Για το βιβλίο του ΘΑΝΑΣΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ «Η στάση του πελαργού»
Για το βιβλίο της ΦΟΙΒΗΣ ΓΙΑΝΝΙΣΗ «Θέτις και Αηδών, Χιμαιρικό ποίημα»
Για το βιβλίο του ΝΤΙΝΟΥ ΓΙΩΤΗ «Club 23.4»
Για το βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΜΠΛΑΚΗ «Λιμενοβραχίονας»
Για το βιβλίο της ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ «Έπεσα στα τέσσερα»
Για το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ «Η δικιά μας Ελένη. Ψηφίδες και πρόσωπα της σύγχρονης ποίησης»
Για το βιβλίο της ΜΑΡΘΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ «Ο Κ. Π. Καβάφης και η λογοτεχνία της Παρακμής»
Για το βιβλίο του ΣΤΕΛΙΟΥ ΛΟΥΚΑ «Mε λένε φόβο»
Για το βιβλίο του ΑΛΕΚΟΥ ΛΟΥΝΤΖΗ «Οι επόμενοι εμείς»
Για το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΥ «Ο Παλαμάς και ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός»
Κάθε ποίημα μοιάζει να ξεριζώνεται από τον ακόμη εμβρυακό χώρο της λογοτεχνίας, όπου το κάθετί είναι αδιευκρίνιστο κι όμως υπάρχει
Για τα «Γράμματα στον “Ελικώνα“», της ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΣΒΕΤΑΕΒΑ, μτφρ.-επίμ. Δήμητρα Κονδυλάκη
