Τον κοιτάζει μ' ένα μάτι που αστράφτει σαν φεγγοσυρμή. «Νόμιζα πώς το ήξερες… », του λέει, «Νίμουε… Το όνομά μου είναι Νίμουε».
Ήταν μοναδικός στην αποστήθιση. Μπορούσε να απομνημονεύσει ολόκληρα κείμενα με μια μόνο ανάγνωση. Μόνο που ξεχνούσε το γράμμα Ήτα
Μετά την αποτέφρωσή μου ζήτησα, για λόγους τάξης, να λάβω το πιστοποιητικό θανάτου μου
Η ποίησή μου για σένα ώρες-ώρες μοιάζει με το δέντρο εκείνο που σ’ ένα φύσημα του αέρα έχασε μονομιάς όλα τα φιλιά του.
Πετάω το χοιρινό απ' το παράθυρο ελπίζω να πέσει σε κανενός το κεφάλι μπας & περάσει ο έρωτας της ζωής μου ή κάποιος να με βρίσει
Φυλάξου απ’ τον γόνο του Νεάντερταλ που σαν ασπάλακας κατοικεί σε ομοιόμορφες σειρές σπιτιών
Σεισμοί ραγίζουν το ηθικό του κι η θλίψη σέρνεται σαν σαλιγκάρι. Βάναυσες εμπειρίες και το κρύσταλλο που σπάει η γροθιά του.
Σηκώθηκε να πάει στο μπάνιο. Ούτε τώρα δεν άναψε φως. Οι αναλύσεις, οι επανεξετάσεις, οι αποφάσεις θέλουν καθαρό, ξεκούραστο μυαλό
Όταν ήμουνα μικρός, είχα διαβάσει πως αρκτικά παγόβουνα είχαν βρεθεί να πλέουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ το σπίτι τους
Κορόμηλα, ακτινίδια, αμπούκο και amanita muscaria εμπλεκόμενα σε φόνους και άλλες αγαθοεργίες...
Νάνο δεν είχα δει ποτέ μου στις τρεις διαστάσεις. Μόνο μέσα από την τηλεόραση σε νούμερα του τσίρκου
Σε ποιητή απευθύνομαι, όχι σε πρέσβη / και δεν χρειάζονται διαπιστευτήρια / Ό,τι είναι να συμβεί αναμετάξυ μας, συνέβη
