Σε μια άλλη ζωή είμαστε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος επαίτης στα μαρμάρινα σκαλοπάτια να μας επιπλήττει
Μικελάντζελο Μπουοναρότι (1475-1564)
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ «Ήλιος με ξιφολόγχες»
Ω, έχουν παρέλθει οι χρόνοι, δεν έχω ξεχάσει το λίκνισμα του χορού, τα χέρια μου στην μέση της νεαρής Γερτρούδης...
Πώς ελευθερώνεται, πώς ξεφεύγει κανείς από τη μοίρα; Από την απώλεια. Από τους μικροθυρωρούς της κοινωνίας;
Oι σύγχρονες ερμηνείες παράγουν έναν κεντρομόλο και έναν κεντρόφυγο Σεφέρη
Eκείνο που θέλω να σου εξομολογηθώ είναι πώς πέρασα τη φετινή, ζοφερή, επέτειο των γενεθλίων μου, που εσύ τα ξέχασες
Στα έργα των ζωγράφων θα απεικονιστούν όχι μόνο πρόσωπα και σώματα σε καθρέφτες, αλλά και υπερβατικές αναμορφώσεις τους
Άπλωνε το δεξί της πόδι, που ήταν εύκολο στις κράμπες, μακριά έξω απ’ τη θέση του καθίσματος, στην πρώτη σειρά του λεωφορείου
[ Κήπος ήταν η κάμαρα. Κήπος, αγαπημένη ]
...Αποβραδίς, είχα αποφασίσει να μην κοιμηθώ για τίποτα στον κόσμο
... πολεμικά άρματα εκατέρωθεν και δεκάδες χιλιάδες οπλίτες ...
Με το έξοχο βιβλίο της, η Χρύσα Μαλτέζου δείχνει διαχρονικά τις αθέατες όψεις της μυθικής πόλης
Σε οικογένειες φοροφυγάδων, που το αφτί τους δεν ιδρώνει, i-δρόνοι αποτελούν αντικείμενα πλοήγησης για κάθε μέλος της
