Μουσουδιάζονταν, αλλά ο Θουκυδίδης δεν προχωρούσε παραπέρα...
Εξερευνώντας την πανίδα στο «Sonderkommando» του Γιάννη Στίγκα
Είχε έρθει η ώρα να ξεφορτωθεί τον Μωυσή (που είχε μακριά μούσια μητροπολίτη)...
Μπορείτε να ιππεύσετε στη ράχη μου
ο σκύλος περνάει τη διασταύρωση / μυρίζει τους ρόμβους στο συρματόπλεγμα / μια άδεια κονσέρβα σαν θέσφατο ...
Η μάνα μου βγήκε να τον υποδεχτεί κι αφού έριξε μια ματιά στο κάρο, κοιτάχτηκαν στα μάτια χωρίς να πουν τίποτα
Με το ένα πόδι να τσαλαβουτάει στο νερό και το άλλο να βουλιάζει στην άμμο, βαδίζει ξυπόλητη
Για τα αβγά γίνεται όλη η ιστορία...
Γύρω στα δεκάξι, κατάλαβα ότι η Λάκσμι θα ήταν και το μοναδικό θηλυκό που θα αγαπούσα ποτέ
Κοιτάζοντάς τες σενάρια πόνου / που δεν είχαν πλέον καμιά πιθανότητα να πραγματοποιηθούν / ξετυλίγονταν στο μυαλό μου
Πεσμένος καταγής / πάνω σε χώματα σκέψεων / ανιχνεύω τον τρόπο που σμίγει / ένα μυρμήγκι με το ψοφίμι του
Δεν γαβγίζει, όταν πικραίνεται, / αλλά βουβαίνεται, / τον ευχαριστεί το νέκταρ της ελπίδας