Υποστηρίζει πως η μόνη διαφορά σε σύγκριση με τον αδελφό του ήταν αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή εκείνος αλληθώριζε
Ένα χωριό που φοράει Αρμάνι και επιθυμεί διακαώς να μεγαλώσει και να κάνει μίτινγκ. Αλλά όταν ανοίγει η πόρτα, το βράδυ...
Γράφει την ιστορία του μαζεύοντας ώρες πτήσης και πτώσης. Όταν μεγαλώσει, θα γίνει κουρέλι.
Η κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας το 1929, τον υποχρεώνει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ανοίξει φωτογραφείο στα Φιλιατρά
Μικρή αναφορά στον γιαννιώτη φωτογράφο και δάσκαλο της φωτογραφικής τέχνης
Στην αρχαιολογική φωτογραφία οι φωτογράφοι αρχαιοτήτων έχουν να συνδιαλλαγούν με την τέχνη αυτή καθ’ εαυτή. Η αρχή ενός διαλόγου.
Η προσωπική ζωή του μπορεί να σκανδάλιζε, το πάθος της χαρτοπαιξίας ήταν ανεκτό αφού ικανοποιούσε τους τοκογλύφους δανειστές του
Διακρίνει βάθος και συναίσθημα πίσω απ' το ρεπορτάζ προετοιμάζοντας τους φωτογράφους που θα ακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες
Το εσώρουχο όριζε το λίκνισμα των γοφών της. Οι ψηλοτάκουνες γόβες δεν επέτρεπαν τον συνήθη εν αιθρία διασκελισμόν της.
Επιλέγει το κάδρο από μια τυχαία σκηνή, ένα τυχαίο καθημερινό συμβάν σε κάποια μεγαλούπολη και ξεδιπλώνει ένα «φωτορομάντσο»
Κορυφαία φιγούρα με καθοριστική προσφορά στον αγώνα κατά της αντίληψης που θέλει τους Ινδιάνους πολίτες δεύτερης κατηγορίας
«Λες και ήταν χθες…» – Με αφορμή τις εκλογές, μια ρετροσπεκτίβα στο αλησμόνητο φωτογραφικό ’81