Tα λόγια του μ’ έσυραν μες στο σκοτάδι και πήγαν και μ’ ακούμπησαν θυσία σε αρχαίο βωμό
Το τζίνι είχε πει πως τα δεσμά μου θα λυθούν μόνο όταν ο έξω κόσμος μπει στην σπηλιά του, δηλαδή ποτέ
Ο κόσμος του φανταστικού είναι αχανής, δύσκολος να χαρτογραφηθεί όχι μόνο γιατί δεν έχει όρια αλλά και γιατί συνεχώς μεταλλάσσεται
Στο σπίτι την υποδέχτηκε με την πρωινή μουρμούρα. «Τι είναι αυτό που κρατάς;» Κοίταξε τον μισοπεθαμένο κάκτο με ξινίλα στα μούτρα
