Μια κοινωνία που δεν ξεγυμνώνει την καρδιά της πάει να πει ότι δεν έχει καρδιά
Το να υπερίπτανται μορφές στο κέντρο της Αγοράς μιας πόλης, συνιστά μία προσπάθεια εξαΰλωσης του απάνθρωπου κόσμου των συναλλαγών
Ένα κείμενο του Ρουμάνου συγγραφέα Λ. ΤΕΟΝΤΟΡΟΒΙΤΣ
Θα πούνε, τάχα πως εμείς δεν είμασταν ποτέ. / Θα θάψουν τη φωνή μας τόνοι διαφημίσεις...
Ένα σούρουπο, αφού περιμέναμε πάνω από μια ώρα άπρακτοι, κρυμμένοι στις λεύκες, σίμωσε επιτέλους ένα σμήνος να κουρνιάσει...
Σε μια απόμακρα κοντινή εποχή, πριν την ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας, οι ευχές ανταλλάσσονταν με καρτ ποστάλ μετά γραμματοσήμου
Για τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΜΗ (1954-2023)
[... ανιχνεύθηκαν στην αριστερή πάνω γωνία του τραπεζομάντιλου, όπως κοιτάμε από την είσοδο]
Της έλεγε, «Λούνα Παρκ είναι εδώ, δεν είναι κλουβί»
Είναι η στιγμή που δε σε βαραίνει η υγρή και πορώδης σκληρότητα αυτών των ιδιόρρυθμων, αλλόκοτων καιρών...
Αγαπητέ Γείτονα, Υπάκουσα στις εντολές σας. Την επομένη βρήκα το αυτοκίνητό μου χεσμένο
Ένα ποίημα και φωτογραφίες
Έκανα τρεις δεκάδες εκτελέσεις μονάχος μου κι υπερδιπλάσιες άλλες ωσάν μαθητευόμενος βοηθός
Στα Τέμπη μια έκφραση άλλαξε σημασία. Έχασα το τρένο τώρα σημαίνει ότι ζω
