Δεν τον κοιτά, λες κι έχουν ήδη / αποχαιρετιστεί. / Στον τοίχο από αύριο θα προστρέχει / για να νιώσει το αίμα της να καίει.
Μ’ αυτό το καλαμπούρι κόπηκε η βραδιά στα δυο: πριν και μετά. Το «μετά» συζητήθηκε πολύ τις μέρες που ακολούθησαν
Ένας νεκρός στα πόδια τους έχει το πρόσωπο του αστυνόμου κι ο ουρανός: το ιερό χρώμα της μπλούζας του
Στο όνειρο αυτό, όχι, δεν είσαι θάλασσα. (Στέκονται κι άλλοι στην ουρά ακόμα και στα όνειρα). Είσαι πολύβουη πολιτεία
Κι ύστερα είναι & κάποια θηλυκά που μάζεψαν στο πλύσιμο της θλιβερής ζωής τους. Κι έπειτα είναι κάποια ουδέτερα που ανοίγονται
Άδεια η Κυψέλη / Μόνον ο θόρυβος / από το μπαστούνι του Σαχτούρη / και ο ήχος από τα σπασμένα μολύβια του Αλεξάνδρου
Το έργο σου έχει ένα δικό του χρώμα, / ίσως επειδή διαφέρει απ’ των άλλων / σε μια, δυο τελείες, μπορεί κι ένα κόμμα
Τρύπωσες με περίσσιο θράσος, εκεί που κανείς δεν τόλμησε ποτέ του να σιμώσει
Έξω απ' τις τέντες, δύο θεατρίνες μάλωναν ποια θα πρωτοπάρει νερό από την κρήνη που έσταζε κόμπο-κόμπο
Σε τι μπορεί να εξυπηρετούσε αυτή η επιπλοκή του ονείρου; Σεισμός. Εκείνη τη στιγμή εννόησα ότισυντελείται ένας χαρούμενος σεισμός
Άδειασε κι ο πιο σκληρός δίσκος. Μα όσα χάθηκαν τα είχαν φυλάξει, oι φίλοι, το backup του εαυτού μας
Φύγαμε με το κοστούμι που αγαπήσαμε, με μια κορνίζα, ψημένο καφέ και σταφίδα
