― στην ουσία του θύμισε μια ταινία όπου η πρωταγωνίστρια δολοφονούσε με στιλέτο τους εραστές της
Τα πίσω δωμάτια κατοικιών και γραφείων σε πανόραμα. Αποφάσισε να προσηλωθεί στους ήχους του ακάλυπτου
Μάτια καλλιτέχνη, δέρμα αγρότη, παράστημα άρχοντα...
Λένε πως μέσα στο τζαμί αφουγκράζεσαι τη σιωπή του σύμπαντος
Με τον καιρό, οι φωτογραφίες σου γίνονται πάλι ασπρόμαυρες
Τρία χρόνια τώρα το βλέμμα της για ώρες ταξίδευε στο πορσελάνινο διακοσμητικό
Στη φευγαλέα λάμψη του αναπάντεχου / ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή / να κολυμπήσουμε
Στ’ αλήθεια κουνιέται μέσα σου, ανοίγει το στόμα του για να πιει απ’ αυτό που πίνεις, να καπνίσει αυτό που καπνίζεις;
Μια περίεργη βραδιά στη Νέα Υόρκη
Πώς θα άντεχε κλεισμένος τόσες ώρες σ’ ένα αεροπλάνο γεμάτο Κινέζους, χωρίς να μπορεί να καπνίσει;
Συνήθως, περνούσε τις μέρες του αλληλογραφώντας για δουλειές και λογοτεχνία ή μεταφράζοντας γαλλική ποίηση
...φορέστε τον αληθινό εαυτό σας και δοκιμάστε να μιλήσετε στον βάτραχό σας
