Παίρνω το καπέλο μου / Δράχου Χούδρα

Η έκφραση «Παίρνω το καπέλο μου και φεύγω» συνδέεται με τόλμη, αυτοπεποίθηση και αυτοσυγκράτηση, ενώ προϋποθέτει συγκεκριμένες κινήσεις. Αν είσαι καθισμένος, πρέπει να σηκωθείς, γιατί διαφορετικά θα πάρεις σβάρνα και την καρέκλα σου αναχωρώντας. Αν είσαι όρθιος μεταξύ καθήμενων, πρέπει να υπάρχει χώρος, ώστε να φύγεις χωρίς να κουτουλήσεις ή να μπερδευτείς ανάμεσα στις καρέκλες των καθισμένων, αφού κανείς δεν πρόκειται να σηκωθεί να σου δώσει το καπέλο σου και να σε ξεπροβοδίσει. Εννοείται πως κρατάς το καπέλο σου στο χέρι και δεν ψάχνεις να το βρεις εκείνη τη στιγμή, κινδυνεύοντας να πάρεις κατά λάθος το καπέλο κάποιου άλλου, εκτός αν το έχεις αφήσει δίπλα σου, οπότε απαξιοίς να ασχοληθείς με άλλα καπέλα.
Βέβαια, το είδος του καπέλου παίζει ρόλο. Άλλο το μπορσαλίνο, άλλο το τυρολέζικο με φτερό, άλλο η ρεπούμπλικα, το τσόχινο, το κασκέτο, ο σκούφος, το καβουράκι, ο παναμάς (για όσους διώρυγα διαπλέουν το καταμεσήμερο), ο μπερές των Βάσκων ή ο μπερές των Γάλλων, το ψαθάκι, το τρίκωχο, το πέτσινο και το πλεκτό, χωρίς να κάνουμε λόγο για πηλήκια των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας, ενημερώνοντας ωστόσο ότι η τραγιάσκα προέρχεται από τη ρουμανική trăiască, που σημαίνει «ζήτω», σύμφωνα με ετυμολογικά λεξικά, που υπέρ της συνέχειας των λέξεων ζητωκραυγάζουν σε στιγμές πολιτικών και κοινωνικών εξάρσεων. Προφανώς άλλη εντύπωση προκαλεί το να παίρνεις το μπορσαλίνο σου και να φεύγεις, άλλη το καβουράκι και άλλη να φεύγεις με γαλλικό μπερέ. Στην πρώτη περίπτωση, αναχωρείς αρχοντικά, στη δεύτερη προκειμένου να προλάβεις να πας στα αξημέρωτα μαγαζιά της μουσικής καψούρας, ενώ στην τρίτη, έχοντας ολοκληρωθεί η άλωση της Βαστίλης, μετράς το μπόι σου στον ιστό της σημαίας.
Ιδιαιτέρως εκτιμάται αν, καθώς αναφωνείς «παίρνω το καπέλο μου και φεύγω», φύγεις χωρίς καπέλο, αφήνοντάς το στην κρεμάστρα, επειδή επιλέγεις να φύγεις ασκεπής, περιφρονώντας τους κανόνες ευγένειας και συμβίωσης με τους ανθρώπους και κάθε είδους καπέλωμα. Δεν ανέχεσαι, δηλαδή, να σου φορούν καπέλο, που δεν είναι δικό σου. Να μας λείπει το βύσσινο, γλυκό του κουταλιού νοστιμότερο, όταν τρώγεται χωρίς καπέλο, δεδομένου ότι άλλη η τιμή στον τιμοκατάλογο και άλλη η τιμή με καπέλο. Έτσι ξεκινούν πολλά εγκλήματα τιμής. Επιπλέον, σε περίπτωση φαλάκρας έχεις το πλεονέκτημα να επιδεικνύεις πως δεν διαθέτεις τα μέσα να πληρώνεις με καπέλο. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται και κρανίου γλόμπος φωτίζει τον κόσμο και τις αμαρτίες του.
Τέλος, το να συμβεί να πάρεις το καπέλο σου και να μη φύγεις δεν είναι περίεργο ούτε ανεξήγητο. Εδώ που τα λέμε, κάλιο ο διάολος που γνωρίζεις, παρά ο διάολος που φεύγοντας θα βρεις. «Βράσε ρύζι», όπως λένε και οι Κινέζοι. Έτσι εξασφαλίζεις τη διατροφή σου και δεν θα πεθάνεις στην ψάθα, που είναι απαραίτητη, αν θέλεις ψαθάκι. Φτάνει λοιπόν η ώρα να αναρωτηθεί κανείς τι είναι η ζωή με καπέλο και τι χωρίς καπέλο, παίρνοντας υπόψη ότι ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος, αν φυσήξει αέρας, που θα του πάρει το καπέλο, οπότε φεύγει στα σίγουρα ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός. Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι.

Μηδέν εις το πηλήκιον ποίας πράξεως είναι αποτέλεσμα;