Τρία ποιήματα

Ρετάρισμα κινητήρα

Είναι κι αυτή η γνώριμη μυρωδιά.
Κρύβεται μονάχη στα βάθη των αισθήσεων
και ζαλισμένη αναμένει στο ρελαντί.
Αδημονεί τη μέρα που επιτέλους
θ’αναδυθεί από μια λήθη που ούτε καν επέλεξε.

Και ξαφνικά έρχεται εκείνη η μέρα.
Είναι τότε που ακόμα και η σκόνη ευφραίνεται
στροβιλίζεται, χορεύει ξέφρενα
σε σοφίτα ξεχασμένη.

Για σένα όμως η μυρωδιά φαίνεται ασήκωτη
σαν να ’χεις τώρα λιγότερη δύναμη απ’ το κανονικό.
Αρνείσαι ν’ ανεβάσεις τις στροφές
μεγάλη πιθανότητα να νιώθεις τρέμουλο και φόβο.

Πόσο μεγάλο είναι το βάρος της ανάμνησης.
Η μυρωδιά όμως κάθεται εκεί, σε περιμένει.
Μα, καμιά παροιμία δε μίλησε γι’αυτό.
Είναι σίγουρα κάποια άγνωστη βλάβη
να θες να ξαναζήσεις τη στιγμή
αλλά τόσο ν’αδυνατείς.

Άτιμη μυρωδιά
κανένα ρετάρισμα του κινητήρα δεν υπολογίζεις.
Γι’ αυτό σφίξε γροθιές και βγες απ’τη σοφίτα
κανόνισε άμεση επίσκεψη στο συνεργείο.
Μια νέα επιτυχία το ξεμπουκάρισμα της μηχανής σου.
Μίνι reset και τρέξε, απλά
μήπως και καταφέρεις να την προφτάσεις.

Εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο... Σε πήρα σύντροφο στην αστραπή, στο δέος, στο ένστιχτο. Γι' αυτό κάθε φορά που αλλάζω μέρα σφίγγοντας την καρδιά μου ως το ναδίρ, εσύ φεύγεις και χάνεσαι νικώντας την παρουσία σου, δημιουργώντας μια μοναξιά Θεού μια πολυτάραχη ανεξήγητη ευτυχία. Εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο από κείνο πού βρήκα και μιμήθηκα σε Σένα!
  _{― ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ}
«Η συναυλία των Υακίνθων»

Οι κλαδευτές

Έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις.
Όταν κλείνεις τα μάτια για λίγο
κι αφήνεις το αμάξι να κατρακυλήσει μοναχό του.
Καμία ταχύτητα στο χειροκίνητο κιβώτιο.
Νομίζεις κατέχεις τον έλεγχο
οδηγείς το πεπρωμένο
επιλέγοντας μόνο στρωτά μονοπάτια.

Και τότε καταφτάνουν, χωρίς κανένα σχεδιάγραμμα.
Σκίζουν σημειωματάρια και οδηγίες χρήσης.
Καταστρέφουν ημερολόγια
ακυρώνουν κάθε σημαντικό σου ραντεβού.

Πρόσεξε την άφιξή τους
είναι συχνά δραματική.
Δεν αφήνουν περιθώρια να λογοδοτήσεις
ούτε καν ν’ απολογηθείς
στο αόρατο δικαστήριο που έχουν στήσει.

Μην κάνεις το λάθος και τους αντιμιλήσεις
Μα δεν σας περιμέναμε τέτοια ώρα.
Προσπάθησε αντιθέτως να τους καλοσωρίσεις
να ενταχθείς αρμονικά στις ανακατατάξεις.
Να ξέρεις δεν ήρθαν ως εδώ
για να σου κόψουνε μόνο λανθάνοντα κλαδιά
πόσο μάλλον να σε ισοπεδώσουν.

Κι αν τελικά αντέξεις το ψαλίδισμά τους
θα ανταμειφθείς, έστω αργά, με βέλτιστη ανθοφορία.
Μαζί θα γίνετε ποδηλάτες σε ανεξερεύνητα σύνορα
τα δάκρυά σας μυστικά ή μυστικά περίπου
θα εφαρμόζουν τέλεια σε κάθε είδος φιδωτής οδοποιίας.

Κι εσύ τώρα, που τόσο πια ωρίμασες
που τόσο σε κλαδέψαν
μη λησμονάς το πότισμα της ρίζας.
Να προχωράς – και μην ξεχνάς
σε κάθε απότομη στροφή
ν’απαγγέλεις δυνατά κάτι
από τη «Συναυλία των Υακίνθων».

Στα αρχαία ελληνικά, η επιστροφή λέγεται «Νόστος». «Άλγος», σημαίνει πόνος. Νοσταλγία είναι λοιπόν, ο πόνος που έχει κάποιος, από την ανικανοποίητη λαχτάρα της επιστροφής...
^{― ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ}

Point Nemo (Σημείο Νέμο*)

Είναι καιρός για ανθοφορία.
Την ώρα που οι νάρκισσοι μοσχοβολούν
οι μέλισσες κάνουν υπερωρίες.
Άραγε το χελιδόνι
― ναι, κάθε χρόνο επιστρέφει ―
νιώθει άλγος και νόστο το άλλο μισό του έτους;
Ή μήπως ασυνείδητα ακολουθεί την πυξίδα
ηλιακή, μαγνητική
πάντως στο DNA του καλά χαραγμένη.

Είναι καιρός για μισθοφορία.
Τη στιγμή του μετέωρου μίσους
στα τυφλά ζητείται μια πυξίδα ελπίδας.
Η νοσταλγία μπαίνει στη λίστα της απαγόρευσης.
Οι Νάρκισσοι πληθαίνουν.
Τα DNA αλληλοσκοτώνονται.
Και το μόνο που φαίνεται να εκτελεί πλήρως την αποστολή του
είναι αυτό το σημείο
στη μέση του τίποτα και του κανένα
το κοιμητήριο του διαστήματος στη γη.

^{___________
*Σημείο Νέμο είναι ο Ωκεάνιος Απρόσιτος Πόλος, είναι το σημείο της θάλασσας που βρίσκεται μακρύτερα από τις ακτές του Κόσμου, βρίσκεται στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό σε γεωγραφικό στίγμα 48°52.6′ Νότιο 123°23.6′ Δυτικό. Οι διαστημικές υπηρεσίες το χρησιμοποιούν ως νεκροταφείο διαστημικών σκαφών που έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους.
Στα λατινικά nemo σημαίνει κανένας.}