούν, οι οπλαρχηγοί δυσανασχετούν, η αντιπολίτευση μηχανορραφεί. Και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας εγκαταλείπεται σιγά σιγά απ’ όλους. Ή σχεδόν απ’ όλους. Πλάι του στέκει ως το τέλος ο σωματοφύλακάς του.
Μέσα από τη δική του αφήγηση ζούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα του τόπου αλλά και τις προσωπικές στιγμές του Καποδίστρια μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 που πέφτει νεκρός από τους Μαυρομιχάληδες στην είσοδο μιας εκκλησίας του Ναυπλίου.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε ένα όραμα για την Ελλάδα.
Θα μείνει στην Ιστορία σαν μια ευκαιρία που χάθηκε.
Ο Άρης Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1958 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα, Όταν βρέχει και φορά παπούτσια κόλετζ, κυκλοφόρησε το 1981 από τις εκδόσεις Κέδρος. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το 1984 το δεύτερο βιβλίο του, Οι παράξενες συνήθειες της οικογένειας Μόρφη, το 1990 το τρίτο βιβλίο του Ο τρόμος του κενού, το 1993 το τέταρτο βιβλίο του, Η νόσος των κινέζικων εστιατορίων. To 1998 κυκλοφόρησε το πέμπτο βιβλίο του, με τον τίτλο Δεν ήξερες... δεν ρώταγες!. Το μυθιστόρημα αυτό υπήρξε το πρώτο μιας τριλογίας που συνεχίστηκε με το Μπέιμπι Σίτινγκ. Ακολούθησαν τα βιβλία Το περσικό φιλί (2004), Μητροπόλεις, ιστορίες, παράδεισοι (Ελληνικά Γράμματα, 2006) Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει (2008) και Ου μπλέξεις (2011). Συνέχισε με το Παντρεμένες (2013) και Έξοδος, (2016). Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση και το σενάριο.
