«Μια απερίσκεπτη, βάρβαρη εποχή ξεκινά». «Μια εικόνα, χίλιες λέξεις» συνέχεια.
Ο πίνακας του Φουκέ επιδρά τόσο βαθιά σε εμάς επειδή είναι όλος κι όλος δυο χρώματα που μας ελκύουν τόσο όσο μας απωθούν
Παρακολουθείς τις δυνατές δράσεις τους, νιώθεις λιγότερο μόνος, και μες στο μυαλό σου χορεύει το τσάρλεστον των συνειρμών
Ένας διάλογος του Toulouse-Lautrec με τους ζωγράφους του ukiyo-e
Από τον φυσικό χώρο στον κυβερνοχώρο
Έχει ειπωθεί: Οι ποιητές είναι οι άοπλοι νομοθέτες αυτού του κόσμου. Όλοι γεννιόμαστε μεγαλοφυΐες και πεθαίνουμε ηλίθιοι
Κι όμως η Κανονικότητα, αυτή η λυτρωτική καθημερινή ευρρυθμία είναι η πιο συκοφαντημένη λέξη στην ιστορία της ανθρωπότητας !
Ο άδειος καμβάς σταδιακά γεμίζει σχήματα και χρώματα καθώς ο καλλιτέχνης διασχίζει το ζωγραφικό τοπίο της παραδοξότητας...
Ο Αγαπημένος ξεδιπλώνει την ψυχή του και την τρίβει σα σπάνιο, θεσπέσιο, ιαματικό μπαχαρικό στη γλώσσα της Αγαπημένης
...Σήμερα που η κοινωνία έχει δαγκώσει την ουρά της και τα ράφια των φαρμακείων είναι τα αληθινά μουσεία
Ίσως να είναι η έκφραση του Οιδίποδα [...] μια στιγμή πριν τυφλωθεί για να μη βλέπει αυτό που δεν αντέχει ο άνθρωπος
Θυμίζω: ΚΔΩΑ = Κουτρουμπούσεια οργάνωση της οποίας τα αρχικά σημαίνουν Κτηνώδης Δύναμις Ωγκώδης Άγνοια (με ωμέγα λόγω άγνοιας!)
