Στους τρεις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η λέξη «bo», που σημαίνει φιλί στα αϊτιανά
Επιστολή της ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ στον ΝΤΙΕΓΟ ΡΙΒΕΡΑ
Η μοναξιά∙ στην πραγματικότητα δεν τον άφησε ποτέ
Κατοικεί στον τοίχο μου, στην μικρή σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια...
Βιάστηκα να ειρωνευτώ χονδροειδώς και μετά ήρθε η αληθινή, η λεπτή κι αιχμηρή, η στοχευμένη ειρωνεία και με ξύπνησε
Μετά μεγάλωσα, άρχισα να ακούω άλλα τραγούδια στον δρόμο για τις διακοπές μου, άρχισα να κάνω πίσω και στις προτιμήσεις των άλλων
Με την οργή του ανακουφισμένου αναφώνησε alea jacta est, ήτοι ο κύβος ερρίφθη, αλλάζοντας τον ρου της ιστορίας στο νερό ουρώντας
Η επιγραφή σημαίνει, «Ο Ουρανός ανταμείβει όσους εργάζονται σκληρά...»
Επιστολή του ΑΚΙΡΑ ΚΟΥΡΟΣΑΒΑ στον ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ
Είναι μια πορφυρή ροζέτα, που μέσα στην υγρασία και την πολυκαιρία της λήθης, που θέλει να την αλλοιώσει, να την αφανίσει οριστικά
Ένας αιφνίδιος αέρας φυσάει μαζί μας και πίσω μας και σ’ αυτή τη μικρή στροφή φεύγει από το δρόμο και συνεχίζει την πορεία του...
Με το κόκκινο φόρεμα ένιωσα σαν να είχα γίνει άλλος άνθρωπος, σαν να είχα μεταμορφωθεί
