Για τον «Ιούδα» του Άμος Οζ
Για το «Λεωφορείο» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Για τη «Γενική θεωρία της λήθης» του Ζοζέ Αγκουαλούζα
Για τις «Αντιστίξεις – Τα τρία βιβλία» του Γιάννη Ευσταθιάδη
Ζήτησα επιτακτικά από τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης να μη σας παραπλανήσουν και σας καλέσουν να μ’ ακούσετε να ομιλώ
Το μυθιστόρημα αυτό, αν και κατά κάποιον τρόπο είναι κλώνος ένα παλαιότερου έργου άλλου δημιουργού, διαθέτει τις γνωστές τεχνικές
Ο Κώτσιας γράφει με τρόπο απλό. Η δομή του έργου του είναι κλασική. Ο αφηγητής είναι και παντογνώστης και τη διάθεση έχει να [...]
Ηρώ Νικοπούλου, «Το πριν και το μετά την παύλα», Γαβριηλίδης, 2018
Εκεί που αποτυγχάνει ο Γούντι Άλλεν, ο Μοδινός τα καταφέρνει με τον ίδιο ανάλαφρο τρόπο που γυρίζει τις ταινίες του ο προηγούμενος
Τα λόγια του Μπρετόν, από το πρώτο Μανιφέστο του υπερρεαλισμού –...la voix surréaliste celle qui continue à prêcher à la veille...
Ύστερα από πολύχρονη απουσία, ο Γιάννης Τζανετάκης επανακάμπτει στη λογοτεχνική σκηνή με την ποιητική συλλογή «Θαμπή πατίνα»
Το μυαλό του Ρεϊμόν Κενώ θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν τη βιβλιοθήκη του Έμερσον: ένα είδος μαγικού συμβουλίου
