Στην Αλταμίρα στο αυθεντικό σπήλαιο
δεν επιτρέπονται πια οι επισκέψεις.
Εκεί ο χρόνος αναμονής φθάνει
εως τα τρία χρόνια
όπως συμβαίνει συχνά με όσα πολύτιμα
τίθενται υπό προστασία μέσα
σε προθήκες
σε λάρνακες
σε χρηματοκιβώτια
σε συρματοπλέγματα
και τόσα άλλα
από επίσημους φορείς
αρχαιολόγους
διεθνολόγους
πολιτιστικούς λειτουργούς
εξουσιαστές
«επειδή οι υδρατμοί που εκπέμπει
το ανθρώπινο σώμα μπορεί να βλάψουν
ή να αλλοιώσουν τα σχέδια».
Έτσι κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες περιμένοντας στη σειρά
έξω απ' το πανομοιότυπο αντίγραφο
του σπηλαίου, στο Μuseo y Centro
θα αντικρίσουν εν τέλει
τις εξαίσιες τοιχογραφίες
της προϊστορικής εποχής
για να θαυμάσουν μ' αποσβολωμένα χείλη
και να γευτούν με μάτια ορθάνοιχτα
τους βίσονες
και τα ελάφια με τα κέρατα
τα άλογα
τ' ανθρώπινα χέρια
τις κουκκίδες
και τις μάσκες.
Κι ύστερα ικανοποιημένοι
θ' αποσυρθούν στις καφετέριες
σχολιάζοντας με σοβαρότητα
τις εγχαράξεις από πυριτόλιθο
τα περιγράμματα από κάρβουνο
τα χρώματα
το κίτρινο
το κόκκινο
για ν' αποφανθούν με σύνεση περισσή ότι:
«Είναι πράγματι εξαίσιες
οι παμπάλαιες τοιχογραφίες της Αλταμίρας,
υψηλής αισθητικής
όπως θα λέγαμε υψηλής ραπτικής
ή alta moda.»
Η αλήθεια να λέγεται!
Έξω στην καφετέρια αν και αρχές της άνοιξης
άρχισε να ρίχνει χιόνι.
(Το 1924 το σπήλαιο της Αλταμίρα ανακηρύχθηκε «εθνικό μνημείο», ενώ από το 1985 περιλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO).
