Η απόδοση στα νέα ελληνικά της γαλλικής έκφρασης «le nœud est arrivé au peigne» ως «ο κόμπος έφτασε στο χτένι» είναι μεν ακριβής λέξη προς λέξη μετάφραση, δεν καλύπτει όμως τα συμφραζόμενα, διότι, εδώ που τα λέμε, δεν δηλώνει περί ποιου κόμπου ο λόγος, ούτε για ποιο χτένι πρόκειται. Επιπλέον, αν δεν έχετε κόμπο, δεν έχετε χτένι; Και τι γίνεται, αν έχετε χτένι και δεν έχετε κόμπο; Και γιατί να μην έχετε ούτε κόμπο ούτε χτένι, αν πρόκειται να διαλέξετε ανάμεσα σε έναν κόμπο και σε ένα χτένι ή πολλούς κόμπους σε ένα χτένι, εφόσον πολλά χτένια δεν έχουν καμία σχέση με κανέναν κόμπο, εκτός αν ο κόμπος είναι ένας και μόνο. Άσε που ο ίδιος κόμπος δεν κάνει για το ίδιο χτένι, εφόσον υπάρχει χτένι σε αναζήτηση κόμπου. Λαχείο είναι αυτό, αφού υπόσχεται πως όλοι κερδίζουν, αληθές πράγματι, διότι πάντα βρίσκεται ο κόμπος και δεν κληρώνει το χτένι. Έτσι, κάλιο το μισό παρά το ολόκληρο, όπως και αν δούμε τα πράγματα.

Εξάλλου, αν έχετε κόμπο στον λαιμό λόγω συγκίνησης ή κόμπιασε το στομάχι σας λόγω λαιμαργίας και δεν έχετε προλάβει να πιείτε νερό για να ξεκομπιαστείτε, το χτένι είναι περιττό. Αν πάλι έχετε διαθέσιμο χτένι, ας είναι επιτέλους χτένι του χτενίσματος, ώστε ενώ ο κόσμος πνίγεται, το χτένι να χτενίζεται. Διαφοροποιείται έτσι το εν λόγω χτένι της στεριάς από το χτένι της θάλασσας, δηλαδή το δίθυρο μαλάκιο της οικογενείας των Κτενιδών, του οποίου η σάρκα τρώγεται και στην Ιαπωνία, όπου βράζουν ρύζι, αν και προσφάτως απαγορεύτηκε η εμπορία οστράκων του Χτενίου του Αγίου Ιακώβου μεγέθους δέκα εκατοστών με το συμπάθιο, επειδή ο Άγιος Ιάκωβος δεν είχε χτένι να χτενίζει την γενειάδα του, υπερβαίνουσα σε μήκος τα δέκα εκατοστά, όσο δηλαδή προέβλεπε τω καιρώ εκείνω η εκκλησιαστική παράδοση, προκειμένου να μη βυθίζεται η γενειάδα αγίων στο πιάτο την ώρα του γεύματος, όταν προσφέρονταν χτένια αχνιστά, τα οποία τρώγονται συνοδευόμενα από οίνους και ύμνους υπέρ σωτηρίας της ψυχής των αμαρτωλών, που στερούμενοι χτένια δεν χτενίζουν τις αμαρτίες τους, οι οποίες παραμένουν αχτένιστες και ο κόσμος πνίγεται.

Διότι, εδώ που τα λέμε, τι είναι η ζωή και τι ο κόμπος; Η ζωή είναι μία, ενώ οι κόμποι άπειροι και δένουν τη ζωή ως κόμποι γραβάτας μονοί και διπλοί, όταν δεν υφίστανται μαγικές πρακτικές, με αποτέλεσμα να μη δένονται οι γραβάτες, να δένονται τα πόδια και τα χέρια, οπότε το ερωτικό δέσιμο δεν ξεδένεται και όλες οι προσπάθειες ματαιώνονται και ο παθών λαβαίνει τον κόμπο του ως γραβάτα, η οποία κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα ξεκομπιαστεί, δηλαδή θα ξεκουμπιστεί, επειδή κάθε πράγμα έχει το κουμπί του, που καλό είναι να μην το χάσεις και μείνεις ξεκούμπωτος, δεδομένου ότι τότε δεν σε σώζει κανένα χτένι, επειδή το κουμπί δεν χτενίζεται. Άλλο δηλαδή είναι να έχεις κουμπί για κούμπωμα παρά για ξεκούμπωμα, δεδομένου ότι το κούμπωμα δεν σχετίζεται με το χτένι, αν και είναι κόμπος, έτσι που ξεκούμπωτη γλώσσα την αλήθεια λέει, αρκεί να χτενίζεται, διότι, όπως και να το κάνουμε, ας κρατήσουμε τα μαλλιά μας ανακατωμένα, ώστε να μην πηγαίνει το χτένι χαμένο, αφού η ζωή δεν σου αφήνει τρίχα για τρίχα, για να κουρεύεσαι τουλάχιστον.

Πιο επιδέξια είναι η μεταξωτή τρίχα ή ο κόμπος;

_{^{ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ}}

Τρέχοντας επιτόπου / Παράπονα που μας περιήλθαν / Πώς περπατά η νύχτα (συμβουλές) / Ατυχή συμβάντα και θεραπείες / Oρθώς: ενός λεπτού σιγή / Εγκιβωτισμοί (από Κιβωτό σε Κιβωτό) / Μη φάτε πόρτα, εκτός αν επιμένετε / Κόρνα είναι και κορνάρει / Α, καπέλα / Πίτουρα & κότες / Παπαγαλία / Το τζατζίκι / Ταμείον / Τάρανδοι / Φτου x 3 / Παχύς / Πίτουρα / Παπούτσια & σώβρακα / Μάτια / Ύπνος / Tέντες / Το δίλημμα / Τα ρούχα / Σύννεφα / Ιδιοφυείς συνήθειες / Δυσκοιλιότητα / Έτσι είναι / Παρά πέντε / Παίρνω το καπέλο μου / Σκύλοι & πίτες / Γατολογία (Α΄) / Γατολογία (Β΄) / Βιασύνη