25 Μαρτίου 2024

Πρέ­πει να εκτε­θείς
Δεν εί­ναι άτρω­τοι οι εκτε­θει­μέ­νοι
Και αυ­τό τους ανυ­ψώ­νει στη δι­καιο­σύ­νη
Έχουν βγά­λει τα πρώ­τα φτε­ρά
Κι ας μην ανή­κουν στα τάγ­μα­τα των αγ­γέ­λων
Εί­ναι οι επί γης εν­σώ­μα­τοι φρου­ροί
Μιας ανα­λο­γί­ας πα­ρα­στα­τι­κής ου­ρα­νού και γης
Έχουν βγά­λει τα όπλα
Και δεν θα τα ακου­μπή­σουν στην κου­βέρ­τα της Βάρ­κι­ζας
Θα ξα­να­πά­ρουν τα βου­νά

Εί­μαι γεν­νη­θείς στη γλώσ­σα σου
Αλ­λά τις εξαι­ρέ­σεις στον κα­νό­να δεν τις ξέ­ρω
Και ει­σπνέω το λά­θος με τα βρογ­χο­δια­σταλ­τι­κά
Διευ­ρύ­νω τους όγκους του αέ­ρα στα φω­νή­ε­ντα
Τα σύμ­φω­να τα κα­τα­πί­νω αμά­ση­τα
Δεν θα με κά­νεις έποι­κο, γι’ αυ­τό προ­ε­τοι­μά­ζω την με­τα­νά­στευ­ση

Κά­τω απ΄ το πλα­τά­νι το κλε­φτό­που­λο ίσιω­σε
την τσό­χα και τα μαλ­λιά του ασυ­ναί­σθη­τα
Πε­λε­κά­νος δεν εί­ναι, έτοι­μος να κλη­θεί
να σπά­σει πέ­τρες για την μη­τρό­πο­λη και το κοι­νο­βού­λιο
λες και θα τον αντα­μεί­ψουν με σφαί­ρα
Ο πα­λιός ταγ­μα­τα­σφα­λί­της που τον προ­ή­γα­γαν σε διευ­θυ­ντή
ο πραγ­μα­τι­στής που έβα­λε σε τά­ξη το δη­μό­σιο χρέ­ος
μη­δα­μι­νό­τη­τες υψω­μέ­νες σε μο­δι­στρού­λες

Δεν έχω φρο­ντί­σει για το αντί­δο­το
Σαν να μη δά­γκω­ναν όλοι αυ­τοί το χέ­ρι που τους έτει­να
για να ρου­φή­ξω με­τά το δη­λη­τή­ριο
Σαν να μην κα­τεί­χα την ση­μα­σία των αντι­κει­με­νι­κών αξιών
οι σφή­κες να μη γυ­ρό­φερ­ναν τον ίσκιο μου
οι εμ­βο­ές που απέ­κτη­σα ακου­μπι­σμέ­νος στο κέ­ντρο του μυα­λού μου
να στα­μα­τού­σαν ξαφ­νι­κά

Δεν σε βλέ­πω Πα­τρί­δα
Επι­βε­βαί­ω­σα την κρά­τη­ση
Απ’ την ει­κό­να σου συ­γκρα­τώ τον ήλιο
Από την ασυ­ναρ­τη­σία μου το φτε­ρού­γι­σμα
Ύστε­ρα, πε­τώ­ντας από ψη­λά θα δω
ανά­με­σα στα λευ­κά σπι­τά­κια το αρ­χείο μου

Αρ­χείο ανοι­χτό
Αρ­χείο κλει­στό
Ονο­μά­ζω αρ­χείο τον θώ­ρα­κα μου
Προ­φυ­λάσ­σει όρ­γα­να και στου­πιά
ώσπου ένας κόκ­κος στο γρα­νά­ζι
να στα­μα­τή­σει την καρ­διά

Εί­χε ήδη βρα­διά­σει
Άνα­ψαν τα φώ­τα κα­μπί­νας
τα χα­μή­λω­σαν δια­κρι­τι­κά
Μπο­ρού­με να τρα­βή­ξου­με την πλά­τη του κα­θί­σμα­τος
Να βγά­λου­με τα πα­πού­τσια
Αγνό­η­σε την προει­δο­ποί­η­ση για τις ανα­τα­ρά­ξεις πά­νω από τις Άλ­πεις
Προ­σπά­θη­σε να κοι­μη­θείς
Στις τρεις χι­λιά­δες πό­δια χά­νε­ται η μνή­μη της γης
Εξα­έ­ρω­σα τα κα­λο­ρι­φέρ πριν φύ­γου­με
Η έκρη­ξη θα εξα­ε­ρώ­σει κι εμάς
Εμείς, έξω στους εξή­ντα βαθ­μούς υπό το μη­δέν
Εμείς τεκ­μή­ρια μιας λάμ­ψης
Εμείς, ρι­μέικ και τί­πο­τα