Το τελευταίο δείπνο του Λεονάρντο
Είναι μπαγιάτικοι οι εκφραστικά ώριμοι εικαστικοί; Μήπως είναι παλιομοδίτικη η δική μας αισθητική προσδοκία από τις εκθέσεις;
Τα μαθηματικά συναπαντήματα του Μαουρίτς Κορνέλις Έσερ
Η έντονη προβολή της υλικότητας του σώματος είναι μια απάντηση του σύγχρονου θεάτρου στην κυριαρχία των εικονικών σωμάτων.
Η δραματουργία του Δημητριάδη είναι ριζικά ιδεολογική, αλλά και πολιτισμικά διάφορη προς οτιδήποτε παραδεδομένο ως κανονικό.
Η θεατρική ζωή της χώρας είναι μια ατελείωτη διασκευή. Μια παραλλαγή του όμοιου, ένας εκ νέου συνδυασμός ήδη υπαρχόντων πραγμάτων.
«Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς», η πρώτη ελληνική ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους του Φεστιβάλ Καννών.
«Απραγματοποίητα σχέδια σεναρίων» Μια ιδέα του Βιμ Βέντερς
«Κράτος, χώρα μπερδεμένη και στο Νάτο τυλιγμένη. Δόστου κλώτσο ν’ αρχινήση δυτικούς να προσκυνήση» (Μποστ.)
Η μουσική τους ταυτίστηκε με την ιδέα της ελληνικότητας στη μουσική. Τί το «ελληνικό» όμως είχε η μουσική τους;
Ταλέντο είναι η ικανότητα να μένεις εναρμονισμένος με το ανεξιχνίαστο κομμάτι του εαυτού σου που λάμπει στον βυθό σαν αστερίας.
Η ταινία της Timoner (την είδα με προσοχή και ομολογώ την απόλαυσα) τείνει να με καταστήσει αμφίθυμο απέναντι στην αμφιθυμία μου.
Σε αμφίδρομη σχέση με τους αποδέκτες, οι εικόνες και οι δημιουργοί τους αποκτούν νέο νόημα και ακολουθούν νέα διαδρομή.
