Από τα Γρεβενά τεντώνοντας

Χρειά­ζε­ται να πά­ρεις ύψος για να φτά­σεις πιο μα­κριά. Εκεί ψη­λά φυ­σά. Δεν έχουν όμως πά­ρει τα μυα­λά του αέ­ρα. Παίρ­νει φό­ρα και τρέ­χει και απο­γειώ­νε­ται. Μα­ζεύ­ει τα πό­δια του ενώ πε­τά. Έπει­τα τα τε­ντώ­νει και προ­σγειώ­νε­ται. Κά­θε φο­ρά που αυ­τό το παι­δί πη­δά, η χώ­ρα πη­γαί­νει πιο μα­κριά. Ας βου­λιά­ζει στο χώ­μα με­τά. Πρό­κει­ται για τον συ­νο­νό­μα­το του Σα­χτού­ρη πρω­τα­θλη­τή στο μή­κος. Από τα Γρε­βε­νά έως το σκάμ­μα. Ποιος δεν θα ήθε­λε να γί­νει αθλη­τι­κο­γρά­φος, αν έτσι ήταν οι αθλη­τές; Αν απο­τε­λού­σαν μυ­θι­κούς χα­ρα­κτή­ρες στο άθλη­μα του λό­γου. Με τσι­τώ­νει η φί­λη μου, έχει πει. Αυ­τό βοη­θά να γί­νω κα­λύ­τε­ρος. Μοι­ρά­ζει εύ­ση­μα. Ευ­χα­ρι­στεί συγ­γε­νείς και φί­λους που ήρ­θαν να τον στη­ρί­ξουν στον αέ­ρα. Πα­ρα­πέ­μπει επί­σης στον πρώ­το προ­πο­νη­τή, που τον έπει­σε να δο­κι­μά­σει το μή­κος βλέ­πο­ντάς τον να κά­νει παρ­κούρ.
Η πό­λη δεν έχει απευ­θεί­ας οδι­κή σύν­δε­ση με την Αθή­να. Χτί­στη­κε ανά­με­σα σε δύο ρω­μαϊ­κούς οι­κι­σμούς, λί­γα χι­λιό­με­τρα από μια προϊ­στο­ρι­κή Τού­μπα. Στην πλα­τεία το υψό­με­τρο εί­ναι 535 μέ­τρα. Ως Γρι­βά­να ανα­φέ­ρε­ται πρώ­τη φο­ρά σε κεί­με­νο του Κων­στα­ντί­νου Πορ­φυ­ρο­γέν­νη­του. Γραι­βι­νό, Γρε­βε­νός, Γρε­βυ­νόν, Γρε­βαι­νό, Γρε­βαι­νά εί­ναι με­τα­ξύ των πα­ραλ­λα­γών. Κά­που 28 χι­λιά­δες βι­βλία έχει η Δη­μό­σια Κε­ντρι­κή Βι­βλιο­θή­κη. Κά­θε χρό­νο διορ­γα­νώ­νο­νται τα «Ανα­κα­τω­σά­ρια» και η «Γκα­μή­λα» την Κυ­ρια­κή της Απο­κριάς. Οι πιο γνω­στοί αθλη­τι­κοί σύλ­λο­γοι ονο­μά­ζο­νται Πυρ­σός, στο πο­δό­σφαι­ρο, Πρω­τέ­ας, στο μπά­σκετ, και Γυ­μνα­στι­κός, στο βό­λεϊ.
Η χώ­ρα βρί­σκε­ται διαρ­κώς σε μία κα­μπή. Από επαρ­χια­κές πό­λεις ανα­δει­κνύ­ο­νται πρω­τα­θλή­τριες, από την Καρ­δί­τσα η Αντι­γό­νη Ντρι­σμπιώ­τη, από τη Νέα Καλ­λι­κρά­τεια στη Χαλ­κι­δι­κή η Ελί­να Τζέν­γκο, από την Κα­στο­ριά η Ευαγ­γε­λία Ανα­στα­σιά­δου, ενώ από την Αθή­να στους κρί­κους ο Λευ­τέ­ρης Πε­τρού­νιας. Το πε­ρι­βάλ­λον επι­βε­βαιώ­νει ότι χω­ρίς ετε­ρό­τη­τα δεν υπάρ­χει επι­λο­γή ταυ­τό­τη­τας. Δώ­στε μου λί­γο φως και ας καώ, μο­νο­λο­γεί κά­θε σκο­τει­νό κε­ρί. Λυ­τρώ­νει το μαύ­ρο φως σή­με­ρα που ο πιο διά­ση­μος Έλ­λη­νας εί­ναι Αφρι­κα­νός. Έτσι λε­γό­ταν και ο Σκι­πί­ων, που εί­χε ζη­τή­σει να τα­φεί μα­κριά από την πό­λη της Ρώ­μης, την οποία θε­ω­ρού­σε αχά­ρι­στη. Αφρο-Έλ­λη­νες από γει­το­νιές της πρω­τεύ­ου­σας οι της ημε­τέ­ρας παι­διάς με­τέ­χο­ντες. Διε­θνές προ­σω­νύ­μιο: Γκρικ Φρικ. Τι φρί­κη να εί­σαι Έλ­λη­νας. Δη­λα­δή, τι συ­γκί­νη­ση. Σε ποιο τα­μπού­ρι άρα­γε να τρα­γου­δά ο Νέ­γρος του Μο­ριά; Κρά­τα το ίσο, ρε Ισο­κρά­τη, πρώ­ι­με Βυ­ζα­ντι­νέ μιας κλα­σι­κής επο­χής.
Από τους πιο ορει­νούς και αραιο­κα­τοι­κη­μέ­νος νο­μούς, την πε­ριο­χή δια­σχί­ζει ο Αλιάκ­μο­νας, ο με­γα­λύ­τε­ρος σε μή­κος πο­τα­μός της χώ­ρας. Στο Εθνι­κό Πάρ­κο Βό­ρειας Πίν­δου βρί­σκε­ται η Βά­λια Κάλ­ντα, «ζε­στή κοι­λά­δα» στα βλά­χι­κα. Στην Οθω­μα­νο­κρα­τία ήταν ένα από τα πέ­ντε αρ­μα­το­λί­κια στα οποία χω­ρι­ζό­ταν η Μα­κε­δο­νία κά­τω από έναν άξιο πο­τα­μό όπως ο Αξιός. Κοι­τί­δα Δω­ριέ­ων και οπλαρ­χη­γών της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και του Μα­κε­δο­νι­κού Αγώ­να, η πε­ριο­χή έγι­νε νο­μός ταυ­τό­χρο­να με τον νο­μό Πει­ραιά.
Ο Μίλ­τος Τε­ντό­γλου το κά­νει να φαί­νε­ται εύ­κο­λο. Σέ­βο­μαι όλους τους αθλη­τές, ακό­μη κι αν δεν εί­ναι κα­λοί, έχει πει. Σέ­βο­μαι την προ­σπά­θειά τους. Σέ­βο­μαι όλα τα επαγ­γέλ­μα­τα Δεν θε­ω­ρώ ότι αυ­τό που κά­νω εί­ναι πιο δύ­σκο­λο συ­γκρι­τι­κά με κά­ποιον που δου­λεύ­ει οκτά­ω­ρο στην οι­κο­δο­μή. Όλες οι δου­λειές εί­ναι δύ­σκο­λες. Ο κολ­λη­τός μου δου­λεύ­ει σε φούρ­νο, στα Γρε­βε­νά.
Ακο­λου­θεί μα­κρύς κα­τά­λο­γος: μα­νι­τα­ρό­πι­τα, μα­νι­τα­ρό­σου­πα, μα­νι­τα­ρο­πί­λα­φο, μα­νι­τα­ρο­τρα­χα­νάς, μα­νι­τα­ρο­μα­γει­ρί­τσα, ζυ­μα­ρι­κά με μα­νι­τά­ρι, πο­ντια­κό πλι­γού­ρι με μα­νι­τά­ρια, μα­νι­τά­ρια τουρ­σί, απο­ξη­ρα­μέ­να μα­νι­τά­ρια, πα­στέ­λι με μα­νι­τά­ρι, λι­κέρ από μα­νι­τά­ρι, γλυ­κό κου­τα­λιού και μαρ­με­λά­δα από μα­νι­τά­ρια. Τα Γρε­βε­νά ανα­κη­ρύ­χθη­καν πό­λη των μα­νι­τα­ριών το 2007. Γλυ­πτά συ­μπλέγ­μα­τα με μα­νι­τά­ρια ορ­θώ­νο­νται σε πάρ­κα, πλα­τεί­ες και οδι­κούς κόμ­βους. Στον νο­μό έχουν κα­τα­γρα­φεί πε­ρισ­σό­τε­ρα από 2.500 εί­δη μα­νι­τα­ριών από τα επτά χι­λιά­δες που εντο­πί­ζο­νται στην Ελ­λά­δα. Κομ­βι­κό ρό­λο για πε­ρισ­σό­τε­ρα από τριά­ντα χρό­νια έχει παί­ξει ο εκ­παι­δευ­τι­κός Γιώρ­γος Κων­στα­ντι­νί­δης, ερα­σι­τέ­χνης μυ­κη­το­λό­γος, συγ­γρα­φέ­ας σχε­τι­κών βι­βλί­ων και πρό­ε­δρος των Μα­νι­τα­ρό­φι­λων Ελ­λά­δας.
Προ­σπα­θώ­ντας όλοι να τε­ντω­θούν, στην ου­ρά μπαί­νουν για να δώ­σουν συγ­χα­ρη­τή­ρια στους πρω­τα­θλη­τές. Στα 9 μέ­τρα στο μή­κος προ­σβλέ­πουν όσοι κοι­τά­ζουν πιο μα­κριά. Τρί­βο­ντάς το με το χέ­ρι, όπως συ­νη­θί­ζει ο Τε­ντό­γλου, το με­τάλ­λιο από το Μό­να­χο έχει αρ­χί­σει να χά­νει τη χρυ­σή επι­κά­λυ­ψή του.
Στα βρώ­σι­μα εί­δη συ­γκα­τα­λέ­γο­νται ο αμα­νί­της ο και­σα­ρι­κός (αβγό, κοκ­κι­νού­σκα, νε­ρα­τζά­κι), το αγα­ρι­κό το κρο­κο­δεί­λι­νο (γλό­μπος, γερ­μα­νι­κό κρά­νος, γού­βα), η μα­κρο­λε­πιω­τή η ψη­λή (ζαρ­κα­δί­σιο, αδρα­χτί­τσα), ο καν­θα­ρί­σκος ο υπο­πα­χνώ­δης (κι­τρι­νού­σκα) και ο βω­λί­της ο χάλ­κειος (κα­λο­γε­ρά­κι, πορ­τσί­νι, βα­σι­λι­κό). Το­ξι­κός θε­ω­ρεί­ται ο αμα­νί­της ο μυ­ϊ­κός (ζουρ­λο­μά­ντα­ρο, λω­λο­μα­νί­της, αγα­ρι­κό των μυ­γών). Θα­να­τη­φό­ρος ο αμα­νί­της ο φαλ­λοει­δής (θα­να­τί­της, φα­με­λί­της), από τον οποίο αρ­χαί­οι ιστο­ρι­κοί θε­ω­ρούν ότι δη­λη­τη­ριά­στη­κε ο Κλαύ­διος, που δια­δέ­χθη­κε ο Νέ­ρων, τον οποίο εί­χε υιο­θε­τή­σει. Ο Κλαύ­διος ήταν ο πρώ­τος Ρω­μαί­ος αυ­το­κρά­το­ρας που γεν­νή­θη­κε εκτός Ιτα­λί­ας.

Σχε­τι­κά κεί­με­να

Τα που­λιά δεν εί­ναι πραγ­μα­τι­κά / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr)

Αγα­πη­μέ­νη Κά­ρινγ­κτον / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr)