Πρέπει να παραδεχτείτε ότι εμείς οι δυο είχαμε πάντα ένα δικό μας, ξεχωριστό τρόπο για να κάνουμε τα πάντα
Μπουκέτο από μωβ και κίτρινα άνθη /Λιώνει δηλητηριάζοντας τη γλώσσα μου /Ένα κόκκινο άτι /Καλπάζει ξέφρενα στον οισοφάγο
Ένα μικροδιήγημα με τίτλο «Ισαβέλλα» (εμπνευσμένο από το διήγημα της Βιρτζίνια Γουλφ «Η κυρία στον καθρέφτη»)
Λεπίδες, θειάφι, ολοφυρμούς: αντιδωρίζει μας ο ουρανός ό,τι του στείλαμε. Δε μας λυπάται.
Βαρκάρηδες στέκουν παρατεταγμένοι πάνω στα σκαφίδια τους περιμένοντας πελάτες για να τους ταξιδέψουν ως την είσοδο του Κάτω Κόσμου
Στο σπίτι μας οι επισκέπτες / δεν έφερναν δώρα / ούτε λουλούδια / μόνο από μια ιστορία
Μείωση περιττών απαιτήσεων. / Βαρύ θαύμα σε φθαρμένο σκοινί, / γρήγορα ένα στρώμα / να μη τσακιστεί το θαύμα
Κάπνιζε με το δεξί, καρφωμένος στο έμπα του λιμανιού με μέτωπο αυλακωμένο, ο αέρας ανέμιζε στάχτες και πίκρα
Να πας εκεί όπου τα κάτοπτρα δεν έχουν εξουσία. Εδώ όλα σωπαίνουν: η χώρα, οι γεννήτορες, το παρελθόν
είσαι η απάντηση στον άστοργο Θεό /δοξάρι εσύ στων μελισσιών τα βιολοντσέλα /είσαι παράπονο κρουστό του χαλικιού
Με το ίδιο ισχνό σου σώμα, έκανες ένα πέρασμα. Το ακολούθησα γιατί έμοιαζε η μόνη επαναστατική πράξη με ικανότητες
Κορίτσια φωσφορίζουν στο σκοτάδι / γεννημένα όλα κοντινές μέρες / και οι κόρες τους / λουλούδια / σε δέντρο της πόλης
