Η λέξη θα έπρεπε να είναι προσανατολισμένη στη συγκεκριμένη μέρα και στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η ομάδα ή ο ίδιος ο χορευτής
κόπηκε στα δυο το χαμόγελο / το ένα κομμάτι δεν το βρήκα / όσο κι αν έψαξα. / Ό,τι δε με σκοτώνει, τελικά, με αφήνει μισό
Kαι μόλις δείτε τον κλόουν, κράτα του σφιχτά το χέρι. Καμιά φορά φοβάται...
Σαν να είχε καταλάβει η ψυχή μου κάτι που δεν ήταν ικανό το μυαλό μου να κατανοήσει
«Να σας ζητήσω μια χάρη;» άκουσα τον άντρα πίσω από την πλάτη μου να ρωτάει
Αγγίζω τη χορ- / δή που είχες αγγίξει· / εσένα ποτέ;
Η πραγματικότητα πάντα χασμουριέται κοιτώντας τον εαυτό της σε έναν καθρέφτη που την αναπαριστά πιστά
Κάποιο λάθος έχει γίνει, κάποια φάρσα, κάποιος με δουλεύει. Η γυναίκα μου έχει πεθάνει. Πώς είναι δυνατόν να λαμβάνω γράμματά της
...είχε οργώσει τους απέραντους ωκεανούς προς αναζήτηση της χαμένης του Ατλαντίδας
Πίσω από τους τοίχους ακούω το νερό να τρέχει / δεν υπάρχουνε τοίχοι / μα το ακούω
Δεν είναι σανσιβέρια το φυτό που προτείνει, είναι το παχύφυτο η Euphorbia η Milii, το αγκάθι του Χριστού
Είχαν μάθει μερικές λέξεις. Λίγες φράσεις στα ελληνικά και στα πολωνικά όλες κι όλες
