Πολεμική ανταπόκριση
Αγαπημένε, σου γράφω τα νέα μου:
Συναρπαστικές οι ειδήσεις από το μέτωπο της καταστροφής!
Το κύμα του ολέθρου εισέδυσε ως τα βαθύτερα στρώματα και η καύση υπήρξε οξεία.
Όμως, θα με κουβαλάς πάντα μαζί σου!
Οι φολίδες του καμένου μου δέρματος έπεσαν πάνω σου. Θα είσαι φίδι χωρίς την όψη του φιδιού.
Ανεξήγητο, ζω ακόμη...
Θα βγάλω νέο δέρμα, ατσάλινο σαν αχίλλειο πανοπλία απ’ το κεφάλι ως τη φτέρνα. Ανοξείδωτο σε κάθε ιοβόλο ρίψη, κυκλικό απόγονο όφεως ουροβόρου.
Και τότε θα τα πούμε.
Κατάδεσμος
Φορούσε το ίδιο ρούχο για αιώνες. Είχε απορροφηθεί από το δέρμα κι όταν ήρθε η ώρα να το αποκολλήσουν, έτριβαν με τις ώρες το σώμα του με συρματόσχοινο, ώσπου να τα ξεχωρίσουν.
Βγήκαν όλα εκτός από κείνη την λιποβαρή φράση:
Όποιος δεν είναι μαζί μου, δεν είναι ούτε εναντίον μου.
Δεν κατάλαβαν τι εννοούσε και του ζήτησαν να την γράψει πάνω στο γυμνό του κορμί. Έψαξε μάταια για κενό χώρο ανάμεσα στα ερυθήματα από τις εντριβές και τις χαίνουσες πληγές.
Απελπισμένος, ψιθύρισε στο αυτί μου:
εύζωον το ελεύθερον, εις ειρκτήν σώματος και νοός, μη παραδού.
Κυριακάτικο τραπέζι (Μάθημα ανατομίας)
Δεμένοι χειροπόδαρα, παρίστανται γύρω από το χειρουργικό τραπέζι, Κριτές και Προφήτες του κοινού έθνους, Διδάσκαλοι των υψίστων θεϊκών Νόμων. Ραβδούχοι και οιωνοσκόποι ερμηνεύουν τα σπλάχνα, κατά το γράμμα και το πνεύμα.
Σε ημερήσια διάταξη η ανάταξη των σωθικών με χτυπήματα και νωπές εγκοπές για να εφαρμόζουμε παντού, όσο το δυνατόν περισσότερο, σύμφωνα με τα νέα πρωτόκολλα των Σοφών.
Αφού, πια, χαρτογραφηθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη η ανθρωπογεωγραφία μας, θα καθαρογραφεί η μοίρα μας σε ρολά παπύρων-παρόραμα στην παγκόσμια ανατομία.
Θεωρικά
Έμεινα ξάγρυπνη όλη νύχτα χαζεύοντας το κορμί σου. Μέτρησα με λεπτομέρεια κάθε αναλογία κι αναπαράστησα στο νου μου από μνήμης κύτταρο προς κύτταρο την επιδερμίδα σου.
Επιθυμίες, πόθοι, ελπίδες, ανάσες και προσδοκίες, τα πάντα ήταν γραμμένα πάνω εκεί. Όλη νύχτα έπαιζες παράσταση πότε σαν Ρωμαίος πότε σαν Άμλετ και Οθέλος.
Ακριβό θα έπρεπε να είναι το αντίτιμο για ένα τέτοιο θέαμα. Να πληρώνεις τα εισιτήρια με τα ακροδάχτυλα της αφής σου. Κι ας φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη τα θεωρικά.
Σε αναζήτηση πατρίδας (της Σκωτίας)
Η αχλή του Αμπερντίν και η σκοτεινιά του Εδιμβούργου διαλύθηκαν. Περπατούσες δίπλα μου κι αισθανόμουν πως κρατούσα στο χέρι μου μία δέσμη από ηλιαχτίδες.
Παράξενο πώς έφερες μαζί σου το φως, ενώ ήρθες από το λυκαυγές του κόσμου. Όπως το πρωί γλιστρά από τις μισοχαλασμένες γρίλιες μια χούφτα φωτονίων να ξορκίσει την μοναξιά του ξέστρωτου κρεβατιού.
Στο κάστρο του Ινβερνές κατέβηκες για πάντα με ανθρώπινη μορφή στις πολεμίστρες. Το όνειρο έσκασε σαν κόκκινο μπαλόνι, που πετούσε πάνω από τα γεφύρια του Νες, από το αξύριστο πηγούνι σου, καθώς φιλούσες το λαιμό μου.
Τι σημασία θα είχε, αν μας έβρισκε το πεπρωμένο στο Σκάι ή τις Εβρίδες; Τι θα μπορούσε να ικανοποιήσει μία Highlander στα πεπατημένα Lowlands; Σαν να έχασα μια πατρίδα και την έψαχνα κάτω από τους πόρους του δέρματός σου.
Laundry service
Στις άτυχες κόρες της Ιρλανδίας
Είμαι κόρη της Μαγδαληνής. Η τιμή μου δεν ξεπλένεται ούτε στον Ιορδάνη ούτε σε τόνους ουίσκι στον Λίφι. Για τα θανάσιμα αμαρτήματα της ελευθερίας και της επιλογής η κεφαλή μου αποτέμνεται στην γκιλοτίνα της άγνοιας.
Επιστρέφω για να πλανηθώ σαν φάντασμα και σαν σκιά στους ξύλινους δακτύλιους, όζος στο ρέμα της ιστορίας, αντιστρέφοντας την εναπομείνασα πολικότητα του κοινού και της λογικής.
Θα εγκαταστήσω φίλτρα να καθαγιαστούν τα σάπια απόνερα κι ο γιος να μην γνωρίζει την μάνα του παρά να την βλέπει να στέκεται ορθή και σταφιδιασμένη, παράπλευρη ρυτίδωση ενός φαύλου ονείρου.
Γιατί εγώ είμαι η μάνα μου κι ο γητευτής του χρόνου.
