Απ' των ραψωδών τα χρόνια / ως τ' αρχαία τα στερνά / σαν του παραδείσου αηδόνια / κελαηδούσαμε τερπνά
Ας φορέσουμε όλοι τα στεφάνια μας και ας δροσιστούμε στους δρόμους της δίκης μας ουτοπικής πόλης
Βογγάει τρεις φορές / Σε κάθε βογγητό σπάει / και μια λάμπα
Ο Φλεβάρης κουτσός, λιγοστός ο καιρός και τα ποιήματά του· μάλλον προσωπικά
Μόνο ο πολιούχος της γραφής μου ξέρει / κι όσο διαβάζεις αυτό το σονέτο / και το κρατάς, ακριβέ μου, στο χέρι
Δεν πρόλαβα τον κούριερ άφησε το δέμα και έφυγε βιαστικά από τις σκάλες
