Ευφάνταστος δημιουργικός συνδυασμός, απορριφθείς ως αναληθής
Oϡ, στα νιάτα του, εκμεταλλεύθηκε συνδυαστικά τις συγγραφικές και τις τηλεπαθητικές του ικανότητες. Φανατικό των γραμμάτων παιδί συναναστρεφόταν ετοιμόρροπους διακεκριμένους λογοτέχνες, μελετώντας παράλληλα τη γραφή τους εις βάθος. Τους έκανε δε παρέα εις κοινή θέα. Και ταυτόχρονα, εντελώς τηλεπαθητικά, αποκτούσε πρόσβαση στις ιδέες και τις πλοκές που είχαν στο νου τους. Όταν πέθαιναν, όσες ιδέες τους δεν είχαν αξιωθεί να τις σαρκώσουν σε βιβλία, τις περιλάβαινε και τις συνέγραφε αυτός. Ποτέ δεν έκρυψε την προέλευση της έμπνευσής του, ούτε τον τρόπο οικειοποίησης και επεξεργασίας κάθε ιδέας. Εντούτοις, σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος δεν αναγνώριζε ως αληθινά τα λεγόμενά του. Προτιμούσε να θεωρεί αυτά τα έργα ως επεξεργασμένα σπαράγματα που ο ϡ είχε παραλάβει εμπιστευτικά —ή και ταχυδακτυλουργικά— από τους διάσημους μακαρίτες. (Η αλήθεια σπάνια είναι πνευματώδης…). Αυτός πάλι, δεχόταν ταπεινά τα εγκώμια και προσπερνούσε αδιάφορα τους ψόγους. Βιοπορίσθηκε καλά. Όταν πέθανε γράφτηκαν εγκώμια σπαραχτικά για αυτόν: «Φιλόλογος που αφιέρωσε τη ζωή του στη διάσωση του ακατέργαστου λογοτεχνικού υλικού μιας εποχής». Παραγνωρίζοντας συνάμα, και απαξιώνοντας, το γεγονός ότι, σε σχετικά προχωρημένη ηλικία, αποφάσισε ξαφνικά να στραφεί προς την αστρολογία, πεδίο στο οποίο πρόσφερε ακόμη πιο πολλά, χωρίς όμως την αναγνώριση που του άξιζε.