Ένα ποίημα για τον οίστρο του θανάτου
Ο Ερμής έβαλε τον ιχθυόφθαλμο μέσα σε μια μεγάλη δερμάτινη τσάντα, άνοιξε μια τρύπα όση και το μάτι του και ταξίδεψαν σε όλη τη γη
Όταν φωνάζει η μάνα μου δεν την αναγνωρίζω, μεταμορφώνεται σε άγριο ζώο, έτοιμο να σε κατασπαράξει.
Aν κάποιος της μιλήσει, σηκώνεται, τεντώνεται και τρίβεται στον τοίχο, νιαουρίζοντας σιγανά
Δύο μυστηριώδη όντα: Η Μαγιορίτα και το Ιχθυόφανο (ή ψάρι του Σίβα)
Γύριζαν στους πάγκους και προσπαθούσαν να γεμίσουν τις πάνινες σακούλες που κουβαλούσαν μαζί τους....
Δυο super mini ιστοριούλες εμπνευσμένες από εικόνες του Διαδικτύου
Σπάνια είδη ψαριών στις φλέβες των κυμάτων
Προτάσσω το κεφάλι μου και ανοίγω τα χέρια σε διάσταση. Το πανωφόρι μου θυμίζει φτερά και τα κουνάω με ένταση
Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό, πρότεινε ο Αριστοτέλης. Δεν γίνεται όμως πάντοτε αντιληπτό σε τι είδους ζώο αναφερόταν...
Άδικα κατηγορούμε τη σουπιά για πονηρή συμπεριφορά, μελάνια & κόλπα μυστήρια, όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της αρσενικής σουπιάς
Ο πατέρας δε σου έμαθε ότι κάθε λάθος κίνηση / δεν έχει δικαίωμα στην άνοιξη
