Περπατάω με αγωνία να φτάσω γρήγορα, να διαλυθεί η ουσία μου από την πρώτη βουτιά. Αναβράζουσα σκιά στο τεχνητό φως του δωματίου.
Ήταν ασφαλώς το πιο γηραιό και το πιο πολύπειρο μέλος της οικογένειας, ωστόσο έφυγε πρόωρα, άδικα και απρόσμενα.
Οι δρόμοι της πόλης είχαν μετατραπεί σε μονοπάτια καθημερινής δουλειάς. Δεν είχαν σχέση με ρομαντικούς περιπάτους
Για τριάντα χρόνια γιόρταζαν τα γενέθλιά τους μαζί. Πάντα καταμεσής της λίμνης Τραζιμένο, μέσα σε μία κωπηλατική λέμβο.
Κοίταξα προς το παράθυρο. Είδα πέντε σκιές να βάζουν σε σακούλες μικρά και μεγάλα αντικείμενα, με κεριά για να μην τις δουν.
Πρωτομαγιά και πάλι. Στο αμπέλι εμείς από το πρωί, με τα σακουλάκια μας και τη μπάλα μας. Τραγούδια, γέλια, χαρά Θεού.
Δε θα με παρεξηγούσε που δεν πήγα. Δεν της κακοφαινόταν καν που δεν την έπαιρνα στη γιορτή της. Η Όλγα ήταν φίλη μου.
Φούστες κύματα / μαγεύουν την Ίριδα / Θρύψαλα σκόρπια
Έχουν μια χάρη / παλαιωμένου πένθους / τα έπιπλά μας
Πόσοι σαν ήρωες, πόσοι σαν Τρώες, τυφλοί τα τ΄ ώτα και τω στόματι, την αιτία τους είδαν κι αισθάνθηκαν νεκροί;
Αυτό το χιόνι ήταν διαφορετικό, αλλιώτικο από εκείνο των βουνών, συλλογιζόταν η Αρετή καθώς ξεκλείδωνε την εξώπορτα
Αν ήταν τόσο εύκολο τότε ο κάθε αστυνομικός, ο κάθε ιατροδικαστής ή δημοσιογράφος θα γινόταν και σπουδαίος συγγραφέας.
