Mια Ελληνίδα ως πριγκίπισσα της χώρας της πορσελάνης κι η ομορφιά της μας παρηγορεί και μας ατενίζει από την αίθουσα ενός μουσείου
O τρόπος που γράφει ένας συγγραφέας ή ζωγραφίζει ένας ζωγράφος, σχετίζεται ευθέως με τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται την Ιστορία
«Είμαστε ό,τι απέμεινε μετά την κρίση, σ’ εμάς θα στηριχθεί η νέα φάση πραγμάτων, είμαστε & καθιερωμένοι & νέοι & αξιόπιστοι»
Οι Προραφαηλίτισσες στη National Portrait Gallery του Λονδίνου. Ελληνίδες καλλιτέχνιδες και μοντέλα μεγάλων βικτωριανών ζωγράφων
«Ο άνεμος φυσούσε από τα βάθη του δάσους και τα κλαδιά ανθισμένα. Ανθίζει η δαμασκηνιά το χειμώνα το κρύο αψηφώντας και το χιόνι»
Η Τέχνη σήμερα είναι κατ’αρχήν αυτό που εμείς θεωρούμε ότι είναι και που έτσι αναγνωρίζεται και παραέξω από εμάς.
Ξαφνικά, χωρίς κανένα προειδοποιητικό σημάδι, ο Ελύτης διακόπτει τη συνέντευξη: «Ακούστε, εγώ θα πιω ένα ουίσκι». Είχε τελειώσει
Οι ατομικές καλλιτεχνών είναι εκθέσεις που, κανονικά, γίνοταν σε γκαλερί. Τώρα γιατί γίνονται σε μουσεία;
Ο ζωγραφικός χώρος ρευστοποιείται, αποδίδοντας αινιγματικά εσώτατο Είναι
Είναι προφανές ότι οι τρεις αυτές εκθέσεις εγκαινιάστηκαν μεν την ίδια μέρα, όμως απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό.
Ο εικαστικός μάς ξεναγεί στα ενδότερα της χαίνουσας ιδιοσυγκρασίας της Γυναίκας ως δέσμιας στερεοτυπικών κοινωνικών μηχανισμών.
Απολογισμός μιας πενταετίας ενός ιδιόμορφου Φεστιβάλ στον Βοτανικό
