Όταν γνωρίστηκαν ακούστηκαν μικροί ύπουλοι ήχοι ηλεκτρικού ρεύματος και αυτόματα συνδέθηκαν για πάντα – έτσι πίστευαν.
[ Κάθε φορά που ένα πουλί πεθαίνει από ρευματοφόρο καλώδιο, είναι γιατί για κάποιους εραστές, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, συμπληρώνεται χρονικό διάστημα χωρισμού ισόποσο με το διάστημα που έζησαν μαζί ]
Μια αίσθηση αυγουστιάτικης συνέχειας·
αντί για εμάς
βλέπω στη φωτογραφία τους γονείς μου
κάθονται στην παραλία
σιωπηλοί
κάτω από μια ομπρέλα
και ατενίζουν στον ορίζοντα
τα λάθη τους
καθώς μου δίνουν την υπόσχεση
για αιώνια αγάπη
και εγώ που ήδη γνώριζα
πως πριν λαλήσει ο πετεινός
(και γεννηθώ)
θα μ’ αρνηθούν
στη θέση τους θα μπω
να σπάσω τη ροή
μαζί σου.
Ντυμένος με κοστούμι τραπεζίτη
αποφασιστικά τραβάει το μοχλό στο πλάι
κι η κίνηση κυλίνδρων
ξεχαρβαλωμένου κουλοχέρη
ε ν ε ρ γ ο π ο ι ε ί τ α ι
Τέτοιες στιγμές παράλογης κι απόκοσμης χαράς
κι άλλοι πολλοί είπαν ότι τον έχουν δει
όμως εγώ είμαι σίγουρη
Ο θάνατος παίζει φρουτάκια
με τα αργύρια κάποιου Ιούδα
σ’ ένα καζίνο σφραγισμένο
(μη με ρωτήσετε πώς βρέθηκα εκεί)
Στη σερβιτόρα παραγγέλνει μπέρμπον
κι αγριεμένος σιχτιρίζει
που δεν του βγαίνουν τρία όμοια
Και όταν πια δεν μπορεί
να πάρει ανάσα απ’ τα τσιγάρα
πρωί, γύρω στις 11 και κάτι,
τεντώνεται,τα χέρια του ενώνει
και αφού τα δάχτυλά του κάνουν
«κρακ»
τραβά για την πλατεία Κάνιγγος.
