Μοίρασε όλη του την περιουσία που δεν ήταν και λίγη και αποσύρθηκε στο δάσος της επισκοπής του Μο, κοντά στον ποταμό Μάρνη
Κάθομαι τώρα στα βράχια και χαζεύω τα ψάρια του γλυκού νερού. Χέλια, όμως, εκτός από μένα, άλλα στη λίμνη δεν υπάρχουν!
Τον αγκάλιασα σφιχτά με τα δυό μου χέρια. Τότε αισθάνθηκα μια δύναμη σχεδόν υπερφυσική και πήρα μια πολύ σοβαρή απόφαση
Το άγνωστο πλάσμα όλο και πλησίαζε και όταν έφτασε σε απόσταση μικρότερη από δέκα μέτρα από τη βάρκα βγήκε από το νερό...
Δε σ’ το ’χω εξηγήσει ποτέ αυτό, αλλά δεν είναι τώρα ν’ αρχίσεις να εξηγείς στον κόσμο ότι πού και πού ξερνάς ένα κουνελάκι
Τα μάτια τους μόνο εξέχουν και προς τον ουρανό κοιτάζουν με θλίψη, να διατρέξουν προσπαθώντας τον όγκο του νερού ως την επιφάνεια
Mα τώρα πια / ολομόναχο διαβαίνεις / σε κόσμο ασεβή / και αμνησίθεο
Ανέστιοι κι εξαντλημένοι, επιβιώνουμε μέσα στο ικτερικό όνειρο του πραγματικού φωτός μας
Της είπα να την διασωληνώσουν και η κτηνίατρος γέλασε. «Δεν ταιριάζουν οι μοντέρνες λέξεις σε όλες τις περιπτώσεις», μου απάντησε
Πάντοτε, ωστόσο με το χαμόγελο στα χείλη. Λες και το είχε κεντήσει με ειδική βελονιά
Τις νύχτες, όταν χάνεσαι γυρνάς γεμάτη μυστικά που βγαίνουν απ’ το βλέμμα σου σαν τη βαθιά σοφία μιας μικροσκοπικής θεάς...
Ακόμα πιο σπάνια είδη ψαριών στις φλέβες των κυμάτων