ΣΤΙΓΜΑΤΑ

«Σκο­τά­δι εδώ μέ­σα που πάρ­κα­ρα. Και ο χώ­ρος άη­χος. Μπή­κα για να προ­στα­τευ­τώ, αλ­λά τώ­ρα δεν θυ­μά­μαι τι με απει­λού­σε και με ανά­γκα­σε να ψά­χνω έναν χώ­ρο κρυμ­μέ­νο απ’ όλους, όπως νό­μι­ζα αφε­λώς, διό­τι δεν ήμουν μό­νος μου εδώ μέ­σα απ’ όσο μπο­ρώ να κα­τα­λά­βω, μη βλέ­πο­ντας βε­βαί­ως, ακού­γο­ντας όμως θο­ρύ­βους διά­φο­ρους, δια­φο­ρε­τι­κούς κά­θε φο­ρά, πο­τέ όμοιους και πο­λύ ύπου­λους θα μπο­ρού­σα να πω, δη­λα­δή ήχους που έμοια­ζαν σαν προει­δο­ποι­ή­σεις απροσ­διό­ρι­στου επερ­χό­με­νου συμ­βά­ντος, επι­κίν­δυ­νου κα­τά μία πι­θα­νό­τη­τα, αλ­λά δεν εί­μαι και βέ­βαιος επ’ αυ­τού, και λέω πρέ­πει να βγω από δω μέ­σα, κά­νω λοι­πόν ν’ ανά­ψω πά­λι τη μη­χα­νή και μου φω­νά­ζει κά­ποιος που νό­μι­ζα ότι ήταν ο υπεύ­θυ­νος του συ­νερ­γεί­ου όπου πή­γαι­να το αυ­το­κί­νη­τό μου για σέρ­βις, έτσι μου φά­νη­κε, ''μη, θα τι­να­χτού­με όλοι στον αέ­ρα, μην ανά­βεις τη μη­χα­νή!'' Αι­σθάν­θη­κα τό­τε ότι έσπρω­χναν το αυ­το­κί­νη­τό μου προς την έξο­δο των μα­τιών μου, πράγ­μα που δεν ήθε­λα, αφού όσα συ­νέ­βαι­ναν έξω ήσαν πράγ­μα­τι τρο­με­ρά και φο­βε­ρά, αλ­λιώς για­τί έψα­χνα να βρω ένα μέ­ρος για να προ­στα­τευ­τώ απ’ αυ­τά. Και πα­τάω με όλη μου τη δύ­να­μη φρέ­νο.»

ΜΑ­ΡΙΟΣ ΠΟ­ΝΤΙ­ΚΑΣ

Χρειά­ζε­ται να πά­ρεις ύψος για να φτά­σεις πιο μα­κριά. Εκεί ψη­λά φυ­σά. Δεν έχουν όμως πά­ρει τα μυα­λά του αέ­ρα. Παίρ­νει φό­ρα και τρέ­χει και απο­γειώ­νε­ται. Μα­ζεύ­ει τα πό­δια του ενώ πε­τά. Έπει­τα τα τε­ντώ­νει και προ­σγειώ­νε­ται. Κά­θε φο­ρά που αυ­τό το παι­δί πη­δά, η χώ­ρα πη­γαί­νει πιο μα­κριά. Ας βου­λιά­ζει στο χώ­μα με­τά. Πρό­κει­ται για τον συ­νο­νό­μα­το του Σα­χτού­ρη πρω­τα­θλη­τή στο μή­κος. Από τα Γρε­βε­νά έως το σκάμ­μα. Ποιος δεν θα ήθε­λε να γί­νει αθλη­τι­κο­γρά­φος, αν έτσι ήταν οι αθλη­τές; Αν απο­τε­λού­σαν μυ­θι­κούς χα­ρα­κτή­ρες στο άθλη­μα του λό­γου. Με τσι­τώ­νει η φί­λη μου, έχει πει. Αυ­τό βοη­θά να γί­νω κα­λύ­τε­ρος. Μοι­ρά­ζει εύ­ση­μα. Ευ­χα­ρι­στεί συγ­γε­νείς και φί­λους που ήρ­θαν να τον στη­ρί­ξουν στον αέ­ρα. Πα­ρα­πέ­μπει επί­σης στον πρώ­το προ­πο­νη­τή, που τον έπει­σε να δο­κι­μά­σει το μή­κος βλέ­πο­ντάς τον να κά­νει παρ­κούρ.
Η πό­λη δεν έχει απευ­θεί­ας οδι­κή σύν­δε­ση με την Αθή­να. Χτί­στη­κε ανά­με­σα σε δύο ρω­μαϊ­κούς οι­κι­σμούς, λί­γα χι­λιό­με­τρα από μια προϊ­στο­ρι­κή Τού­μπα. Στην πλα­τεία το υψό­με­τρο εί­ναι 535 μέ­τρα. Ως Γρι­βά­να ανα­φέ­ρε­ται πρώ­τη φο­ρά σε κεί­με­νο του Κων­στα­ντί­νου Πορ­φυ­ρο­γέν­νη­του. Γραι­βι­νό, Γρε­βε­νός, Γρε­βυ­νόν, Γρε­βαι­νό, Γρε­βαι­νά εί­ναι με­τα­ξύ των πα­ραλ­λα­γών. Κά­που 28 χι­λιά­δες βι­βλία έχει η Δη­μό­σια Κε­ντρι­κή Βι­βλιο­θή­κη. Κά­θε χρό­νο διορ­γα­νώ­νο­νται τα «Ανα­κα­τω­σά­ρια» και η «Γκα­μή­λα» την Κυ­ρια­κή της Απο­κριάς. Οι πιο γνω­στοί αθλη­τι­κοί σύλ­λο­γοι ονο­μά­ζο­νται Πυρ­σός, στο πο­δό­σφαι­ρο, Πρω­τέ­ας, στο μπά­σκετ, και Γυ­μνα­στι­κός, στο βό­λεϊ.
Η χώ­ρα βρί­σκε­ται διαρ­κώς σε μία κα­μπή. Από επαρ­χια­κές πό­λεις ανα­δει­κνύ­ο­νται πρω­τα­θλή­τριες, από την Καρ­δί­τσα η Αντι­γό­νη Ντρι­σμπιώ­τη, από τη Νέα Καλ­λι­κρά­τεια στη Χαλ­κι­δι­κή η Ελί­να Τζέν­γκο, από την Κα­στο­ριά η Ευαγ­γε­λία Ανα­στα­σιά­δου, ενώ από την Αθή­να στους κρί­κους ο Λευ­τέ­ρης Πε­τρού­νιας. Το πε­ρι­βάλ­λον επι­βε­βαιώ­νει ότι χω­ρίς ετε­ρό­τη­τα δεν υπάρ­χει επι­λο­γή ταυ­τό­τη­τας. Δώ­στε μου λί­γο φως και ας καώ, μο­νο­λο­γεί κά­θε σκο­τει­νό κε­ρί. Λυ­τρώ­νει το μαύ­ρο φως σή­με­ρα που ο πιο διά­ση­μος Έλ­λη­νας εί­ναι Αφρι­κα­νός. Έτσι λε­γό­ταν και ο Σκι­πί­ων, που εί­χε ζη­τή­σει να τα­φεί μα­κριά από την πό­λη της Ρώ­μης, την οποία θε­ω­ρού­σε αχά­ρι­στη. Αφρο-Έλ­λη­νες από γει­το­νιές της πρω­τεύ­ου­σας οι της ημε­τέ­ρας παι­διάς με­τέ­χο­ντες. Διε­θνές προ­σω­νύ­μιο: Γκρικ Φρικ. Τι φρί­κη να εί­σαι Έλ­λη­νας. Δη­λα­δή, τι συ­γκί­νη­ση. Σε ποιο τα­μπού­ρι άρα­γε να τρα­γου­δά ο Νέ­γρος του Μο­ριά; Κρά­τα το ίσο, ρε Ισο­κρά­τη, πρώ­ι­με Βυ­ζα­ντι­νέ μιας κλα­σι­κής επο­χής.
Από τους πιο ορει­νούς και αραιο­κα­τοι­κη­μέ­νος νο­μούς, την πε­ριο­χή δια­σχί­ζει ο Αλιάκ­μο­νας, ο με­γα­λύ­τε­ρος σε μή­κος πο­τα­μός της χώ­ρας. Στο Εθνι­κό Πάρ­κο Βό­ρειας Πίν­δου βρί­σκε­ται η Βά­λια Κάλ­ντα, «ζε­στή κοι­λά­δα» στα βλά­χι­κα. Στην Οθω­μα­νο­κρα­τία ήταν ένα από τα πέ­ντε αρ­μα­το­λί­κια στα οποία χω­ρι­ζό­ταν η Μα­κε­δο­νία κά­τω από έναν άξιο πο­τα­μό όπως ο Αξιός. Κοι­τί­δα Δω­ριέ­ων και οπλαρ­χη­γών της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και του Μα­κε­δο­νι­κού Αγώ­να, η πε­ριο­χή έγι­νε νο­μός ταυ­τό­χρο­να με τον νο­μό Πει­ραιά.
Ο Μίλ­τος Τε­ντό­γλου το κά­νει να φαί­νε­ται εύ­κο­λο. Σέ­βο­μαι όλους τους αθλη­τές, ακό­μη κι αν δεν εί­ναι κα­λοί, έχει πει. Σέ­βο­μαι την προ­σπά­θειά τους. Σέ­βο­μαι όλα τα επαγ­γέλ­μα­τα Δεν θε­ω­ρώ ότι αυ­τό που κά­νω εί­ναι πιο δύ­σκο­λο συ­γκρι­τι­κά με κά­ποιον που δου­λεύ­ει οκτά­ω­ρο στην οι­κο­δο­μή. Όλες οι δου­λειές εί­ναι δύ­σκο­λες. Ο κολ­λη­τός μου δου­λεύ­ει σε φούρ­νο, στα Γρε­βε­νά.
Ακο­λου­θεί μα­κρύς κα­τά­λο­γος: μα­νι­τα­ρό­πι­τα, μα­νι­τα­ρό­σου­πα, μα­νι­τα­ρο­πί­λα­φο, μα­νι­τα­ρο­τρα­χα­νάς, μα­νι­τα­ρο­μα­γει­ρί­τσα, ζυ­μα­ρι­κά με μα­νι­τά­ρι, πο­ντια­κό πλι­γού­ρι με μα­νι­τά­ρια, μα­νι­τά­ρια τουρ­σί, απο­ξη­ρα­μέ­να μα­νι­τά­ρια, πα­στέ­λι με μα­νι­τά­ρι, λι­κέρ από μα­νι­τά­ρι, γλυ­κό κου­τα­λιού και μαρ­με­λά­δα από μα­νι­τά­ρια. Τα Γρε­βε­νά ανα­κη­ρύ­χθη­καν πό­λη των μα­νι­τα­ριών το 2007. Γλυ­πτά συ­μπλέγ­μα­τα με μα­νι­τά­ρια ορ­θώ­νο­νται σε πάρ­κα, πλα­τεί­ες και οδι­κούς κόμ­βους. Στον νο­μό έχουν κα­τα­γρα­φεί πε­ρισ­σό­τε­ρα από 2.500 εί­δη μα­νι­τα­ριών από τα επτά χι­λιά­δες που εντο­πί­ζο­νται στην Ελ­λά­δα. Κομ­βι­κό ρό­λο για πε­ρισ­σό­τε­ρα από τριά­ντα χρό­νια έχει παί­ξει ο εκ­παι­δευ­τι­κός Γιώρ­γος Κων­στα­ντι­νί­δης, ερα­σι­τέ­χνης μυ­κη­το­λό­γος, συγ­γρα­φέ­ας σχε­τι­κών βι­βλί­ων και πρό­ε­δρος των Μα­νι­τα­ρό­φι­λων Ελ­λά­δας.
Προ­σπα­θώ­ντας όλοι να τε­ντω­θούν, στην ου­ρά μπαί­νουν για να δώ­σουν συγ­χα­ρη­τή­ρια στους πρω­τα­θλη­τές. Στα 9 μέ­τρα στο μή­κος προ­σβλέ­πουν όσοι κοι­τά­ζουν πιο μα­κριά. Τρί­βο­ντάς το με το χέ­ρι, όπως συ­νη­θί­ζει ο Τε­ντό­γλου, το με­τάλ­λιο από το Μό­να­χο έχει αρ­χί­σει να χά­νει τη χρυ­σή επι­κά­λυ­ψή του.
Στα βρώ­σι­μα εί­δη συ­γκα­τα­λέ­γο­νται ο αμα­νί­της ο και­σα­ρι­κός (αβγό, κοκ­κι­νού­σκα, νε­ρα­τζά­κι), το αγα­ρι­κό το κρο­κο­δεί­λι­νο (γλό­μπος, γερ­μα­νι­κό κρά­νος, γού­βα), η μα­κρο­λε­πιω­τή η ψη­λή (ζαρ­κα­δί­σιο, αδρα­χτί­τσα), ο καν­θα­ρί­σκος ο υπο­πα­χνώ­δης (κι­τρι­νού­σκα) και ο βω­λί­της ο χάλ­κειος (κα­λο­γε­ρά­κι, πορ­τσί­νι, βα­σι­λι­κό). Το­ξι­κός θε­ω­ρεί­ται ο αμα­νί­της ο μυ­ϊ­κός (ζουρ­λο­μά­ντα­ρο, λω­λο­μα­νί­της, αγα­ρι­κό των μυ­γών). Θα­να­τη­φό­ρος ο αμα­νί­της ο φαλ­λοει­δής (θα­να­τί­της, φα­με­λί­της), από τον οποίο αρ­χαί­οι ιστο­ρι­κοί θε­ω­ρούν ότι δη­λη­τη­ριά­στη­κε ο Κλαύ­διος, που δια­δέ­χθη­κε ο Νέ­ρων, τον οποίο εί­χε υιο­θε­τή­σει. Ο Κλαύ­διος ήταν ο πρώ­τος Ρω­μαί­ος αυ­το­κρά­το­ρας που γεν­νή­θη­κε εκτός Ιτα­λί­ας.

Σχε­τι­κά κεί­με­να

Τα που­λιά δεν εί­ναι πραγ­μα­τι­κά / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr)

Αγα­πη­μέ­νη Κά­ρινγ­κτον / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr)

Στον ου­ρα­νό σε νοιώ­θω, Τά­σο Ισα­άκ
στ΄ αστέ­ρια ανά­με­σα, χρυ­σό­μαυ­ρο κα­γιάκ.

Το κοι­μη­τή­ρι φέγ­γει στης νυ­χτός την λί­μνη,
το κα­ντη­λά­κι σου πη­γή στο Πα­ρα­λί­μνι

Την Μά­να σου την συ­να­ντώ στ’ ακρο­θα­λάσ­σι, Τά­σο.
Μου λέ­ει «στον Κά­βο-Γκρέ­κο τρέ­χω να προ­φτά­σω,

πριν ξη­με­ρώ­σει χύ­νε­ται ο γιό­κας μου σαν άστρο
σμί­γει το κλά­μα μου στης ερη­μιάς το κά­στρο».

Ει­κο­σιέ­ξι Αυ­γού­στων η δι­κή σου Ανα­στα­σία
στέ­κει στο συρ­μα­τό­πλεγ­μα, ξαν­θή οπτα­σία

στά­χυ ανα­στά­σι­μο στο αί­μα σου φυ­τρω­μέ­νο
και την κοι­τώ. Κι εί­ναι ένα φως στραγ­γα­λι­σμέ­νο

από τα μπαρ και τα ξε­νο­δο­χεία και τα φα­γά­δι­κα.
«Δεν πή­γα­τε χα­ρά­μι, δεν επέ­σα­τε άδι­κα»,

Ψάλ­λει η σιω­πη­λή άρ­πα του κορ­μιού της.
Και με τυ­λί­γει το αε­ρά­κι του μα­τιού της.

Στον ου­ρα­νό σε νοιώ­θω, Τά­σο Ισα­άκ
στ΄ αστέ­ρια ανά­με­σα, χρυ­σό­μαυ­ρο κα­γιάκ.

Στο κλι­μα­τι­ζό­με­νο από δρο­σε­ρές ει­κό­νες γρα­φείο τα­ξι­δί­ων, στο οποίο εί­χαν κα­τα­φύ­γει οι Δρά­χου-Χού­δρα για να προ­στα­τευ­τούν από τον καύ­σω­να, έφτα­σαν αξιό­λο­γα πα­ρά­πο­να από αλ­λο­δα­πούς επι­σκέ­πτες με­τά το τέ­λος των δια­κο­πών τους. Στα­χυο­λο­γού­νται κά­ποια δείγ­μα­τα, στα­τι­στι­κώς αξιό­πι­στα, που κα­τα­χω­ρού­νται ασχο­λί­α­στα εν ανα­μο­νή διευ­κρι­νί­σε­ων.

1

«Το ηλιο­βα­σί­λε­μα εί­χε άλ­λο χρώ­μα από αυ­τό που υπο­σχό­ταν η δια­φή­μι­σή σας. Πρό­κει­ται για κα­κέ­κτυ­πο;»
«Υπήρ­χε πα­ντού άμ­μος στην πα­ρα­λία. Έπρε­πε συ­νε­χώς να κα­θα­ρί­ζου­με. Όταν κα­θό­μα­σταν σε πέ­τρες, δεν ήταν όσο ανα­παυ­τι­κές φαί­νο­νται στις φω­το­γρα­φί­ες στη μπρο­σού­ρα σας από το Ηρώ­δειο. Το ίδιο στο Θέ­α­τρο της Επι­δαύ­ρου, όπου δεν πή­γα­με.»
«Τα παι­διά φο­βή­θη­καν. Κα­νείς δεν μας εί­χε προει­δο­ποι­ή­σει ότι θα υπάρ­χουν ψά­ρια στο νε­ρό.»
«Πρέ­πει να απα­γο­ρευ­τεί η ηλιο­θε­ρα­πεία χω­ρίς μα­γιό. Ήθε­λε να χα­λα­ρώ­σει ο σύ­ζυ­γός μου, αλ­λά δεν μπο­ρού­σε.»
«Ήταν αη­δια­στι­κό όλες οι τα­βέρ­νες να έχουν το­πι­κή κου­ζί­να. Τι θα φά­νε οι επι­σκέ­πτες;»
«Βρή­κα­με πολ­λούς Έλ­λη­νες στην Ελ­λά­δα. Κα­νείς δεν μας εί­χε πει ότι θα υπήρ­χαν τό­σοι ξέ­νοι.»
«Δεν μπο­ρούν να κλεί­νουν τα μα­γα­ζιά για με­ση­μέ­ρι, όταν θέ­λεις να κά­νεις ψώ­νια.»
«Δεν μπο­ρούν να ανοί­γουν τα μα­γα­ζιά το πρωί, όταν δεν θέ­λεις να κά­νεις ψώ­νια.»

2

«Το δια­μέ­ρι­σμα πε­ρι­γρα­φό­ταν ως πλή­ρως εξο­πλι­σμέ­νο, αλ­λά δεν υπήρ­χε μη­χά­νη­μα να τε­μα­χί­ζει σφι­χτά βρα­στά αβγά. Ανα­γκα­στή­κα­με να βγά­λου­με μα­χαί­ρι, αφού τα ξε­φλου­δί­σα­με.»
«Οι δρό­μοι εί­χαν λακ­κού­βες. Δεν μπο­ρού­σα­με να δια­βά­σου­με τον τα­ξι­διω­τι­κό οδη­γό. Χά­σα­με πολ­λά αξιο­θέ­α­τα από τρύ­πα σε τρύ­πα.»
«Επι­σκέ­πτες από άλ­λες χώ­ρες μας εί­παν ότι σε λί­γες ώρες θα ήταν σπί­τι τους. Εμείς πρέ­πει να εί­μα­στε στο αε­ρο­πλά­νο όλη την ημέ­ρα. Αυ­τό εί­ναι άδι­κο.»
«Ζη­τή­σα­με με τον αρ­ρα­βω­νια­στι­κό μου δύο κρε­βά­τια. Μας βά­λα­τε σε δί­κλι­νο. Ποιος θα ανα­λά­βει το μω­ρό;»
«Κά­ποια νη­σιά εί­ναι πο­λύ κο­ντά. Για­τί δεν συ­νέ­χι­σε το πούλ­μαν αντί να πά­ρου­με πλοίο;»

3

«Μας πή­γαν σε ένα κτή­ριο με αγάλ­μα­τα. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα χω­ρίς χέ­ρια, χω­ρίς πό­δια, χω­ρίς μύ­τες. Δεν εί­χα­τε στεί­λει πλη­ρο­φο­ρί­ες. Εί­ναι αντί­γρα­φα, εί­πα στην κό­ρη μου. Πού εί­ναι τα πραγ­μα­τι­κά, ήθε­λε να μά­θει. Σε κά­ποιο μου­σείο, της εί­πα. Εδώ, τι εί­ναι, ρώ­τη­σε.»
«Μου τη­λε­φώ­νη­σε η γυ­ναί­κα μου ότι την συ­νέ­λα­βαν, όταν δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε για τον θό­ρυ­βο. Ζή­τη­σε να έρ­θει η αστυ­νο­μία. Προ­σπα­θώ να τους κά­νω να κα­τα­λά­βουν τι συ­νέ­βη, μου εί­πε, αλ­λά δεν μπο­ρώ. Εί­ναι όλοι ξέ­νοι.»
«Ο άντρας μου ζή­τη­σε ζε­στό κα­φέ. Του έφε­ραν κα­φέ με πα­γά­κια. Τι πε­ρι­μέ­νε­τε να συμ­βεί;»

εν κα­τα­κλεί­δι

«Δεν μας πα­ρη­γο­ρεί να λέ­τε ότι ευ­τυ­χώς δεν κλεί­σα­με τα­ξί­δι σε δια­στη­μι­κό σταθ­μό και έτσι, ακό­μη και έχο­ντας πιεί, εί­ναι εύ­κο­λο να βρού­με το πά­τω­μα, για­τί υπάρ­χει βα­ρύ­τη­τα.»

ζωή χω­ρίς αντι­κλεί­δι

Σε κομ­ψά μπου­κα­λά­κια, που γρά­φουν Aria ti Mare, θα­λασ­σι­νό αέ­ρα σε του­ρί­στες που­λά στην Απου­λία Ιτα­λός φοι­τη­τής. Εξα­νε­μί­ζο­νται οι δια­δό­σεις ότι ο αέ­ρας εί­ναι κο­πα­νι­στός.
Δεν του αρέ­σει να οδη­γεί σε κα­νο­νι­κούς δρό­μους, εξο­μο­λο­γή­θη­κε ο ρα­λί­στας Λιού­ις Χά­μιλ­τον. Δεν αντέ­χε­ται αυ­τό το άγ­χος, εί­πε σε δη­μο­σιο­γρά­φο, που κα­θό­ταν δί­πλα του, ενώ οδη­γού­σε στη Νί­καια της Γαλ­λί­ας επι­στρέ­φο­ντας σπί­τι.
Ει­δι­κές εκ­πτώ­σεις επέ­βα­λε η κυ­βέρ­νη­ση σε ξε­νο­δο­χεία στη νή­σο Χαϊ­νάν, όπου πα­ρέ­μει­ναν απο­κλει­σμέ­νοι λό­γω κο­ρω­νοϊ­ού πε­ρί­που ογδό­ντα χι­λιά­δες Κι­νέ­ζοι του­ρί­στες.
Γρα­φείο τα­ξι­δί­ων προ­σφέ­ρει τουρ σε κα­τε­στραμ­μέ­νες πό­λεις στην Ου­κρα­νία. Διευ­κρι­νί­ζε­ται ότι τα πα­κέ­τα δια­φέ­ρουν από τον λε­γό­με­νο «σκο­τει­νό του­ρι­σμό», που πε­ρι­λαμ­βά­νει πε­ρι­η­γή­σεις σε μέ­ρη μα­ζι­κών θα­να­τώ­σε­ων και κα­τα­στρο­φών.
Στο χω­ριό Στά­βλο, με 13 μό­νι­μους κα­τοί­κους σύμ­φω­να με την απο­γρα­φή του 2011, στην Ικα­ρία διορ­γα­νώ­θη­κε στις 12 Αυ­γού­στου, ημέ­ρα Πα­ρα­σκευή, το πρώ­το απο­λύ­τως φυ­το­φα­γι­κό (vegan) πα­νη­γύ­ρι.
Ανε­βά­ζου­με τα μπά­σα, δή­λω­σαν οι διορ­γα­νω­τές του πρώ­του ρέιβ πάρ­τι για κου­φούς στο Εδιμ­βούρ­γο, με φώ­τα λέι­ζερ, κου­φούς ντι τζέι και περ­φόρ­μερς που χρη­σι­μο­ποιούν βρε­τα­νι­κή νοη­μα­τι­κή γλώσ­σα.
«Αυ­τό το βί­ντεο θα το παί­ζουν ξα­νά και ξα­νά», δή­λω­σε Κα­να­δός πο­λι­τι­κός που κα­τά­πιε μέ­λισ­σα κα­τά τη διάρ­κεια ομι­λί­ας, η οποία με­τα­δι­δό­ταν από το­πι­κή τη­λε­ό­ρα­ση στο Οντά­ριο.

^{Η ανέχεια στο επόμενο}

^{Προηγουμένως}

^{Τρέχοντας επιτόπου / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)}

^{Π   Ρ   Ο   Β   Ο   Λ   Ε   Σ}

Η αλυ­σί­δα πο­λι­τι­σμού IANOS και τα Ερ­γα­στή­ρια Βι­βλί­ου της, φέ­τος τo φθι­νό­πω­ρο συ­μπλή­ρω­σαν ήδη 9 χρό­νια πα­ρου­σί­ας στον χώ­ρο της εκ­παί­δευ­σης.
Οι εγ­γρα­φές για τα σε­μι­νά­ρια δη­μιουρ­γι­κής γρα­φής, διόρ­θω­σης και επι­μέ­λειας κει­μέ­νων και ει­κο­νο­γρά­φη­σης ξε­κί­νη­σαν.
Τα μα­θή­μα­τα ξε­κι­νούν από τη Δευ­τέ­ρα, 21 Νο­εμ­βρί­ου.

Διά ζώ­σης ερ­γα­στή­ρια στην Αθή­να (μέ­σω zoom)

Σε­μι­νά­ρια Δη­μιουρ­γι­κής Γρα­φής

• Μυ­θι­στό­ρη­μα: Οδη­γί­ες χρή­σης (Αμά­ντα Μι­χα­λο­πού­λου)
• Δι­ή­γη­μα - Νου­βέ­λα: Ξε­κλει­δώ­νο­ντας τη μι­κρή φόρ­μα (Χρή­στος Οι­κο­νό­μου)
• Δι­ή­γη­μα - Νου­βέ­λα: Το επό­με­νο βή­μα (Χρή­στος Οι­κο­νό­μου)
• Κοι­νω­νι­κό και Αστυ­νο­μι­κό Μυ­θι­στό­ρη­μα (Ευ­τυ­χία Γιαν­νά­κη)
• Ποι­η­τι­κή συ­νά­ντη­ση (Στρα­τής Πα­σχά­λης)
• Ποι­η­τι­κή συ­νά­ντη­ση Β: Χτί­ζο­ντας ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές (Στρα­τής Πα­σχά­λης)
• Παι­δι­κό και νε­α­νι­κό βι­βλίο: Λύ­νο­ντας την κόκ­κι­νη κλω­στή (Μα­ρία Αγ­γε­λί­δου - Ελέ­νη Σβο­ρώ­νου)
• Θέ­α­τρο: Η γρα­φή στη σκη­νή (Γιάν­νης Σκα­ρα­γκάς)
• Σε­νά­ριο: Γρά­φο­ντας για την τη­λε­ό­ρα­ση (Νί­κος Απει­ραν­θί­της)
• Δη­μιουρ­γι­κή γρα­φή για εφή­βους 11+ (Μα­ρία Αγ­γε­λί­δου - Ελέ­νη Σβο­ρώ­νου)
  
  Ερ­γα­στή­ριο Διόρ­θω­σης-Επι­μέ­λειας Κει­μέ­νων:
  2 κύ­κλοι, 4 επί­πε­δα (Δη­μή­τρης Θά­νας - Πε­λα­γία Μαρ­κέ­του)

1. Ει­σα­γω­γή στη διόρ­θω­ση κει­μέ­νων
2. Ερ­γα­στη­ρια­κό τμή­μα διόρ­θω­σης κει­μέ­νων
3. Ει­σα­γω­γή στην επι­μέ­λεια κει­μέ­νων
4. Ερ­γα­στη­ρια­κό τμή­μα επι­μέ­λειας κει­μέ­νων

        Ερ­γα­στή­ριο Ει­κο­νο­γρά­φη­σης (Σβε­τλίν)

Διά ζώ­σης ερ­γα­στή­ρια στη Θεσ­σα­λο­νί­κη (μέ­σω zoom)

        Σε­μι­νά­ρια Δη­μιουρ­γι­κής Γρα­φής

• Πε­ζο­γρα­φία: Πώς γί­νε­ται η αρ­χή (Σο­φία Νι­κο­λα­ΐ­δου)
• Πε­ζο­γρα­φία Β: Γρά­φω το δι­κό μου βι­βλίο (Σο­φία Νι­κο­λα­ΐ­δου)
  
  Από το Δι­ή­γη­μα στη Νου­βέ­λα και από τη Νου­βέ­λα στο Μυ­θι­στό­ρη­μα (Γιάν­νης Σκα­ρα­γκάς)

• Το σύ­μπαν της Ποί­η­σης [Ποί­η­ση Α] (Βα­σί­λης Αμα­να­τί­δης)
• Ποί­η­ση Β: Ξε­τυ­λί­γο­ντας το σύ­μπαν του εαυ­τού μας (Βα­σί­λης Αμα­να­τί­δης)
• Παι­δι­κή και νε­α­νι­κή λο­γο­τε­χνία: Στην αυ­λή των θαυ­μά­των (Αλε­ξάν­δρα Μη­τσιά­λη)
• Σε­νά­ριο: Γρά­φο­ντας για την τη­λε­ό­ρα­ση (Νί­κος Απει­ραν­θί­της)
• Θέ­α­τρο: Η γρα­φή στη σκη­νή (Γιάν­νης Σκα­ρα­γκάς)
  

Εξ απο­στά­σε­ως ερ­γα­στή­ρια (ασύγ­χρο­να e-learning)

        Σε­μι­νά­ρια Δη­μιουρ­γι­κής Γρα­φής

• Μυ­θι­στό­ρη­μα – Από την πρώ­τη ύλη στο έρ­γο τέ­χνης (Κώ­στας Κα­βα­νό­ζης)
• Δι­ή­γη­μα - Νου­βέ­λα: Ξε­κλει­δώ­νο­ντας τη μι­κρή φόρ­μα (Χρή­στος Οι­κο­νό­μου)
• Δι­ή­γη­μα - Νου­βέ­λα: Το επό­με­νο βή­μα (Χρή­στος Οι­κο­νό­μου)
• Κοι­νω­νι­κό και Αστυ­νο­μι­κό Μυ­θι­στό­ρη­μα (Ευ­τυ­χία Γιαν­νά­κη)
• Ποι­η­τι­κή συ­νά­ντη­ση (Στρα­τής Πα­σχά­λης)
• «Στο κά­τω-κά­τω της γρα­φής» – Ερ­γα­στή­ριο δη­μιουρ­γι­κής γρα­φής και σχέ­σης με το παι­δι­κό και νε­α­νι­κό βι­βλίο (Μα­ρία Αγ­γε­λί­δου - Ελέ­νη Σβο­ρώ­νου)
• Θε­α­τρι­κή Δια­σκευή (Στρα­τής Πα­σχά­λης)
• Σε­νά­ριο: Θε­ω­ρία και Τε­χνι­κές (Γιάν­νης Σκα­ρα­γκάς)

        Ερ­γα­στή­ριο Διόρ­θω­σης Κει­μέ­νων (έναρ­ξη Απρί­λιος 2023, συ­ντο­νι­σμός: Δη­μή­τρης Θά­νας)
        Δι­δά­σκο­ντες: Δη­μή­τρης Θά­νας - Πε­λα­γία Μαρ­κέ­του

        Ερ­γα­στή­ριο Επι­μέ­λειας κει­μέ­νων (έναρ­ξη Απρί­λιος 2023, συ­ντο­νι­σμός: Δη­μή­τρης Θά­νας)
         Δι­δά­σκο­ντες: Δη­μή­τρης Θά­νας - Πε­λα­γία Μαρ­κέ­του

Για οποια­δή­πο­τε πλη­ρο­φο­ρία τη­λε­φω­νή­στε στο 2103217929 ή στο 6958004810.