«Τι ήταν ο Βοναπάρτης, ο Λουδοβίκος ΙΗ; Το βούτυρο της ματαιοδοξίας που άλειφα πάνω στο ζεστό κρουασάν της πραγματικότητας»
Αργότερα τα πράγματα έγιναν πιο τεχνοκρατικά, η αναζήτηση του κλασικού ιδεώδους πήγε περίπατο. «Καλός και ο Παρθενώνας, αλλά...»
«Όταν αρχίσεις να διαβάζεις ποίηση δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Έχεις πια άλλη πληροφόρηση». Ένας ποιητής από την Παταγωνία.
Προ πολλού όμως οι συνδαιτημόνες είχαν προσέξει την θυγατέρα του, ψηλή, λεπτή, με μάτια αμυγδαλωτά, 20 ετών μάλλον, ίσως 22
Ανοίγω το στόμα: Τα δόντια συσπειρώνονται σε 32 μικρές αβύσσους σκεπασμένες με χλόη
Οι σατιρικοί χάρτες είναι σπουδαία ιστορικά τεκμήρια τα οποία συνδυάζουν τα πρότυπα της χαρτογραφικής οπτικοποίησης με του σκίτσου
Πολύ πριν οι πυρηνικοί φυσικοί παρασκευάσουν χιόνι στο εργαστήριο οι μαθηματικοί είχαν επεξεργαστεί τη μαθηματική χιονονιφάδα
Αυτός είναι ίσως ο λόγος που ακόμα περπατώ κι ο λόγος που η θεία Μοσχούλα σπρώχνει τα αόρατα σκουπίδια της στην άκρη της αυλής
Το είπε ο Μαρξ, ο Αξελός, ο Ντεμπόρ: Με τη Διαλεκτική Διευθετούνται τα Πάντα. Μόνο η Ποίηση σού γνέφει στα σκοκάκια της ερήμωσης
Η ανθρώπινη συσκευή χρειάζεται από 90´´ ως 4´ της ώρας για να αποφασίσει αν κάποια άλλη ανθρώπινη συσκευή την ελκύει ερωτικά ή όχι
«Τα πάντα αποσυντίθενται, το κέντρο δεν κρατάει»
Τα κάλαντα παρουσιάζουν ιδιαίτερο γλωσσικό ενδιαφέρον καθώς απεικονίζουν κατά κανόνα τον προφορικό λόγο
Ένα κράτημα μέσα στη φυγή, να σταθεί όρθιος μέσα σε αυτήν, η φυγή να γίνει μια πλατφόρμα ζωής.
