Δύο ανοιξιάτικα ποιήματα του καιρού

Όταν, προσφάτως, ο σοφός Ελιέζερ διάβασε, σε μετάφραση, πως προσφάτως οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι «οι θάλασσες δεν ήταν πάντα γαλάζιες, αλλά πως κάποτε ήταν πράσινες»,
αποφάνθηκε:

«Οι άνθρωποι εσχάτως προτιμούν τις προσωρινές λύσεις, όμως αυτό δε σημαίνει πως έχουν πλέον την επίγνωση πως η ζωή είναι προσωρινή».

«Όχι, βέβαια, πράσινες» του επεσήμαναν, «ίσως ήταν άστοχη η λέξη του μεταφραστή».

«Κάλλιο να αστοχήσει ο μεταφραστής στη λέξη παρά ο νοσηλευτής στη φλέβα», απάντησε ο Ελιέζερ ― ο Θεός βοηθός σημαίνει το όνομά του.

Φσσς, φσσς, φσσς

Τους είδε στο πράσινο χορτάρι.
Ήταν τρεις, με πλήρη εξάρτυση.

Από πού θα περάσουν;
Στενό πολύ το πέρασμα,
ανάμεσα σε βράχο και γκρεμό.

Φυσιολάτρες, τους ξέρει.
Άνοιξε το στόμα για να πει:
«Φύση, φύση, φύση»,
να τους εξευμενίσει.

Τρία πιολέ μπηγμένα στο κεφάλι,
και το κορμί συστρεφόταν ακόμα.
Τα φίδια δεν εκφέρουν τα φωνήεντα.

Πού να το ξέρει
η οχιά η δόλια;

Μετά το πρώτο μπάνιο

Ο πρώτος κάθεται στα βράχια,
κοιτά τη θάλασσα.

Ο δεύτερος κάθεται στην άμμο,
κοιτά την άμμο.

Ο τρίτος κάθεται στο τσιμέντο,
εμένα κοιτά, Θεέ μου!

Δεν κοιτά τα δέντρα…

Αbel Rodríguez, γνωστός και ως Don Abel (1944-2025), από την Κολομβία