100 φωνές

Μά­ριος Πλω­ρί­της (Μά­ριος Πα­πα­δό­που­λος, Πει­ραιάς 1919-Αθή­να 2006)

Θε­α­τρι­κός κρι­τι­κός, με­τα­φρα­στής και σκη­νο­θέ­της. Ως πο­λι­τι­κός σχο­λια­στής επι­φυλ­λι­δο­γρά­φη­σε στην εφη­με­ρί­δα Ελευ­θε­ρία και Το Βή­μα για πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες. Συ­νερ­γά­της του Κά­ρο­λου Κουν στο «Θέ­α­τρο Τέ­χνης» με­τέ­φρα­σε πολ­λά θε­α­τρι­κά έρ­γα και σκη­νο­θέ­τη­σε εξί­σου τα ση­μα­ντι­κό­τε­ρα θε­α­τρι­κά σχή­μα­τα της με­τα­πο­λε­μι­κής επο­χής. Κρι­τι­κός θε­ά­τρου πολ­λά χρό­νια συμ­με­τεί­χε στην έκ­δο­ση του πε­ριο­δι­κού Θέ­α­τρο. Συμ­με­τεί­χε επί­σης στην ίδρυ­ση τού εκ­δο­τι­κού οί­κου Ίκα­ρος. Δη­μο­σί­ευ­σε τα δο­κί­μια: Πρό­σω­πα του νε­ώ­τε­ρου Δρά­μα­τος (1965), Μπρε­χτ και Χί­τλερ (1984), Της σκη­νής και της τέ­χνης (1990), Μί­μος και μί­μος (1990)· ιστο­ρι­κο­πο­λι­τι­κά δο­κί­μια: Τα λο­φία και οι πα­γί­δες (1966), Τα προ­σω­πεία (1967), Μέ­γι­στον μά­θη­μα (1975) και άρ­θρα: Πο­λι­τι­κά (1980), Νέα Πο­λι­τι­κά (1990).

Ο Μά­ριος Πλω­ρί­της στο Β΄ Πρό­γραμ­μα (1982)