Μεταφράζοντας τον εαυτό: ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ
Αναφορά στη σύγχρονη performance poetry, ένα είδος ποίησης με μακρά επώαση, που αναγνωρίστηκε ως λογοτεχνικό είδος μόλις πρόσφατα
Στην ποίηση τίποτα δεν οργανώνεται, δεν περιπτωσιοποιείται, μα «υπόκειται»
Με άξονα τον Αντρέ και τη Σιμόν Βέιλ
«Φίλε, αρκετά ως εδώ. Αν θέλεις να διαβάσεις πιο πολύ / Πήγαινε και γίνε ο ίδιος η ουσία κι ο ίδιος η γραφή»
«Απομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου»
«Στο μεταξύ, εγώ εδώ εξαντλούμαι σε κάθε κατεύθυνση»
Η πολυδιάστατη θέση της φύσης και η διαλεκτική σχέση της με τον άνθρωπο
Ο Αξελός στοχάζεται αλλά γνωρίζει ότι στο αέναο παιχνίδι του κόσμου μέσα στο χρόνο, οι απαντήσεις θα μετασχηματιστούν σε ερωτήσεις
Η συμβολική παρουσία του Ελπήνορα υπογραμμίζει τις συνέπειες της απερισκεψίας και της έλλειψης αυτοελέγχου
Πεθαίνοντας, κερδίζει. Και το παιδί της και η ίδια
Να, λοιπόν, που συμβαίνουν όσα μας απασχολούν σε αυτό το βιβλίο: στον τόπο και στον χρόνο μιας penumbra της Γης, ή της Σελήνης
