Τα κίτρινα βράδια

___________

Ο Ζόρδι Λάριος (Palafrugell, 1959) είναι Καταλανός ποιητής και πανεπιστημιακός. Έχει δημοσιεύσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: Home sol (Mόνος, 1984), El cop de la destral (Το χτύπημα του τσεκουριού, 2006), Rendezvous (Ραντεβού, 2013), που τιμήθηκε με το βραβείο Cavall Verd Josep M. Llompart, και En vespres grocs (Τα κίτρινα βράδια, 2020). Το 2023 κυκλοφόρησε από το Fum d’Estampa Press η δίγλωσση έκδοση On Yellow Evenings (Τα κίτρινα βράδια), που περιλαμβάνει ποιήματά του της περιόδου 1984-2020 σε μετάφραση Ronald Puppo. Ο Λάριος έχει μεταφράσει στα καταλανικά έργα των Robert Coover, Henry James, Dorothy Parker, Anthony Powell, Saki, Oscar Wilde και άλλων. Είναι καθηγητής Ισπανικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σεντ Άντριους στη Σκωτία. Το ερευνητικό του έργο επικεντρώνεται στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό της Καταλονίας του 20^ού αιώνα και στη λογοτεχνική παραγωγή της ισπανικής «γενιάς του 1927».

Πρόλογος

Πέσε στ’ αγριεμένα νερά των αισθήσεων
κι ύστερα διηγήσου το με αμείλικτες αλήθειες.
Θα δεις πως όλα είναι τίποτα, γιατί τα πάντα αλλάζουν
και πως οι μέρες είναι πιο σκοτεινές από τις νύχτες.

Αριθμητική

Υπολόγισε το αλλόκοτο πάχος των λέξεων,
την απρόσμενη μουσική του στίχου,
τους στρυφνούς μαιάνδρους της σύνταξης
και το κατάλληλο της χροιάς.
Υπολόγισέ τα όλα.
Τράβα το ποίημα στα άκρα. Κάνε το
να σου δώσει το ακριβές όνομα των πραγμάτων.

Leisure Centre

Επιστρέφει η άνοιξη
τα παράθυρα χλωμά πάνω απ’ το πάρκο
όπου τα παιδιά παίζουν αδιαφορώντας
για την ψύχρα και το ακατάλληλο της ώρας.

Παρατηρείς νωχελικά
την τρυφερή αδεξιότητα των σωμάτων
που κυνηγούν ένα χρωματιστό αντικείμενο,
ζωή παλλόμενη που ακόμα εκστασιάζεται
με ένα τόσο δα κομμάτι γκαζόν.

Ο θάνατος παίρνει λίγο αέρα ανάμεσα στα σπίτια
της Albany Road.

Μια άλλη ποιητική

Μείνε μακριά απ’ τα πανηγύρια που προσφέρουν
βαβούρα φορτική και εφήμερη λάμψη.
Έλα όσο πιο κοντά μπορείς στη σιωπή.
Πάνω απ’ όλα να θυμάσαι αυτό: συχνά
η φωνή που θα ακουστεί είναι η πιο χαμηλή φωνή.

Αναχώρηση

Είναι καλύτερα έτσι,
να φεύγεις βιαστικά
δίχως τη στομφώδη αγωνία των λέξεων,
χωρίς το εσπευσμένο προοίμιο της νοσταλγίας,
δίχως θόρυβο.

Ποτέ ξανά

Μακάρι ποτέ ξανά να μη δω
τη σκληρή μοναξιά των πραγμάτων
που άφησες πίσω.

Μακάρι τίποτα να μη σ’ οδηγήσει
στο πιο βαθύ πηγάδι της απουσίας.

Μακάρι όλα να είναι πάντα όπως τώρα:
η μια μέρα μετά την άλλη, δίχως τρόμο
ούτε ατέλειωτα απογεύματα ασθενείας.




Παράδοξο

Πώς γίνεται να είναι το κενό
η πιο βαθιά πληρότητα;

Όπως η παρουσία
ενός κορμιού που λείπει.



Κάτι ασήμαντο

Κάθε ποίημα μια αποτυχημένη κίνηση
να πλησιάσεις στον πυρήνα της ευφορίας.
Κάθε ποίημα ενάντια στον άγονο χρόνο
της αναμονής και τις συνέπειες της απόστασης.
Κάθε ποίημα ένα τρωτό τείχος
μια ήττα ακόμη, κάτι ασήμαντο.