Ήταν ασφαλώς το πιο γηραιό και το πιο πολύπειρο μέλος της οικογένειας, ωστόσο έφυγε πρόωρα, άδικα και απρόσμενα.
Αν ήταν τόσο εύκολο τότε ο κάθε αστυνομικός, ο κάθε ιατροδικαστής ή δημοσιογράφος θα γινόταν και σπουδαίος συγγραφέας.
Περπατάω με αγωνία να φτάσω γρήγορα, να διαλυθεί η ουσία μου από την πρώτη βουτιά. Αναβράζουσα σκιά στο τεχνητό φως του δωματίου.
Αυτό το χιόνι ήταν διαφορετικό, αλλιώτικο από εκείνο των βουνών, συλλογιζόταν η Αρετή καθώς ξεκλείδωνε την εξώπορτα
Πόσοι σαν ήρωες, πόσοι σαν Τρώες, τυφλοί τα τ΄ ώτα και τω στόματι, την αιτία τους είδαν κι αισθάνθηκαν νεκροί;
Έχουν μια χάρη / παλαιωμένου πένθους / τα έπιπλά μας
Φούστες κύματα / μαγεύουν την Ίριδα / Θρύψαλα σκόρπια
Δε θα με παρεξηγούσε που δεν πήγα. Δεν της κακοφαινόταν καν που δεν την έπαιρνα στη γιορτή της. Η Όλγα ήταν φίλη μου.
Πρωτομαγιά και πάλι. Στο αμπέλι εμείς από το πρωί, με τα σακουλάκια μας και τη μπάλα μας. Τραγούδια, γέλια, χαρά Θεού.
Λίγα πράγματα κατάφερα να μάθω για σένα –
Κοίταξα προς το παράθυρο. Είδα πέντε σκιές να βάζουν σε σακούλες μικρά και μεγάλα αντικείμενα, με κεριά για να μην τις δουν.
Του φωνάζει να αφήσει τα παράθυρα ανοιχτά, θέλει αέρα παγωμένο, να βλέπει το τέλος να έρχεται σαν φως, σαν φλας να τη φωτογραφίσει
