εμφανίζονται πουλιά με διαφορετικά φτερά / το ένα παίζει με μαγνήτες και φακούς / το άλλο στο βασίλειο των κρυστάλλων
Δεν έχουμε τίποτε να πούμε; / Ραγδαία μεταβλήθηκε ο καιρός
Τρεις μικρές αλεπούδες. Σαν μία πεδιάδα που πάνω της πέφτει ήσυχα χιόνι, αθόρυβα διαγράφτηκε το τοπίο
Αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, / τι δεν θα ‘δινα να γευόμουν ξανά εκείνο το χοιρινό με μανιτάρια
Κοίτα τις τρύπες σε μέγεθος κρατήρα που από τον όγκο έφτασαν μέχρι τον φλοιό της γης
Αντικρουόμενα μηνύματα, στην έλλειψη εμπιστοσύνης
Πώς γίνονται αυτόματα τα όνειρα / Αυτόγραφα εφαπτόμενα στη σήψη;
Κρίμα, είχαμε χάσει τόσο χρόνο να δημιουργήσουμε σχέσεις
Σπαράγματα μιας παράστασης του Min Tanaka
Ακόμα και το ρέον ρο / που πλέει στο αμνιακό υγρό / (ρέμβη, ροκάνι, ρους, ροδόσταμο και ροκ εντ ρολ & drugs)
Το χώμα ήταν μαύρο, καμένο, και ο αέρας μύριζε στάχτη. Η άλως είχε σχεδόν αγγίξει τη γη, και οι ρωγμές της φωσφόριζαν
Τα ονόματα / λένε ψέματα χοντρά / Αθανασία
Στο προσκεφάλι του ετοιμοθάνατου Τζιχανγκίρ Οσμάνογλου
Κι όμως παρόλα αυτά πνέουν ευδαιμονία / ανθούν και πρασινίζουν
Είναι κι αυτός άστεγος, φαίνεται από χιλιόμετρα, λες κι η φτώχεια ριζώνει στο πετσί και διατυμπανίζει την παρουσία της
