«Μιλάω στους τοίχους» / Γιώργος Βέλτσος

(Α)ΜΕΑ culpa

Πριν αχρηστευθείς
παραδέξου το:
μίλησες στους τοίχους
σε κατάλαβαν καλύτερα

Meaning – Moaning

Όταν το νόημα έγινε θρήνος
μην πάει ο νους σου
στα θανατερά
γίνου ο ποιητής στα φανερά
την επομένη
Κι ο θόρυβος ο ιεροεξεταστής
που απομένει
Δεν περιμένει το πουλί
Χτυπάει στου ήχου την παγίδα
τη λεωφόρο
και το δρεπανηφόρο καταφθάνει
Αίματα ύστερα, γυαλιά, λέξεις συνάψανε το πουθενά

Demoiselles d’ Avignon

Μ' όλο που σχεδιαστικά
έχουν περίπου κλείσει
οι μέρες μου
— κι ήθελα τόσο να τις πιάσω απ’ το μαλλί
πρόστυχα πλάσματα
σε πάρκα νερού
και στις νεροτσουλήθρες
με εσώρουχα τιρκουάζ
τσικλόφουσκες στα χείλη

Μ' όλο που δείχνουν demoiselles
όταν ξεσκάνε
— ανεβασμένα ντεσιμπέλ
Αδιάφορες
λες και σεβάστηκαν ποτέ
τη δόξα στα μπορντέλα

Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες

Δεν είναι κρυψίνοια
αθωότητα είναι
Φοβίζει ο εαυτός τους
Κάθονται ύστερα
σαν τις κότες
πάνω σ’ ό,τι δεν επωάζεται:
πετρωμένα αυγά δεινοσαύρου
στην προϊστορική τους πολιτεία
Κάν’ τους το χατήρι
Άφησέ τους να κακαρίζουν
νομίζοντας πως γεννάν το πέτρωμα
Έτσι που να μην υπάρχει άλλος τρόπος από το διαδίκτυο
χτισμένο σε ομοιόμορφα λατομεία ιδεών
Παίζουν τα ραδιόφωνα σε χιλιάδες μεγακύκλους ανά δευτερόλεπτο
αλλά δεν ταλαντεύονται τα μυαλά τους
Τίποτα δεν υπερτερεί συντριπτικώς…
Τα πτηνοτροφεία στα Μέγαρα
ανταγωνίζονται τα μαρμαρογλυφεία
στην Αναπαύσεως

Αθωότητα είναι
διότι στο μεταξύ
επιβραβεύονται στις σμαραγδένιες παραλίες της Καραϊβικής
και τις κουζίνες των ανθρωποφάγων στον Αμαζόνιο
Πέφτουν βροχή οι παραγγελίες περί ηρώων και τάφων

Μη μιμηθείτε το μάρμαρο άνθρωποι
Αν δεν μπορείτε να μείνετε ακίνητοι
πλάστε τον εαυτό σας σαν το πίτουρο (Ε. Μοντάλε)

Μαρμάρινα σκαλοπάτια

Με την πικρία της αποτυχίας του ποικίλματος
από φεγγίτες και λέξεις
σας συνεχίζω εμμονές
κι αναμονές ρημάτων
στη στέγη του τάφου μου
πριν καν πέσουν τα μπετά
Και τίποτα δεν συνεισφέρω
στο ημιτελές κενοτάφιο της πατρίδας
ούτε καν προς τιμήν του Ρίτσου
και την χαμηλόφωνη παραφορά της ποίησης της ήττας
σ’ ένα εντυπωσιακό σκηνικό
από παλιούς θαλάμους του ΟΤΕ
με κρεμασμένα καλώδια
επειδή η φλυαρία των συμπατριωτών μου
επεκτείνεται ως την Επίδαυρο

Απολαμβάνω πάντως την παράσταση που πρέπει να επισκιάσει
την απογοήτευση του ερασιτέχνη
Αντιπροσωπεύει πλέον ένα δείγμα αναξιολόγητης ωριμότητας
Σπαταλά τον εαυτό του
με την προσωπίδα του Αίαντα στο κεφάλι
παρ’ ότι η Ελλάδα
έχει αποκατασταθεί από τα εγκεφαλικά και τα παλαιά ανευρύσματα
— διαπίστωση ενθαρρυντική, αλλά και όχι

Οι καβαλιέροι στους θώκους
μπρος στην Ορχήστρα
με προστατευτικό μασελάκι πυγμάχου
είναι πάντα φίλοι του συζύγου
και δεν τίθεται θέμα απιστίας των κυριών
Οι ηθοποιοί προσέχουν τα ντιρέκτ τους
ώστε να μην διεγείρουν υποψίες μοιχείας
με μια theologia που απολαμβάνουν οι καβαλιέροι
μαζί με τους κερατάδες ψηφοφόρους τους στο άνω διάζωμα
Τα πράγματα έχουν πάρει τη σωστή σειρά
Η Εβίτα Περόν
μια αγκαλιά στην Plazza de Mayo
Ό,τι αυτή μας έλλειπε
για να τεντωθούμε
μετά από απερίγραπτο χασμουρητό

Σε μια άλλη ζωή
είμαστε ο Νικηταράς ο τουρκοφάγος
επαίτης στα μαρμάρινα σκαλοπάτια
να μας επιπλήττει

Η κορνίζα

…μ’ αυτά εδώ τα θραύσματα
στήριξα τα ερείπια μου
^{T.S. ELIOT}

Μόνον προχριστιανικοί ναοί
χτίστηκαν με θραύσματα μαρμάρων
και δυο καπετανόσπιτα στο γιαλό
με δηλιανές κολώνες

Μαζέψαμε κι εμείς τα θραύσματα
από αγγεία διάσπαρτα στο απόγευμα
καθώς ανηφορίζαμε στον Κύνθο
Φυσούσε πεσμένος ο Βοριάς
Τέλη Αυγούστου
της ιστορίας μας ξεχωριστή στιγμή
Το ανεκτέλεστο όμως
δεν είχε καν συντελεσθεί
Ούτε αργότερα
στο ταρατσάκι του αρχαιολόγου
όπου μας φωτογράφισαν ξεχωριστά
στην ίδια στάση
— συγκρατημένου στοχασμού, εγώ
εσύ, ονειροπόλησης του εαυτού σου
Κατάματα κοιτάω τον φακό και την αθανασία

Συνέβησαν θριαμβικά όλα αυτά
ώστε να μένουν τώρα
που το οικοδόμημα πρέπει να κατεδαφιστεί
κι αμφίβολο πως θα εγερθεί άλλη εκκλησία

Συνωμοτώντας
μας βλέπω απέναντι
όπου αποδελτίωσα ένα κομμάτι της κοινής ζωής
μα πέραν πάσης αντιγραφής
και εντός των ευθυνών του ποιήματός μου
στο διάστημα που απομένει ως την οριστική καταστροφή
έως ότου ξεχαστεί το αυθαίρετο
Εσύ, φρόντισες για την κορνίζα

Τεμαχισμοί

Ώσπου μια μέρα ξηλώνεις βίαια τον καμβά απ’ το τελάρο
^{JOHN ASHBERY}
«Συρμός σκιά»

Αυτό το κορμί από γόνατα της Κλαίρης
μη διανοηθείς να το εκποιήσεις
Ακρωτηρίασέ το, τεμάχισε τον κόσμο της εικόνας
φοκάρισε στη μύτη της
—η μουσούδα του Δούκα του Ούρμπινο
πρησμένη μελιτζάνα

Παίδεψαν πολύ τον Πιέρο οι αποχρώσεις
Aπόλυτο προφίλ
όχι τρουά καρ όπως στήνουν τα μοντέλα
Αυτή η οπτική —κεφαλή σε κωνσταντινάτο—
αναδεικνύει τον κακό χαρακτήρα σου
Χρειάζονται και τα δυο μάτια
για να αποδώσουν το συναίσθημα
Σε ένα ποίημα της εποχής
φαίνεται πως το διπλό πορτραίτο
της Δούκισας και του Δούκα ο Πιέρο
το ζωγράφισε από μνήμης — η Μπατίστα
πέθανε μόλις 26 ετών
στη σκιά των βιβλίων στο στουντιόλο του
ο Δούκας την πενθούσε
προτιμώντας τα νερά των ξύλων με τους ένθετους
καπλαμάδες στο φυσικό χρώμα της κερασιάς:
φωτοσκιάσεις που έδιναν την εντύπωση
μεγάλων συγκρούσεων

Αυτά είναι παραδείγματα ώστε να φέρνεις κοντά
άλλες εικόνες, διάσημες
αλλά και λιγότερο αληθινές για τη ζωή σου
όχι πως είσαι ο αληθινός άρχοντας στην ιδανική του
απεικόνιση από τον Πιέρο ντε λα Φραντσέσκα

Πέφτει το βράδυ, βγες να περπατήσεις
ξυπόλητος στα βρεγμένα μωσαϊκά, θα δεις
το ανδρόγυνο ενώπιόν σου
Τεμάχισε λοιπόν την τύχη
Δεν είσαι άλλωστε κι εσύ μια σύμπτωση;
Τι είσαι;
Συσσωρευμένες χειρονομίες υπαγορευμένες
από τον Ερίκ Ρομέρ. Προσπάθησε
να βάλεις τάξη
το αποτέλεσμα είναι ήδη γινόμενο
Ζωγραφιές σαν τα πορτραίτα του Φαγιούμ
πάνω στο μουμιοποιημένο σου κορμί
στα γόνατα, στη λεκάνη
— άριστα διατηρημένη εξαιτίας της ξηρασίας—
καθ΄οδόν προς τον Όσιρι
Πρόκειται για την τελευταία ψευδαίσθηση
όπου δεν έχει ακόμα διατυπωθεί
παρά την εγκαυστική με τους διακοσμητικούς
στεφάνους του χρόνου από φύλλα
χρυσού στο κεφάλι σου

Η ζωή ταριχευμένη ξεχωρίζει
από τους οπτικούς υπαινιγμούς του χρωστήρα
στο λειασμένο ξύλο όπου τοποθετείς την εικόνα σου
Μια διαφορά κλίμακας για να απεικονίζεται
το ποίημα εξίσου ανίκανο να αποδώσει
ό,τι το υπαγόρευσε: τα τοπωνύμια του νοήματος
ή πιο απλά μια εξήγηση που θα μπορούσες
να επικαλεστείς για να συγκρατείς το χρόνο
στη νεκρούπολη με τα πορτραίτα
Στοιχεία ρευστότητας ενώ
είσαι ανεκπλήρωτος εκεί ώστε να πέφτεις
και να ψοφάς σαν πεταλούδα το χειμώνα

Αν είναι εύκολο πράγματι να υπάρξει μια γλώσσα
πιο φυσική απ’ τη γλώσσα,
Αν γίνεται να σουλατσάρεις στην κόλαση,
Έτοιμος αν χρειαστεί ανάμεσα στα Cantos του Δάντη
να επιστρέψεις στο «κανονικό» όπου
θα σε αναγνωρίσουν ως μουσειακό αντικείμενο