Ο καπνωπόλης
Ζεετάλερ Ρόμπερτ
{Μετάφραση από τα γερμανικά: Παυλίνα Δηράνη - Καρίνα Λάμψα}
«Αν κάποιος επισκεπτόταν μόνο για 48 ώρες τη χώρα σας τι θα του συστήνατε να δει; τι να δοκιμάσει; ποιο βιβλίο να διαβάσει;»
Η ερώτηση υποβλήθηκε προ εβδομάδων σε 45 πρέσβεις από όλον τον κόσμο. Κι ο πρέσβης της Αυστρίας στη Γερμανία Peter Huber έδωσε έναν τίτλο τον Καπνοπώλη (Der Trafikant) του Ρόμπερτ Ζέεταλερ. Διαδραματιζόμενο στη Βιέννη τις παραμονές του Πολέμου, στην Αυστρία τις μέρες του Άνσλους, το μυθιστόρημα είναι κατ’ ουσίαν η βίαιη ενηλικίωση / μαθητεία του νεαρού αθώου ήρωα του που δουλεύοντας παραγιός στο Καπνοπωλείο του εβραίου προμηθευτή καπνού της ιντελιγκέντσιας γνωρίζει τον φόβο, την κατακρύμνιση των βεβαιοτήτων και των συναισθημάτων, τη σαρωτική βία και την εξουσία του ισχυρού. Το παράθυρό του είναι η σχέση του με τον Σίγκμουντ Φρόιντ, λίγο προτού αυτός φύγει για το Λονδίνο.
Ζουρ Φιξ
Κέζα Λώρη
Ο Ιωσήφ Ρεμούνδος, συνταξιούχος κατασκευαστής κουμπιών, σκέφτεται να αφήσει την τελευταία του πνοή κάνοντας αχαλίνωτο σεξ. Μόνο μια τέτοια έξοδος θα ήταν αντάξια της ζωής του, μιας ζωής πλήρους γυναικών, τις οποίες αγάπησες όλες, για πολύ ή για λίγο, αλλά τις αγάπησε.
Γεννημένος σε ένα μέρος το λένε Αγάπι έζησε την ανάπτυξη και την πτώση της Ελλάδας, οικότροφος στο Λεόντειο, φοιτητής στη Ρώμη, βιοτέχνης και έμπορος, οικογενειάρχης, από το διαμέρισμα στην Κυψέλη των σέβεντις στη μονοκατοικία της Φιλοθέης και ανάθεμα τους πέντε πρωθυπουργούς που τον κατάντησαν να μην μπορεί να πληρώσει τους φόρους του, ανάθεμα την οικονομική κρίση. Έχει όμως τις γυναίκες τους για παρηγοριά, σύζυγο, κόρη, ερωμένη, έχει και λίστα από πρώην που κατοικούν στις αναμνήσεις του, έχει και τις γυναίκες του Zonars, τις οποίες κρυφακούει πίνοντας τον χυμό του.
Μια αφήγηση που αποκαλύπτει τον Ρεμούνδο σιγά σιγά, σαν να ξεκουμπώνει το πουκάμισο, ραμμένο σε ράφτη φυσικά, ενίοτε σαν να ξεκουμπώνει το παντελόνι του, δεν του αρέσουν τα φερμουάρ εκεί κάτω, δείχνουν βιασύνη και ο Ρεμούνδος θέλει το χρόνο του, είναι άνδρας παλαιάς κοπής, έντιμος και άπιστος ταυτόχρονα.
Φόβος
Κουρμπγιουβάιτ Ντιρκ
{Μετάφραση από τα γερμανικά: Παυλίνα Δηράνη & Καρίνα Λάμψα}
Για την οικογένειά σου θα πέθαινες. Θα σκότωνες κιόλας;
O αρχισυντάκτης του Spiegel Ντιρκ Κουρμπγιουβάιτ έγραψε για τον φόβο μέσα στο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, την αυτοδικία, τη χειραγώγηση, την αστική ενοχή και την υποκρισία. Ο Φόβος(μυθιστόρημα ή μαρτυρία;) διαβάζεται σαν σύγχρονο θρίλερ ή σαν κοινωνικό σχόλιο.
Το γυμναστήριο
Νικολής Αντώνης
Δύο ώριμες στην ηλικία, ετεροθαλείς αδελφές, με έναυσμα τις κρυφές ματιές της μιας προς τα αποδυτήρια ενός γυμναστηρίου απέναντι απ’ την μπαλκονόπορτά τους, περνούν τις μέρες τους εξιστορώντας η μία στην άλλη τα καθέκαστα (δεν αποκλείεται και επινοημένα απ’ τις ίδιες) μιας φρικτής ιστορίας. Επάλληλες αφηγήσεις, δεμένες συνειρμικά, μαζί με πολλές αναδρομές, σε φόντο σκοτεινού ερωτισμού, που καθώς αλληλοσυμπληρώνονται αποδίδουν την αλήθεια, δηλαδή τον μύθο της ζωής των δύο γυναικών.
Κι αν η αλήθεια είναι αυτή, γιατί να ενδιαφέρει τελικά αν η πραγματικότητα υπήρξε άλλη…
Σημειώσεις περί Αυτοκτονίας
Κρίτσλι Σάιμον
{Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά}
Η αυτοκτονία, κάποτε αποδεκτή στην αρχαιότητα, αμάρτημα στον χριστιανισμό, βασανίζει άτομα και κοινωνίες ως δυνατότητα και ως διαρκής απορία στο ερώτημα αν αξίζει να ζεις. Μια ιστορική και θεολογική επισκόπηση, μια κριτική ανάγνωση διάσημων σημειωμάτων πριν το διάβημα και μια ενδοσκόπηση γεμάτη χιούμορ είναι τα κλειδιά του Simon Critchley για να καταπιαστεί με αυτό που ο αυτόχειρας Cesare Pavese αποτύπωσε – «σε κανένα μας δεν λείπουν σπουδαίοι λόγοι για να αυτοκτονήσουμε».
«Ένα κομψό, σοφό και προκλητικό βιβλίο που μας ζητάει να στοχαστούμε πάνω στην αυτοκτονία χωρίς ηθικολογίες και πανικό». Judith Butler
