Μετράμε πάλι τους νεκρούς του Πάσχα, περιμένοντας την επόμενη Ανάσταση, όταν οι πινακίδες τους θα επιστραφούν. Λαμπρή εκδήλωση αποτελεί αυτό το έθιμο του εορτασμού με βόμβες μολότοφ, πυραύλους ταράτσας-εδάφους, βεγγαλικά και πυρακτωμένα σώματα διαδηλωτών και αστυνομικών, που τις διασταυρώσεις σάρκας και ψυχής φωτίζουν, λάμποντας όπως οι ολόσωμες λαμπάδες που, πριν λιώσουν, έως τα θεμέλια κατακαίνε εκκλησίες και ναούς των αλλοθρήσκων. Υπάρχουν και εκείνοι που τηρούν τις ώρες κοινής ανησυχίας, αποφεύγοντας πυροβολισμούς, εκπυρσοκροτήσεις ή άλλους θορύβους, ακόμη και αλαλαγμούς ή κραυγές, όπως δύο οικογένειες στο Ρέθυμνο που με μαχαίρια αθόρυβα ξεκληρίστηκαν. Στην Κεφαλονιά ιερέας πίσω του πετά κροτίδα, την οποία άναψε με το Άγιο Φως, που μόλις μετανάστευσε από τους Αγίους Τόπους. Στις γιορτές μεροκάματο ευχών κάνουν όσοι γιορτάζουν. Παρκαρισμένος σε πιλοτή πολυκατοικίας, μέσα στο αμάξι του Αιγύπτιος πιλότος αυτοκινήτου σε ζωντανή μετάδοση εκπέμπει τη στιγμή της δολοφονίας του από εκτελεστή αντίπαλης συμμορίας. Χωρίς επαναστάσεις στάσεις είναι οι αναστάσεις. Τον λαό σε φορεία μεταφέρουν τα λεωφορεία, καθ’ οδόν προς την εφορία, όπου αρχαιολόγοι με παλαιονεωτεριστές διαπληκτίζονται. Αλληλούια και Ινσαλάχ και Ομ και Omo αργότερα για να ξεπλύνουμε τα μάρμαρα, όπου η σκουριά φαίνεται να πιάνει.
Το έχουμε ξαναπεί. Εμάς μας σώζουν τα έθιμα. Από ήθη άσε.
